dag 57: van Troyes naar Bouilly

Dinsdag 10 juni.
Ontbijt om 7 uur. Ik heb prima geslapen. Heb de airco maar uitgezet want het gezoem hield me uit de slaap. Het is een leuk hotelletje, bestiert Door een moeder met 2 jonge jongens. De moeder is routineus. De jongens allervriendelijkst en service gericht. Om half 8 ben ik op pad. Het hotel ligt bijna aan de rand van de stad dus het drukke verkeer van het routebeschrijving ontloop ik mooie de dag begint met een wandeling Door een prachtig park waar het riviertje de Vienne doorheen kronkelt. Onderweg veel scholieren in grijs uniform, lange broek en bloes met lange mouwen. Ook voor de meiden. Het is een prachtig park. Hier en daar worden oude boomgaarden en dus ook oude fruitbomen weer opnieuw aangelegd. Bejaarde mannen besproeien hun ouderwetse groentetuintjes nog even snel voordat de zon te warm wordt. Ook Herman zou er met zijn tuin prima tussen passen. Ik loop van het ene gehucht naar het andere, ze liggen allemaal aan elkaar vast. Het laatste is een groter dorp waar de nieuwbouw de route wat heeft aangepast. Ik vraag een mevrouw en zij wil mij wel op sleeptouw nemen naar de juiste afslag. We komen in het centrum van La-Riviere-de-Corps waar juist alle kinderen naar school gaan. Een politieagent verricht er de nodige begeleiding en een jonge man die even snel wil pinnen wordt met een snerpend fluitje terecht gewezen vanwege parkeren op een invalidenplek. Het fluitje wordt genegeerd en de jongeman gast resoluut op de bon. Hij moppert nog wat maar het helpt hem niet. Ik doe even wat inkopen en neem ff pauze. De buschauffeur is te vroeg bij de halte en haalt ook even een frisse neus. De boodschappen met al het water zijn erg zwaar en zitten niet goed op mijn rug. In het eerste het beste dorpje moet ik dat even veranderen. Ik loop het dorp via de nieuwbouw uit en belandt opnieuw tussen de graanvelden. Ondanks dat het al behoorlijk warm is heb ik niet zoveel last van als gisteren. Er staat ook veel meer wind. De kans op onweer is minimaal dus het gaat helemaal goed komen. Snel ven ik al in het volgende dorp, Lepine. Op de trap van de vervallen kerk eet ik wat en belt broertje. Zo lief. Vlak daarna komen 2 oudere caminogangers aanlopen. Zij stoppen even. Zij komen komen van de Cote d'Azur en lopen de foute tegengesteld. Ze hebben er 3 maanden over gedaan en moeten nog 2 maanden voor ze thuis zijn. Zij zijn over Le Puy gekomen en hebben genoten van de Morvan. ik hoop toch zo dat ik dat in ieder geval kan lopen. De twee lopen weer verder en als ik ze nakijk zie ik dat ze wel hele kleine rugzakje hebben. Ook zijn ze flink gekleed in gewone kleding. Zit ik daar met mijn sneldrogende outdoor outfit in kekke kleuren. Ik bel akvast naar de volgende plek. Een vruendelijke vrouw neemt op en in prachtig traag frans stelt ze mij vragen. Kijk daar ga je je goed van voelen! En weer verder door de graanvelden. Na 3 zijwegen moet ik rechts. Gelukkig staat er een campingleven op een hoogspanningspaal want ik heb geen enkele zijweg kunnen ontdekken. Ik loop het dorpje Laines-aux-Bois binnen. Het loopt tegen 12.00 uur dus lunchpauze. Naast een oude vervallen kerk uit de 16e eeuw vind ik een prachtig plekje in de schaduw. Tussen de kerk en het gebouw waarin zowel de mairie als de dorpsschool is ondergebracht. Prima plekje, lekker windje dus schoenen en sokken uit. Tijd voor alvast een deel van getoond verslag tot nu toe. De oude kerktoren kondigt met 3 slagen aan dat het bijna 12.00 uur is en 2 moeders lopen naar de school. In totaal 11 kinderen gaan net lunchpauze. Het is dus ff een grote school. 3 kinderen worden door de klaarover de straat overgezet. En dan is het weer stil in het dorp. De zon kruipt af en toe achter een wolkje maar is ook telkens zo weer terug.
Het is bijna 13.00 uur en 26 graden. Langzamerhand pak ik mijn spullen naar weer in. En dan wordt het windstil re bloedheet. De zon verdwijnt en ik zie wolken zich in hoog tempo samenpakken. Snel de meteo bekeken en er wordt noodweer voorspelt. Dan ga ik dus echt het bos niet in. Ik besluit in sneltreinvaart de kortste weg naar Bouilly te lopen in de hoop dat er onderweg voldoende huizen zijn om te schuilen. Ik a lang stil een rukwind op weg maar alles wat er gebeurd is een stekelige wind en een enorme hitte. Er lijkt niks van het noodweer terecht te komen. Nu ik eenmaal gaf onderweg ben naar mijn slaapkamers blijf ik maar doorlopen. Baal er wel van want nu loop ik in de knallende hitte en ik had door een prachtig bos gekund. Het eerste dorp dat ik tegenkom is Souligny. De eerste de beste boom vereer ik met een pauze. Ik heb weer eens harder gelopen dan nodig want zo gauw ik onder de boom zit krijg ik weer barstende koppijn. Hulde aan de paracetamol en zero pointes voor de meteo op mijn mobiel. Het is nog naar een half uurtje lopen naar het slaapadres en ik zou daar pas om 17.00 uur zijn. Ik ook met mijn berekeningen. Misschien is dit ook wel een mooi dorpje. Ik ga er eens kijken.
Het is inderdaad een mooi dorpje met prachtig onderhouden vakwerk huizen. Het dorp loopt over in het dorp Bouilly. Op de grens is een verwijzing naar Sommeval waar de route vandaag eigenlijk zou eindigen. In Sommeval is een gemeentelijke pelgrimsherberg zonder douche en erg primitief. Het kost dan ook niets. Maar met dit weer moet ik gewoon douchen want een wierookvat kan mijn zweetlucht nog niet verdoezelen met dit weer. Dan maar een beetje minder pelgrim. Maar het geeft wel aan hoe pelgrims in vroegere tijden waren overgeleverd aan de goedheid van mensen die ze tegenkwamen. De route naar Sommeval is ook verder dan de plek waar ik ga slapen. Morgen is de route weer wat korter en dan loop ik dat er wel weer bij. De chambre d'hote is met Google makkelijk te vinden. Het is een eeuwenoude boerderij die is opgeknapt en in de schuur zijn een aantal kamers gemaakt. Het grote oude huis is gigantisch groot en wordt bewoond door de eigenaren. Ik luid de bel bij de voordeur en die klingelt wel heel erg hard. De man doet open en neemt me mee naar het gastenverblijf. Hij zet speciaal koffie voor mij. Ik knap meteen helemaal op. Ondertussen komt mevrouw thuis van het boodschappen doen. De man vertelt dat ik in het dorp een pizza kan bestellen. Mijn kamer ligt in de nok van de verbouwde schuur. Het is er bloedheet maar gelukkig staat er een soort van kleine airco. Eerst maar even met de kleren in bad. Die mogen drogen in de giga jardin. Dit is een groot grasveld waarop zitjes zijn gemaakt onder fruitbomen. Rondom de boerderij staan veel oude boerenwerktuigen. Zelfs een oud paardentuig dat gevuld is met haar, net als bij ons vroeger. De man verzamelt deze werktuigen en knapt ze op. Althans hij spuit ze schoon met de hoge drukspuit.
Ik ga zo maar eens het dorpje in voor de pizza en eens kijken hoelaat de winkels morgen open zijn. En natuurlijk wat foto's maken.