Christoffeltje

Vandaag maar een rustdag ingelast. Eens kijken hoe mijn benen na een dagje rusten voelen. Eerst maar eens een mailtje voor mijn vertrekstempel regelen en daarna op ziekenbezoek bij broertje. Hoewel hij zegt geen geduld te hebben om mijn stappenteller (pedometer?) in te stellen, lukt het hem wel. De afstanden zullen nog wel niet helemaal kloppen maar ik geloof dat ik nu snap hoe het werkt. Een kopje koffie uit de keuken halen, zijn al 21 stappen alsof broertje in een enorm landhuis woont.
Ook meteen maar even oefenen om foto's "on the road" te maken want er is een gezellig kikkersamenzijn aan de rand van de vijver. Ben blij met mijn phone, mooie foto's en ik kan giga inzoomen.
Daarna door naar moeders. Samen zoeken we het Christoffeltje van Pa. En we vinden hem. Christoffel mag mee en het voelt goed. Er zit al 1 embleem op mijn safari-hoed, het voelt als een uniform voor onderweg.
Als ik thuiskom heb al een reactie op mijn eerste stempelmail. Morgen maar eens bellen.
Door het lopen van de afgelopen dagen, val ik meteen na het eten op de bank in slaap. Niet handig maar blijkbaar heb ik het nodig. Het verandert mijn ritme maar ben daardoor s'nachts vaak korte momenten wakker. Slaapdrankje ten spijt.