dag 63: van Vezelay naar Chastelux-sur-Cure

Maandag 16 juni. Van Vezelay naar Chastelux.

Ik heb heerlijk geslapen zo alleen in de grote slaapzaal en als ik beneden kom ik er verder ook helemaal niemand. Ik loop de weg naar het begin van het dorp en kijk nog eens om naar de kathedraal. Hoeveel mensen zouden in de loop van de eeuwen hetzelfde hebben gedaan? Ik haal brood bij de bakker en helemaal onder aan de straat neem ik afscheid van Vezelay met een sigaretje. Ik zit net als een man naar me toekomt die gisteren ook al in de regio was. Hij heeft een fietstas vol met kopieen van credentials bij zich uit allerlei landen. Hij lijkt behoorlijk geobsedeerd en ik twijfel aan zijn verstandelijke vermogens. Hij heeft krantenknipsels van hem zelf waarin hij verhaal doet van zijn reizen. Ik heb hem daarna niet weer gezien en nu staat hij weer voor zijn neus. Hij vertelt dat hij gisteren een flinke aanvaring met Guy de hospitaleseros heeft gehad. De man har gevraagd om gratis te mogen overnachten omdat jij geen geld heeft. Hij heeft aangeboden om in plaats daarvoor te willen werken. Guy zou hebben gezegd dat hij geen pelgrim zou zijn maar een vagebond. En dat wat een trap tegen het zere been van de man die de ganse wereld heeft gezien en dat bewijst met kopieën van diverse vredestijd. Hij laat me zijn portemonnee nog zien. Daarin zitten wat Engelse ponden en Amerikaanse dollars. Ik vind het een vreemd verhaal want de man rookt wel pakjes sigaretten. Hij houdt nog een heel relaas over pelgrimeren en commercie maar het te zware kost voor mij op mijn nuchtere maag. Zo wil ik geen afscheid nemen van Vezelay. Ik pak mijn rugzak op en als de klok van de basiliek 8.00 uur slaat heb ik net het eerste kleine weggetje ingeslagen. Het idee een leuk mooi stil pad en telkens kan ik Vezelay zien liggen. Het in mooi om Vezelay vanuit de velden te kunnen zien. Een mooi afscheid van een toch vreemd verblijf. Ik volg een mooie route. Ik weet het niet meer precies want als ik dit verslag schrijf zijn wel al weer 3 dagen verder. Het in in ieder geval goed wandelweer, lekker zonnetje dat zorgt voor flink wat zweet maar ook weer niet te warm. Onderweg kom ik een stel wilde geiten tegen, ze lopen zomaar op de weg. Als ze mij ontdekken rennen ze naar wat rotsen om dat vreemde wezen vanaf een afstandje te bekijken. Grappig. Ik kom Door een dorpje met zo maar een steen van Santiago in de muur en een groepje prachtige koeien. Rond het middaguur wil ik bellen voor een slaapplaats maar dat lukt niet. Ik wil net op het www gaan zoeken als ik via de facebookgroep een suggestie krijg. Helemaal goed, daar ga ik vanavond slapen. Er in al een Franse mevrouw te fase dus daar kan ik makkelijk bij. Het in een heerlijke stapdag. Het vinden van de refugio Bahia in voor mij wat moeilijker maar gelukkig in er de telefoon. De refugio in prachtig, luxe voor een pelgrim. De eigenaren Hanneke en Paul zitten met Patricia rond te tafel. Ik word warm verwelkomt en mijn vakken nep-moccona smaakt opperbest. Weet kunnen bij Hanneke en Paul eten en morgenvroeg in het ontbijt inde refugio voor ons klaargezet. De slaapkamer heeft een aantal stapelbedden, er in een heerlijke douche. Wat wil een mens nog neer? Welke doen ons wasje en zitten in het zonnetje in de tuin. Patricia komt uit Auxerre en loopt van Vezelay naar Assisie in Italië. We kunnen grote delen samen lopen. We geven er beiden de voorkeur aan om alleen te lopen en Patricia regelt maar vast de slaapplaatsen voor morgen. De maaltijd bij Hanneke en Paul in heerlijk en gezellig. Hanneke komt oorspronkelijk uit Zeist en heeft ook in Den zDolder gewoond. Wat is de wereld soms klein. Daarna probeer ik nog het verslag te schrijven maar ik ben bekaf. Al snel vallen wel beiden in slaap.