dag 42: van Bazantcourt naar Reims

Vannacht overheerlijk geslapen. Daarentegen regent het pijpestelen en even later regent het nog harder. Ik ben bang dat ik niet onder de cape uitkom vandaag. Mijn teen doet erg zeer en ik neem bij voorbaat maar alvast wat paracetamols in want lopen in de regen en dan ook nog een zere teen ga ik mezelf niet aandoen. Eerst de kleine cape dan maar yoga aan de supermarkt. De slager ervan staat al druk bezig te zijn om het vlassen de vitrines te leggen maar de winkel is nog gesloten en blijft dat nog tot 10.00 uur gebaart hij. Dat is even een tegenvaller. Ik heb mijn laatste water aan Marjan gegeven en heb verder niets meer te eten of te drinken bij me. Ik maak me er niet druk om, komt tijd komt raad een bakkerij verderop is wel open dus brood hebben we wel. We lopen al snel het dorp uit en zien aan onze linkerhand de agrofabrieken waar de luzerne wordt verwerkt. Wij trekken verder de heuvel over tussen de graanvelden door (alweer....). Het wordt een beetje eentonig. De grond waarop we lopen lijkt wel witte vette klei die zo aan onze schoenen blijft hangen dat steunzolen geen enkele zin meer hebben. Afvegen aan grote stenen is het enige wat helpt naar ba 2 stappen hangt er alweer een centimeters dikke laag zonder aan de zool. Het loopt erg beroerd en dat vindt mijn teen ook. Even grote twijfel of 500 meter nu ook daadwerkelijk 500 meter is en of we nu al af moeten slaan of toch nog even verder lopen. Ik denk dat we nog even verder moeten e nog krijg gelijk. De regen miezert nog steeds, onder de cape is het bloedheet en nat van het zweet. Jan en Marjan hebben nergens last van: ik wil ook zulke regenkleding.
Wanneer het kan gooi ik de cape achterover zodat ik in plaats van een hele Quasimodo, als een halve rondloop.
We komen op een Romeinse heerweg. Ik zie er niets bijzonders aan, het is gewoon een pad Door de graanvelden meer niet. Al snel zie ik 2 torens die erg veel lijken op de torens can de kathedraal Reimers. Ik kan me niet voorstellen dat we de ie al kunnen zien en denk dat het 1 can de voorsteden is die er een kopie van hebben gemaakt. Bij de bebouwde kom van Bethany is een circus neergestreken. De kameel, dromedaris, lama's en nog veel meer dieren zijaanzicht een stik in de berm geparkeerd. De meeste worden onrustig als wij baseren. Wrs hebben ze nog nooit zulke gedrochten gezien en vinden het doodeng.
We willen eerst pauze en lopen daarom naar de eerste de beste kerk maar die blijkt dan toch weer verder weg te liggen dan we in eerste instantie dachten. Het regent ju echt hard. Gelukkig heeft de kerk ee nog stukje open galerij waar we beschut kunnen staan en zitten Snel naar de supermarkt voor wat extra drinken en eten. We koelen al snel flink af dus na de laatste hap moet de cape naar weer aan en gaan we via de berm van een drukke weg richting de kathedraal van Reims. Het wat dus echt de kathedraal van Reims die ik onderweg zag en toen moesten we nog wel 5 kilometer lopen. De aanlooproute is weinig glorieus en de kathedraal onwaardig. Mijn teleurstelling is groot als blijkt dat de kathedraal weer in de steigers staat. Alsof de duvel ermee speelt. Hoeveel hen ik hier al niet geweest, altijd staan er dan ie steigers. Maar ondanks dat over Veel alt me de geweldige schoonheid van dit immense bouwwerk. Ik kan het niet uitleggen maar het is zo mooi, de gigantische hoogte van de gewelven, het prachtige blauw in de glas in lood ramen. Je moet het zien, het is niet uit te leggen. Bij binnenkomst is er een medewerker van RP51. Hij kan ons verder helpen stond er in het boekje. Hij bestudeerd onze credentials minitieus en noteert allesuitgebreid in een groot boek. We mogen onze spullen bij hem stallen zodat we op Ik nu gemak de kerk kunnen bekijken. En ja hoor ik heb nog steeds niet doorgaat voor een bult ik op naar mijn rug heb en sla een hele plank met folders uit een kastje. Een enorme klap met nagalm is in Nederland vast nog te horen. Bij het opruimen van de puin hoop zie ik dat het kastje is vergeven van de houtworm en de spijkers geen enkele houvast meer hebben in het poreuze hout. De meneer van RP51 kan ons helpen aan onderdak. Hij zal ons de wegwijzer als we klaarzijn in de kathedraal.
Ik blijf me verbazen over de schoonheid die ik zie. Steek een kaars op zoals ik tot nu toe al zoveel heb opgestoken km aar deze is speciaal: ik heb Reims gehaald. Al veel meer dan 500 km gelopen. Ik hoop dat ik er nog veel meer mag lopen. Als we de kathedraal verlaten heeft de man van RP51 al naar de opvang gebeld en zet ons op de goede weg. Nog ruim een kilometer lopen. We komen bij een jeugdherberg. Ik vind het een tegenvaller. Het heeft dan wel alle voorzieningen maar niet de sfeer van een klooster of zo. De enige overeenkomst met een klooster zijn de kamers, zo ontzettend klein. Als ik het raam opendoe overvalt me de herrie van de stad. Aan de overkant van de straat staat een tankwagen op volle toeren zijn tank te legen en blijft dat doen tot een uur of 7. De douchen is daarentegen weer verrukkelijk en het bed ligt goed. Vanavond ga ik toch naar de blaar onder de kleine teen doorprikken want zo gaat het ook niet. We glanzen een brood net sla maaltijd klaar die we wegspoelen net een fles rode wijn. Nadat de blaar u doorgeprikt val ik in een fi er per daar, zonder oordoppen en ik hoor helemaal niets meer.