dag 27: zondag moederdag rustdag in Huy (Hoei)

Zondag 11 mei. Gefeliciteerd met moederdag!
Rai congrats & enjoy the appelkeek.
Redelijk geslapen ondanks dat de Belgische film gisteravond meer in mijn ritme lag. Kon er dan ook moeilijk uitkomen. Eerst maar weer het vieze goedje van mijn been gewassen en daarna gekoeld. In de eetzaal is niemand. Ook van het personeel laat niemand zich zien. Op een verlaten tafeltje staat een bordje met een chocobroodje en een croissantje. Ik ga ervan uit dat deze voor mij zijn. Maar beginnen zonder koffie jan niet. Ik wacht nog even. Een meisje komt binnen maar negeert mij compleet. Ik loop met mijn kopje achter haar aan en dan komt er uit het niets een echte oude oma om een hoek zeilen. Ze draagt allemaal schoonmaakspullen op haar armen en ook nog 2 emmers. Het zal toch niet zo zijn dat zij hier loopt schoon te maken? Als ze mij met het kopje ziet staan antwoord ze korzelig dat ze er aankomt. Ze brengt overheerlijke koffie en wat sneetjes brood. Er is alleen zoet beleg en dat is wel even wennen op de nuchtere maag maar het smaakt goed. Het ochtendsigaretje onder aan de Maas bij de oude brug. Zou er op de brug ook gereden worden? De brug is zo hoog dat ik geen verkeer kan horen. Straks maar eens gaan kijken aan de overkant van andere de Maas dan kan ik een rondje lopen over 2 bruggen. Nu is het vooral koud, er staat een harde wind en donkere wolken jagen over de stad en nemen de klanken van de kerkklokken mee. De mis van 10.00 voor de eerste communicantjes begint zo.
Ik neem de tijd om het nieuws eens bij te lezen. Tante belt nog even. Ze is helemaal blij met het boek met reisverslagen dat zusje voor haar maakt. Het wordt driftig gedeeld met vriendinnen. Tegen 12.00 uur begint dan toch de zon te schijnen. Ik wandel via de oude brug want dan loop ik het meest in de zon en uit de wind. De Maas is een machtige en prachtige rivier. Ik klim omhoog naar de oude brug. Het blijkt een spoorbrug te zijn. Ook voetgangers kunnen over dezelfde brug. Hoe hebben ze eeuwen geleden zo een mooie brug kunnen bouwen zonder de moderne hulpmiddelen van tegenwoordig? De brug heeft hier en daar wel wat geleden en is wrs gaan lekken. Dit is op Belgische wijze opgelost: gewoon met badkamerkit. Hele klodders zijn tegen de gewelven aan gesmeten zodat er flinke druipers zijn ontstaan. Het lijkt net of de brug volhangt met stalactieten, ik weet beter. Ik loop weer terug naar de andere brug om zoveel mogelijk van de zon te kunnen genieten en uit de wind te kunnen lopen. Ik haal de andere niet want er barst een korte maar hevige bui los. Je zou er hagelstenen uit verwachten maar die blijven gelukkig achterwege. En hup daar is de felle zon weer. Hij schijnt prachtig op het glas-in-lood raam in rozetvorm van de grote kerk. Nog naar eens proberen om er een goede foto van te maken. Wanneer ik de deur open doe beland ik in het staartje van de mis met de communicantjes. 5 zitten er in hun mooiste kleren aan voorin de kerk. De meisjes als bruidjes, de jongetjes met een stropdas onder een wat sportievere outfit. Een meisje is zo trots op haar jurk en horloge dat zij steeds op staat om zich zelf en haar horloge te laten zien aan de andere aanwezigen. Hoe de ouders ook proberen om haar tussen de andere kinderen te laten zitten, het helpt niets. Het blijkt een meisje met mogelijkheden te zijn die van de gelegenheid gebruikt maakt om alles te doen zoals zij zich dat wenst. Ze voelt zich een bruidje en is dat ook. De groep kinderen brengen allemaal een roos bij naar het Maria-altaar. Het meisje met mogelijkheden brengt haar roos naar haar moeder. Hoe mooi. Opvallend is dat iedereen maar net doet wat ie wil; ze lopen in en uit en staan ongegeneerd met hun rug tegen een pilaar aan hun mobiel te prutsen. Het lijkt voor anderen heel gewoon. Al met al heeft de hele mis 2 uur en 3 kwartier geduurd .
Als ik weer buitenkom is er weer zo'n korte felle bui. En meteen daarna is de zon er ook weer. Ik wandel even Door de straatjes. De boulangeries zijn nog open even als een winkeltje waar je alles kan krijgen op het gebied van kledingmaken. Je zal er maar verlegen om zitten. Het is druk in het winkeltje........
Ik kom weer uit op het plein waar het ook nu bijna uitgestorven is. Op een terras zitten een paar mensen in de zon. Ik schuif bij hen aan. Het lijken wel de zonderlingen van de stad. Het duurt wel een kwartier voor iemand zich laat zien om de bestelling op te nemen. Als die net geserveerd is steekt er een flinke wind op. Het zonnescherm gaat hevig te keer waarop de kroegbaas besluit om het zonnescherm maar in te klappen. Hierdoor zitten we nog neer in de felle zon. Ik heb mijn kopje nog niet aangeroerd of dikke druppels vallen alweer naar beneden. Snel drink ik de koffie op. Maar als ik net het plein wil oversteken is de zon er weer. Ik zie nog een bakker die nog wat broodjes heeft liggen. Die zijn voor morgen onderweg. Ik doe er ook wat gebakjes bij. Ik moet toch iets om op gewicht te blijven. Met al het lekkers begeef ik me naar mijn kamer. Weer even koelen. Het lijkt echt te helpen. Het rode wordt al veel minder. Ik denk dat ik morgen het elastiek maar uit de sok het haal, dan kan het in ieder geval niet knellen. Met mijn gebakjes posteer ik me op mijn bed. Op de tv is een uitzending van de boeddhistische omroep. Das ook wel weer toevallig. De gebakjes zijn verrukkelijk. Buiten blijven zon en buien elkaar afwisselen. Het regenwater maakt een watervalletje tussen het gras. Ik kan het water horen vallen maar kan het niet zien. Alleen het gras beweegt juist op die plek meer dan op andere plekken.
Even wat ruggespraak met grote broer over ontstekingsremmers. Morgen even aankijken hoe het gaat. In Frankrijk schijnen ze wat makkelijker te zijn met medicatie voorschrijven.
En dan heb ik dat weer: sta ik tussen de buien door even van een sigaretje te genieten aan de Maas, drijft er een complete rugzak langs. De kade is te hoog om er bij te kunnen. Hele visioenen over een Hollands meisje op weg naar Santiago de Compostella lost moord op in toeristisch stadje aan de Maas. Er zou een goede detective in zitten. Ik zoek nog een lange stok maar kan er geen vinden. De rugzak drijft steeds sneller langs de oever en ik denk: dan wordt ie vast wel door een ander opgepikt. Als dat zo moet zijn, dan gebeurd het vast wel.