dag 40: van Aubigny-les-Portee naar Chateau-Porcie

Zaterdag 24 mei.
Goed geslapen vannacht. Hoorde Jan wel vreselijk snurken maar ben toch weer in slaap gevallen.Wel weer voor de wekker wakker.Lekker alleen in de tuin genieten. Het is flink koud en er hangen dikke wolken boven het dorpje. Ook de wind is hard. Het ontbijt bij Karin en Ton is gezellige zij denken dat we het wel droogmolen vandaag. De vooruitzichten verschillen per weerman dus daar kunnen we niet op af gaan. Om half negen zijn we al aan de wandel en de weg bestaat uit prachtige bospaden, soms met stevige kuitenbijters en mooie beekjes en riviertjes. De lucht is soms dreigend en in de wind is het vies koud. We komen in Wassingy waar een bank moest zijn volgens Ton maar dat was dus gewoon niet zo. In de winkel zei een dame dat de bank in Chateau-Porcien de bank ook al gesloten zou zijn. We komen door een lieflijk kunstenaarsdorpje waar ook een pelgrimsgite is. Er staat uitgebreid aangegeven hoever we tot waar moeten lopen. De afstand naar Santiago de Compostella ook. 3 uur later komen we weer een bordje tegen en dan is de afstand nog steeds hetzelfde. Dit soort bordjes moet je gewoon niet geloven. Wat maakt het ook uit hoeveel je loopt. Je kan het makkelijker in uren looptijd uitleggen want het lopen is zwaar; met bepakking, over hobbels, puinwegen, karrensporen door de modder etc. . En dat vergeet men snel: 8 uur lopen op een dag is heel erg veel en is veel meer dan de aantal kilometers die in de route info wordt aangegeven. De lunch doen we in de luwte van een struik maar eigenlijk is het te koud om daar lang te zitten. Meteen na de lunch komt de zon al snel terug en warmt ons snel op. We komen langs een gebouwtje dat er zo goed als nieuw uit ziet het blijkt een pelgrimsgite te zijn. Voor 5 Euro mag je er slapen. Voor ons is het nog veel te vroeg naar ondertussen doet mijn linker kleine teen wel heel vervelend. Ik loop met de ringteen bovenop de onderkant van mijn kleine teen. Daar zit nu een rare plek en op de ringteen ook. Het lijken geen blaren naar ik begrijp ook niet wat het wel moeten zijn. De bloedblaar zit er nog steeds en lijkt een wat hardere bovenkant te krijgen. Ik ben dan ook erg blij dat we Chateau-Porcien hebben bereikt. Bij het gemeentehuis vraagt een dame of ze ons kan helpen en ze trekt me mee naar het infobord voor pelgrims waar een flinke lijst met vrijwilligers de betrokkenheid van de bevolking laat zien. We besluiten naar de winkelstraat te gaan waarvan 2 adressen vermeld staan om de sleutel op te halen. Het eerste is de plaatselijke kroeg, bladen- en sigarettenboer en restauranthouder. Reuze vriendelijke man. We drinken even wat en gaan dan naar het adres aan de overkant van de straat. Het pelgrimshuis is van de gemeente en we mogen er voor niets slapen. De deur gaat open met een soort cijferslot.
Ik breek het verslag nu even af, de luiken vallen dicht. Morgen meer.
Het is een erg kleine ruimte van 2 bij 4 meter. Daar zouden 4 pelgrims moeten slapen. Met rugzakken in en uitpakken kan je er je komt niet keren. Maar als pelgrim mag je niet klagen. We hebben een bed, we hebben een douchebak en kunnen een pelgrimsmaaltijd krijgen in de kroeg. Meer heeft een pelgrim niet nodig. We proberen ons te installeren, doen de hoognodige was en gaan iets verderop eten halen voor morgen. We rusten nog wat en om 19.00 uur gaan we eten in de kroeg. Het voorgerecht staat stijf van de eieren, gelukkig is het weg te spoelen met water en rode wijn. Het hoofdgerecht is pasta met weer een soort van draadjesvlees, ook dit spoelt makkelijk weg met de rode wijn. Het toetje maakt alles goed. Terug in de herberg gaan Marjan en Jan meteen door naar bed. Ik rook mijn welterustensigaretje op de stoep want meer ruimte is er niet. Ik overdenk de dag en kan niet anders concluderen dat de weergoden ons zeer gunstig gestemd zijn. We laveren telkens tussen de buien door. Ik probeer nog een deel van het verslag te schrijven maar al snel vallen mij de ogen dicht.