dag 1: Boerhaar - Epse

Vannacht verschillende keren wakker geweest en was niet heel blij dat de wekker ging. Nog snel wat spullen in de toch al veel te zware rugzak. Om 7.15 uur ga ik dan toch op pad. Vanwege de berichten over nachtvorst op weg met de jas aan maar ik voel meteen dat het veel te warm is. De zon schijnt fel en ik loop letterlijk de zon tegemoet. Terwijl ik over het spoor loop moet ik huilen, het komt even plots op als dat het weer over is. Alsof het spoor een overgang is. Dat is het natuurlijk ook, een spoorwegovergang maar ik heb er niets mee.
Met het zweet op mijn rug nader ik de Boerhaar en breng een lichtje naar Pa. Ik neem zijn schelpje mee, ik weet niet waarom maar dat zit al vanaf het begin in mijn hoofd. Het lichtje geeft wat problemen want bukken met een rugzak is niet makkelijk.
Op naar Ma. Eerst nog langs Henk voor een goede reis en een sanitaire stop.
Hoe lief, de kids komen me tegemoet lopen en weer moet ik huilen. Bijna iedereen is er, zo fijn! Ik wil eigenlijk meteen doorlopen want de tranen zitten bij iedereen hoog. Wat een volk zijn we ook. Het zou eigenlijk een vrolijke boel moeten zijn, maar wij weten waarom......
Dan eindelijk onderweg, nog een paar dikke knuffels en de zon weer tegemoet. Ook de buurvrouw komt met goede wensen en nog een buurvrouw en even later stopt er zomaar een auto voor het wensen van een goede reis. En dat allemaal voor mij, ik kan het niet geloven. Aan het eind van de straat zijn de tranen op, de wind koud maar ik loop lekker, de voeten lopen goed, de benen ook.
Gelukkig is er het Middelpunt in Middel voor een sanitaire stop. Ik pak een stuk bos, dat is zachter lopen voor mijn voeten en de wind is er niet te voelen. Hoe koud de wind is, voel ik als ik het bos weer uitkom. Met de kapuchon op richting Eikelhof waar alles nog in diepe rust is. Dus geen lekkere mok warme melk voor mij. Bij Diepenveen begint het dan echt te spetteren en begint het gehannes met de rugzakken. Als alles weer op zijn plek zit, schijnt de zo'n weer. Het blijft zeker zo'n ja aan/jas uit-dag. Om klokslag 12 lig ik lekker in het zonnetje op het talud aan de wetering. Ik heb net mijn schoenen uit en weg is de zon. Dan maar een poging aan de IJssel wagen. En dat lukt, meer dan een half uur lig ik in het zonnetje, zelfs nog even met de ogen dicht en de schoenen uit. Ik verveel me al snel en reorganiseer de bagage en is de zon al weer weg. Ik wil naar de Lebuineskerk. Ik ben daar ooit wel eens op de toren geweest, heel vroeger. Je kon dan bij helder weer de kerk van de Boerhaar zien. Inderdaad bij helder weer...... In de kerk ben ik nog nooit geweest en omdat Jacobus daar te bewonderen valt in een muurschildering, wordt het eens tijd om met hem kennis te maken. Jacobus zou in slapende toestand op de schildering te zien zijn. Mijn conclusie is dat Heiligen staande slapen. Meer kon ik er niet van maken. De kerk is prachtig als je van kerken houdt moet je deze eens gezien hebben. Ik dacht dat het een katholieke kerk was maar dat is het dus niet ( meer). De "teleurstelling" wordt snel goedgemaakt met een prachtige stempel van de erg vriendelijke kerkoppasmeneer. Hij vraagt of ik een stukje in het kerkboek wil schrijven want een voettocht naar Santiago de Compostella is niet niks, aldus de kerkmeneer. Dus schrijf ik in het kort mijn verhaal van mijn reis. In de dienst van komende zondag (1e Paasdag) zal het tijdens de dienst in de kerk worden voorgelezen.
Helaas is de Bergkerk dicht. Inruil daarvoor kruip ik in een nisje aan de buitenkant van de kerk waar ik heerlijk in het zonnetje kan zitten. Ik lijk wel een zwerver. .......
Dan op naar Epse, naar mijn logeeradres. Rond 16.00 uur komt zuster Inge gezellig "langs". Meer dan 1 uur zitten wel langs de kant van de weg sigaretjes te roken. Weet kletsen helemaal bij en ze heeft erg leuke lieve kadootjes bij zich waardoor iedereen kan zien dat ik uit Nederland kom. Lieve Inge, Dank je wel, je bent geweldig! Dank je wel voor alles wat je zei, het doet me goed.
Rond half 6 kom ik bij mijn gastadres. Ik mag mee-eten maar ik wil geen gedoe en dapper eet ik mijn boterhammetje en krijg een beker warme melk voor mijn moccona.
Ik mag niet helpen met de afwas maar krijg een uitgebreide rondleiding door de groentetuin. Knap hoor als je de 70 voorbij bent en nog zo actief kan zijn. Het lijkt oom Herman wel! Met de kaarsrecht aangelegde groentebedden.
Daarna is het tijd voor mijn verslagje van vandaag. Binnen een half uur is het klaar maar ook meteen weer weg. In mineur begin ik voor de 2e keer aan hetzelfde verslag maar eenzelfde verhaal 2x schrijven maakt altijd dat de eerste versie het mooist is geschreven. Het is intussen half 10 en voor mij de hoogste tijd om te gaan slapen. Het verslag krijg ik niet meer olie maar dat moet dan maar later.
Ik krijg om 8.00 uur mijn moccona, wat is het leven soms toch mooi. Ik ga lekker slapen.