dag 26: Rustdag in Huy (Hoei)

Zaterdag 10 mei.
De nacht half slapend doorgebracht. Na een uurtje of 4 word ik gewoon wakker en blijf dan doorzoeken tot de wekker om half 7 afgaat. Ik ben blij dat ik nog even kan blijven liggen. In het klooster is het nog muisstil. Rond een uur of 7 hoor ik de trommel weer die oproept voor de ochtendsessie van het sjanten. Mijn schoenen staan voor de deur. Overal hangen stickers met schoenverboden. Je mag ze niet meenemen de kamer in omdat ze de buitenwereld buiten willen houden. Voor mijn loopschoenen vind ik dat prima maar voor mijn sandalen gaat mij dat te ver. Eerst naar eens mijn been koelen. De gel die ik er van de pharmacie s' nachts op moest doen is 1 plakkerige smurrie geworden die ik er zonder schuren niet afkrijg. En de huid is er al zo dun. Ik besluit maar over de smurrie heen te koelen. Dan is het de hoogste tijd voor het ochtendsigaretje. Het is nog zo heerlijk rustig in en om het klooster. Alleen een merel zingt dat het een lieve kust is. In de ontbijttafel zijn de palliatieve werkers ook wakker en zijn al helemaal klaar voor een weekendje shanten, belletjes rinkelen en diepzinnige gesprekken. De kledingkast is nu overwegend in paars tinten. Aan de tafel naast mij zit een gezelschap een goed gesprek te voeren over keuzes in het leven. Zware kost voor de vroege zaterdagmorgen. De vrouw die mij gisteren het shanten/sjanten uitlegde vraagt hoe het met me gaat en hoe ik nu verder ga. Ze vraagt of ze me eten mee kan geven voor onderweg. Ik leg uit en bedank gaar vriendelijk dat ik alleen naar baar de stad hoef te lopen. En dus geen eten nodig heb voor onderweg. Wel geel lief van haar. Tijdens het nahetontbijtsigaretje loopt er een mogelijkheid an net kang grijs haar en een baardje, spijkerkleding en een vuilniszak, uitgebloeide bloemen en ander ongerei uit de borders robd het binnenplein te halen. Alleen de oranje afvalzakken ontbreken nog. De nan faat zo op in zijn werk dat hij een druppel aan zijn neus niet opmerkt. Het us faan refenen en get is koud. Nog naar eens mijn been koelen en de boel inpakken. Als ik de sleutel naar de receptie breng zeg ik met mijn stomme kop dat ik de was op de kamer heb gelegd. Dat was niet de bedoeling. De was moest bij de receptie worden ingeleverd. Dus hobbel ik voor de zoveelste keer over het binnenplein en naar de 2e verdieping. Nadat de was is ingeleverd schiet me ineens te binnen of ik mijn ID-kaart nog wel heb. Ik kan hem niet vinden. Mijn hart gaat even wat onrustig te keer. Dan moet die bij de receptie liggen. En ja hoor, hij ligt nog gewoon in het kopieerapparaat. De vrouw maakt duizenden excuses en ik denk: kan gebeuren. Nog een keer het plein over en vlak voor de poort komt de vrouw van het ontbijtpraatje naar me toegelopen. Ze heeft een zak met koekjes voor me. Zo lief! Met een omhelzing nemen wel afscheid van elkaar. Vreemd ik weet niets van haar en zij niets van mij. Nog 1 sigaretje als afscheid van deze mooie plek. Ik heb niets met zweverig gedoe maar de sfeer die er binnen dit klooster is, is er een die ik heel fijn gevonden heb.
Ik moet naar Le rue des Chapelles. De weg daar naar toe heb ik snel gevonden. Hij stijgt en daalt wanneer hij daar zin in heeft. Mijn been protesteert hevig. Maar als ik op Le rue des Chapelles aankom, heb ik niets te klagen. Ik kom aan het eind van de weg met de 7 kapellen. En die weg is zo steil, daar ga ik niet aan beginnen. Ik loop kog naar het laatste cd aan de 7 kapellen naar die is zo verwaarloosd dat ik de overige maar overlaat aan de wakker wordende wielrenners. Naast dat de weg heel erg stijl is, bestaat hij ook nog uit kasseien en dat zou in heel Huy zo zijn ontdekte ik later. Het is bijna niet te doen om op dergelijke stenen te lopen. Ik heb dan ook geen enkele stiletto gezien. Wel leuke beelden van straattafereeltjes en een prachtig glas-in-loodraam in de grote kerk. Het lukt me niet om de mooie kleuren van dit raam mooi op beeld te krijgen.
Plots zie ik een verwijzing naar een chambre d'hote. Helaas, volgeboekt. Dan maar even googelen. Hoera op een paar minuten afstand een hotel aan de Maas met prachtig uitzicht en pelgrimstarief. Helaas krijg ik een kamer aan de achterkant en zie alleen de berghelling op 20 meter van mijn raam. Maar dat is des pelgrims. Eerst maar even weer koelen en wat boodschapjes doen. Het is koud en bij vlagen regent het. Huy heeft een prachtig oud centrum. Jammer dat ze het niet autovrij of in ieder geval autoluw hebben gemaakt. Nu staan auto's in lange files in de straten re wachten tot er een parkeerplekje vrijkomt. Dat loopt niet lekker door
zo'n oud centrum. Ik zie een prachtig en toren. Daar moet wel een even zo mooie kerk aan vastzitten.
Denk ik. Het is de toren van een bieb. Ook leuk. Nog een bakkie op het uitgestorven plein van deze toch wel mooie stad. Jammer dat het weer zo guur is, anders was het vast een erg mooi en gezellig plein geweest. En ook hier zie ik diverse Jacobsschelpen in de stoepen. Grappig. En als ik goed gekeken gekeken heb, ligt het hotel op de route die ik maandag weer probeer te nemen in het hotel begin ik alvast aan het verslag van vandaag. Ben net begonnen als zusje belt. Zo leuk dat haar schoolklas er ook zo mee bezig is. Klasse jongens en meiden! Mocht ik Santiago halen wil ik graag een keer live komen vertellen hoe het was. Er gaat leuk dat jullie zo meeleven. Erg fijn dat zusje zo bezig is met het bijhouden van de verslagen en deze leesbaar maakt voor de wat minder internethandigen. Ik wens iedereen veel leesplezier! Morgen is het moederdag, hier in Huy doen kinderen hun eerste heilige communie. Ik zie veel nemen in de straat met moederdagbloemen. Een chocowinkel met handgemaakte bonbons. Ma, het is dat ze niet goed blijven in mijn rugzak en zeker weet dat ze te lekker zijn voor de postbodes anders had ik je er wat van opgestuurd.
Het loopt nu tegen 20.00 uur en het lijkt hier wel herfst. Er staat een stevige koude wind en volgens mij is het sinds vanmiddag niet meer droog geweest. Ik ga het Belgische weerbericht eens kijken. Hopen dat het beter wordt komende maandag.