dag 60: van Collins naar St. Cyr-les-Colons

Vrijdag 13 juni. Van Collins naar St. Cyr-les-Colons.
De wekker op 7 uur maar ben al wakker. Wel goed geslapen maar ik moet me het bed uitslepen. De telefoon in op onverklaarbare manier leeggelopen vannacht. Direct opladen dus en dat duurt een poos. Ik kan mijn ding niet vinden en doe 10 dingen tegelijk. En ondertussen gaat het laden maar niet snel genoeg. Om 9 uur vind ik het welletjes, dan maar niet opgeladen. Ik hoor iemand door de voordeur komen terwijl ik net de rugzak opknoop. Het in de schoonmaakster. Het idee ook wel laat voor een pelgrim om te vertrekken. Ik ben het dorp al uit als ik merk dat ik mijn handdoekje ben vergeten. Daar baal ik van maar ik ga de steile hellingen niet nog eens nemen. Dan maar ergens een ander doekje kopen. Dat komt ervan als ik in mijn ding word afgeleid. Vooruit maar weer. De dag begint met steile hellingen met graan en uiteindelijk de chablis-wijngaarden. Ik vind dat ze stinken, zoals alle wijngaarden tot nu toe. Ze zijn vergeven van het gif en overal waar je kijkt spreien ze rustig Door. De hellingen zijn steil. De heuvel op wil nog wel maar eraf betekent gewoon blaren krijgen. Ik voelde groeien in mijn sokken. Na veel gezucht en gesteund bereik ik Chablis. Ik doe mijn ontbijtje op een picknick plek en pluk mijn sokken schoon van graszaad. Ik vis mijn sokken uit mijn rugzak want mijn beide sleutelbeen zijn voorzien van blaren. Het helpt zowaar. Daarna Chablis verkennen. Maar dat valt tegen en in een zucht ben ik er alweer uit. Steile hellingen in het vooruitzicht en de thermometer geeft 29 graden aan. Om klokslag 12 uur rijden alle werkers in de wijngaarden als mieren naar huis. Overal zoeken kleine witte bestelauto's hun weg naar moeder de vrouw voor de lunch.
Ik zoek een koel plekje onder een rijtje struiken die tegen een graanveld gedrukt staan. Ik laat mijn sokken drogen. De sokken die ik op mijn sleutelbeen had gedaan, kan ik wel wringen. Ik probeer even mijn ogen dicht te doen maar er is te veel ongedierte. Ik prop wat eten naar binnen maar heb eigenlijk geen honger. Die 2 lange dagen zitten gewoon in mijn lijf en dat geeft een ziek, moe gevoel. Als ik thuis was, was ik naar bed gegaan. Wanneer de ergste hitte over zou moeten zijn, stap ik weer op. Weer steil de heuvel op en steil er weer af om in Courgic te komen. Het pad leidt om het dorp heen vanwege een oude openbare wasplaats. Maar het gebouw in gesloten en er valt dus niets te zien dan iets wat lijkt op een schuur. En daar loop je dan een kilometer voor om waardoor je ook nog een veel steilere helling moet nemen om in het centrum van het dorp te komen. En in het dorp valt werkelijk niets te zien. Ach, als het heet is en je voeten doen zeer is alles wat minder mooi.
Van Courgis naar de kapel van Prehy. Om daar te komen zijn de hellingen wel heel erg steil. Ik zet telkens 10 stappen en ga dan weer rechtop staan om te voorkomen dat mijn neus de grond raakt. En dan weer steil naar beneden. En natuurlijk in de kapel op slot. Het wordt nog wel uitgebreid beschreven in het route boekje. Gelukkig in er een kerkhof met een kraan. Maar er zit zoveel kalk in de kraan dat het meer op een douche-sproeier lijkt.
Nu worden er 2 routes samengevoegd. Dan zou je denken dat er tenminste 1 markering zou zijn bij het splitsen van de wegen. Maar nee hoor; niets. Een vrouw die wijnranken aan het opknopen in weet de weg en helpt me enorm. Even later hetzelfde euvel. 2 honden op een boerderij gaan hevig te keer als ik langslopen en van boven uit een raam worden ze door een man bestraffend toegeschreeuwd. Ik vraag of hij de weg weet. En ook hij helpt me prima op weg. Ik ben net weer aan de loop als een bestelautootje een wijngaard uit komt scheuren. Een druk mannetje komt langzaam naar me toegereden en stapt uit. Hij begint de weg in 2-voud aan me uit te leggen maar als ik zeg dat ik naar het bord moet met de verwijzing naar de gite van St. Cyr-les-Colons moet, zegt hij dat het bord kapot in en op de grond gevallen maar ik moet langs de telefoonpalen. Dat doe ik dus. Het in veel klimmen en een extra rondje om het bos om bij het dorp te komen. Maar het in een mooie route als het niet warm is. Ik zie een hert/ree uit de struiken komen en ik kan gewoon een stel foto's maken. Het beest heeft in eerste instantie niets in de gaten. Toch nog redelijke foto's denken ik van een hert/ree . Ik pak het eerste het beste pad dat me naar het dorp leidt. En ook het eerste bankje om nog even uit te puffen. Er in Kermis in het dorp. En even verder op staat de gite. Ik moet me melden op het gemeentehuis. Een vrouw met kinderwagen gaat net een poortjes Door en heeft wat moeite om het trapje achter de poort af te komen. Ik vraag haar waar de Mairie in maar de vrouw negeert me gewoon. Vrouwen met kinderwagens moet je ook jet storen, die hebben nu eenmaal een hele kleine wereld om zich heen. Het blijkt iemand te zijn die gaar baby komt showen aan een kleuterklas. Een vrouw die mijn vraag wel had gehoord neemt me mee naar het gemeentehuis zodatIk ook door het poortje moet. Het gemeentehuis zit ook hier samen met de school in een gebouw. Ik kan meteen betalen en een stempel krijgen en de vrouw neemt me mee Door het gemeentehuis. Daarachter in een compleet huis. Een grote huiskamer met uitgebreide keuken en 2 slaapzaal met stapelbedden. En ook een wasmachine met droger. Het ziet er allemaal geweldig uit. Onvoorstelbaar voor maar 14 Euro. Ik haal meteen mijn hele rugzak leeg en stop alles in de wasmachine. Onder de douchen en inkopen doen. Ik maak maar eens een zelfbedachte maaltijd klaar. Iets met spekjes, tomaat, boontjes en macaroni. De winkel in morgen om 7 uur al weer open dus dat ik mooi. Als ik terug kom meteen maar aan de kook. De wasmachine in klaar en komt bijna droog uit de machine. Dat kan nog even mooi aan de lijn want het in Nog steeds 29 graden. Het eten in zowaar lekker. Heerlijk huizen in de schaduw. En dan komt er een heel gezelschap in de gite. Ze sjouwen tassen met boodschappen mee en maken veel kabaal. Dit zijn geen pelgrims. Ik hoop dat ze het een beetje rustig houden vannacht. Ik wil wel een beetje lekker slapen. Moeders belt nog even. Nederland in in afwachting van de wedstrijd Nederland tegen Spanje. Ik schrijf mijn verslagen en reken uit dat ik zondag in Veelal zal aankomen. Daarna in het 3weken lopen naar Le Put en dan nog 14 dagen naar de camping. Ik ben benieuwd of het dat gaat worden. Het in inmiddels kwart voor 10 en ik ben moe. Lekker slapen.