dag 19: van Meerssen naar Maastricht

Heerlijk geslapen. Vroeg wakker en dan is het lang wachten tot het ontbijttijd is. Heerlijk uitgebreid ontbijt en dan op stap. Eerst door de basiliek van Meerssen. Prachtige kerk. En dan op doorstap naar Maastricht. Het is niet ver en op zo'n koude zaterdag is het heerlijk lopen in redelijke stilte. Behalve dat ik zou willen dat mannen in te strakke wielrenpakjes de ochtenstilte verstoren. Ze vervullen mijn horizon met hun schreeuwerige reclames op rug borst en billen. Maar ze zijn er nu eenmaal in peletons van 50 man of meer. Ik vind het niks. De weg is makkelijk te vinden en loopt telkens langs en over de vele boekjes, de berg op en een klein natuurgebied met wilde koeien. Al snel ben ik in een nog slapende buitenwijk van Maastricht. De zo'n schijnt maar de wind is fris. En daar staat zomaar een deur open, de eerste op mijn pad zonder toeristisch benoemde waarde. Ik grijp mijn kans en gluur Door de portaal. Voorin de kerk staat een bruidje op het punt om "ja" te zeggen. Dat zal ik maar niet verstoren. Rond het middag beklim ik de eerste de beste brug en dat valt niet mee met een rugzak en voeten die gewend zijn allen naar voren te gaan en niet naar boven. Op naar de tweede brug. De "echte" brug. Hij nlijft mooi. Een man op de fiets wenst me een goede weg. Het is druk in Maastricht, een overduidelijke internationale stad. En erg mooi! Eerst maar eens lunchen, op het plein van de Onze Lieve Vrouwe, Sterre der zee. In het zonnetje maar nog wel fris. Daarna de basiliek in. Het is stervensdruk en de warmte van de vele kaarsen komt me onder de toegangspoort tegemoet. Daarna de basiliek waar het erg donker is, dat maakt het nog mooier. De schatkamer bevat een relikwie van de heilige Jacobus. Die moet ik maar eens zien. En dan blijkt maar weer eens hoe waar het "rijke roomsche" leven is. Het goud straalt me tegemoet en geeft een goed overzicht van de gebruiken Door de eeuwen heen. Het is nog even flink zoeken naar het relikwie tussen de andere 1000. Maar ik heb hem gevonden. Hij is gevat in goud samen met de relikwieën van 3 anderen. Het zegt me niet veel. Je ziet immers niets herkenbaars. Ik moet maar aannemen dat het er is. Op naar de winkels want mijn beide broeken zijn te groot. Komt volgens mij door het wassen. Het gepruts met een stuk elastiek is maar niks als je heul snel naar de wc moet. Dus de eerste de beste sportzaak in. En ja hoor het winkeldiefstal gaat weer af. Ik verontschuldig me meteen bij de mevrouw van de infobalie. Ze vindt het geen probleem. Ik koop 2 nieuwe broeken en een nog sneldroog T-shirt. Zo sas mooi klaar. Ien komt me om 4 uur halen op het station. Langzaam slenter ik alvast die kant op en beland midden in een rommelmarkt. Helemaal mijn ding. Nog even heerlijk snuffelen, de markt loopt op zijn eind. Ik koop nog even een mooi boeket rozen voor Ien en ga op een muurtje zitten om mensen te bekijken. Het is een komen en gaan van reizigers. Met en zonder rugzak, met en zonder een innig afscheid. En daar is ze dan: liever, lieve Ien. Ik moet huilen als ik haar zie; goed "old" Ien. Op naar Partij met haar autootje. Wat ben ik blij om haar te zien. Niets veranderd. Onderweg praten we honderd uit. Ik ben zo blij dat ik helemaal niet zie waar we heenrijden. Maar bij het pompstation gaat het lampje ineens weer aan. We hebben een heerlijke avond en ik word enorm verwend. We delen onze zegeningen en verliezen en concluderen samen dat alles wat er gebeurd een reden geeft en dat je pas verder kan als je er van heb geleerd. Hoe diep het dal ook is, de berg is altijd hoger. En dan Bart, ik weet dat hij geboren is maar had hem volgens mij nog nooit gezien. Hij mij wel, hoe wonderbaarlijk. Hij is al 24. Wat gaat de tijd....... De avond gaat snel, te snel maar mijn ritme is tegenwoordig anders en na 2 wijntjes en de emoties wil ik graag naar bed. Ien brengt me morgen vroeg terug naar Maastricht en dan ga ik verder. Slaap lekker lieve Ien!