dag 7: van Kranenburg naar Goch-Kessel

Vanmorgen om 6.15 uur wakker Door een haan ik weet wat ie riep maar het eindigde op "goed". De kachel nog maar even aangemaakt want het is wel erg frisjes. Het wil niet erg lukken met het Niets. zutbouw kruip ik nog even een kwartiertje lekker de bedstee in. De zo'n schijnt al dus hup aan de slag: uit- en inpakken van de rugzak en lunch klaarmaken. Carol heeft zo goed voor me gezorgd dat al het eten niet in de rugzak past. Erg jammer want het ziet er wel allemaal lekker uit. De thermoskan vol met heet water en tegen kwart voor 8 hijs ik de rugzak om. Het is heerlijk buiten, lekker fris maar niet koud. De nevel hangt boven de velden en de zo'n daar weer boven. Ik lijk de enige die wakker is en vind dat heel niet erg. Heerlijk lopen alsof de wereld alleen is voor mij.
In de verte luiden vrolijke kerkklokken als ik langs een veld met knalgeel koolzaad loop. Het ziet er prachtig uit. Het ruikt alleen niet zo lekker.
Ik kan inderdaad een stuk van de route overslaan want dat heb ik zaterdag al gelopen. Ik kom uit in een erg mooi bos, een Reichwald. Hoewel dat erg streng klinkt is het een prachtig bos. Op een bord staat vermeldt dat het een 'oerbos' betreft maar dat durf ik te betwijfelen. De bomen die er staan zijn geen van allen 100 jaar en veel bomen zijn voorzien van tekens of ze zijn al geveld en liggen kleingezaagd langs het pad. Het is echt heerlijk rustig in het bos, op een paar pelotons debiele wielrenners na. Er staat duidelijk dat je niet harder mag fietsen dan 20 km per uur en je raadt het al.......
Na een uur lopen is de rugzak wel erg zwaar en ik loop te denken wat ik eventueel weg zou kunnen doen. Eigenlijk niets dus besluit ik zoveel mogelijk eetbaars op te eten en te drinken. Midden op een omgewaaide boom eet ik overheerlijke bammetjes, fruit, nootjes en een lekker bakkie koffie van moccona met heet water.
De Pelgrims staat goed aangegeven. Dat is maar goed ook want de kaartjes in het routebeschrijving zijn wel erg stylistisch weergegeven. Tot dat ik toch teveel het boekje volg en de pelgrimssticker negeer. Na een half uur ga ik twijfelen en besluit toch maar terug te lopen en gewoon de stickers te volgen. De schelp zal voor me zorgen dus ook de schelp op de sticker denk ik dan maar. Rond 1 uur is het toch wel weer tijd voor een hapje want ik ruim de tijd vandaag. Het begint te miezeren maar omdat ik onder de bomen loop valt het allemaal nog wel mee. Maar als ik in een stuk dennenbos kom moet toch maar de hoes om rugzak. Terwijl ik daar druk mee ben schiet er een eindje verderop een ree (of hert, weet ik veel) het pad over. Grappig. Het eind van het bos lijkt inzicht en volgens de kaart klopt dat ook. Alleen wijzen de pelgrimsstickers een anders aan. Ik kom er niet uit. Gelukkig is daar een keurige jonge man (hij zei U tegen mij) en die weet hoe het zit. Hij vraagt honderd uit over mijn tocht en ik vraag me af wanneer het me gaat vervelen om telkens dezelfde vragen te beantwoorden. De jongeman had gelijk en we nemen afscheid. Ik steek de drukke weg over om naar de Britse militaire begraafplaats te gaan. Heel raar maar ik denk dat ik hier al eens geweest ben. Ik zou niet weten hoe en wanneer maar ik ken het. Raar.
Hup het bos maar weer in. En ik heb het Door volgens mij: het lijkt een erg groot bos maar door de kronkelpaden loop je de weg wel 10 keer. Geeft niet het is een heerlijk bos. Ik ben vlakbij Goch-Kessel en als ik doorloop dan ben ik veel te vroeg op het gastadres. Geen nood, op een bankje langs de weg zitten 2 echtparen. Ze roepen iets over mijn schelp en voor ik het weet babbelen we er lustig op los. Ze zijn vol bewondering en daar kan ik niet goed tegen. Als ik gezond terugkom uit Santiago dan mag iedereen bewondering hebben. Maar tot nu toe heb ik niet anders gedaan dan de ene voet voor de andere te zetten. Dat doet iedereen elke dag alleen de richting verschilt onderling. Leuk om op die manier mensen te ontmoeten. Ik kan nu rechtstreeks naar het gastgezin gaan maar het is nog maar 3 uur. Dus neem ik nog een stuk van het natuurgebied langs het riviertje de Niers. Vandaar loop ik Kessel binnen. De kerktoren is mooi qua vorm dus loop ik er naar toe. Maar net zoals in Nederland zijn ook hier de kerken normaliter dicht. Ik heb sinds dat ik in het bos ben gaan lopen al geen internet meer dus de route zoeken naar het gastgezin en dat is een crime voor mij. Ik mag dan wel een erg goede telefoon hebben en ik kan redelijk kaart lezen maar als het scherm een eigen leven gaat leiden en de zon nergens meer te bekennen is (waar is het noorden? ) dan is het vragen om problemen. Maar dit keer pakt het anders uit: ik loop over prachtige paadjes en langs kleine vennetjes. Hoewel mijn voeten het wel genoeg vinden voor vandaag vind ik het echt geen straf om nog onbedoeld 2 uur door de miezerregen te lopen. Om 5 uur ben ik er dan en het ligt wel opvallend dicht bij een dorpje met kerk waar ik net geweest ben. En ja hoor ik had het in een half uur kunnen doen. Nou ja zoals ik al zei: het was geen straf. Het gastgezin woont op een soort van boerderij met paarden. De gastvrouw is een spraakwaterval over het verblijf en dergelijke. Ze komt om 19.00 uur mijn maaltijd brengen. Luxe hè?ik heb een heel huis tot mijn beschikking. Badkamer met bad, volledig ingerichte keuken en 2 slaapkamers. Op ja en een houtkachel maar die mag niet te hard gestookt worden anders vallen de voegen uit het tegelwerk van de schoorsteen. Op ja en ik heb een tv. Eens kijken of ik daar vanavond aan toekom want ik heb nog achterstallig werk qua verslagen en ik wil eigenlijk oor wel lekker in bad. We zullen zien wat de avond brengt.
Ik heb vandaag 29830 stappen gezet. Dat zou zo'n 15 km moeten zijn als ik stappen van 50 cm maak. 15 km lijkt me wat weinig maar als ik stappen maak van 60 cm dan zou ik km hebben gelopen en dat lijkt me weer te veel. Ik denk dat ik stappen maak van 55 cm. Dan zou ik ruim 16 km hebben gelopen toch?