dag 85: van Saint-Privat-d'Allier naar Saugues

Dinsdag 8 juli: van Saint-Privat-d'Allier naar Saugues.
Heb vannacht heerlijk geslapen. De wijn werkt toch wel erg goed. Nu snap ik geloof ik waarom je zo makkelijk aan alcohol verslaafd kan raken (NOT!) De ontbijttafel is al voor me gedekt en ik geniet van een sigaretje en het prachtige uitzicht over het dorp. Die eerste wandelaars komen al langs lopen waaronder een man en vrouw met 2 kinderen die alle 4 zwaar bepakt zijn. De zon schijnt al en er zijn eigenlijk geen donkere wolken te bekennen. Na een afscheidssigaretje met Elfed aan die keukentafel neem ik afscheid van een geweldig lieve man.
Broertje belt en daardoor neem ik meteen de verkeerde weg, niet erg want hierdoor mis ik een heuvel op die vroege morgen en loop ik om die top van die heuvel geen. Broertje begint over een week aan die daagse van Nijmegen. Ik hoop dat ik het een beetje mee kan beleven. Vorig jaar heeft het diepe indruk op mij gemaakt. Ik ga ervan uit dat hij het dit jaar ook weer goed aan redden. Aan zijn discipline en wilskracht zal het zeker niet liggen. Succes alvast broertje! Het is heerlijk wandelweer door bossen over smalle paadjes, prachtige uitzichten en heerlijk weer. Het is druk met wandelaars. Overal in die bossen hoor je voortdurend Fransen met elkaar praten over niets. Ze zijn geen seconde stil en het irriteert me. De charme van het bos gaat erdoor verloren. Gelukkig kunnen Fransen niet praten en lopen tegelijk en haal ik ze steeds makkelijk in. We stijgen en dalen, klimmen over rotsblokken en moeten over beken springen. Ik vind het heerlijk. Ik kom aan in Monistrol-d'Allier. Op het oog een weinig bruisend dorp. De Allier stroomt er doorheen en daar maakt de franse energie maatschappij dankbaar gebruik van. Om de bocht die het dorp een beetje in 2 deelt blijkt er meer bedrijvigheid te zijn. In een bar doe ik maar vast mijn lunch en neem een sandwich mee voor je weet maar nooit waar ik vanavond terecht kom. In die korte tijd dat ik er zit komen er toch zo'n 100 wandelaars voorbij. Wat opvalt is dat velen van hen een erg kleine rugzak hebben. Wat neem ik allemaal te veel mee denk ik dan. Na de lunch is het flink steil omhoog naar de kapel van Sainte Madeleine. Deze kapel is letterlijk uit de berg gehouwen. Al cirkelend gaan we steeds hoger en het uitzicht op Monistrol-d'Allier wordt steeds mooier. We blijven klimmen en dan is 19 km op een dag ook wel genoeg voor mij. Tot nu toe was het droog maar toch moet in de middag de cape er weer aan te pas konen. Uiteindelijk is Saugues in zicht. We worden verwelkomt door beeldhouwwerken van hout. Vooral die Gevaudan heeft een grote rol. Dit is/was een ondier in vroegere eeuwen die kinderen meenam. Nadat ik die drukke weg ben overgestoken zie ik een wit Mariabeeld in de verte. Ik moet steil naar beneden naar het centrum en reclameborden met slaapaanbiedingen voor pelgrims vervuilen de stad. Iedereen noemt zijn of haar voorziening een buro voor pelgrims. De meeste zijn niet voor 4 uur open en ik heb geen zin om 3 kwartier te wachten. Ik loop der hoofdstraat in en het eerste het beste hotel met pelgrimskamers is voor mij. Wanneer ik incheck, checkt tegelijkertijd een Franse vrouw in. De receptionist zegt dat haar bagage op de 2e verdieping staat. En als ik de trap oploop zie ik daar een berg koffers liggen. De Franse vrouw pakt haar koffer er tussen uit. Wanneer ik aangeef dat dit lekker makkelijk is zegt ze dat ze dit altijd doet. De hotels en de dagtrips liggen allemaal vast. Ze wil weten hoe ik een en ander doe en stelt voor om samen te gaan eten vanavond. Het restaurant van het hotel is gesloten vanavond maar een restaurant iets verderop wordt door het hotel aanbevolen. Om 19.00 uur spreken we af en ik ga eerst eens heerlijk in bad liggen. Dat was langgeleden! Ik probeer een adres voor morgen te regelen maar er wordt niet opgenomen. Om 19.00 uur zijn we in het restaurant maar de eigenaar maakt een rare ( welke?) opmerking over schapen die achter elkaar lopen om aan tafel te gaan dat die Franse vrouw er boos over wordt. We hebben gezellig gegeten. Zij is een human resource manager met een dochter die teveel drinkt en als 16 jarige een comazuipster was. De vrouw heeft tijdens haar 3 mislukte huwelijken diverse tochten gemaakt over die hele wereld. Tegen 21.00 uur wil ik wel naar bed. We nemen afscheid want we weten nog niet hoelaat we morgen zullen starten. Daarnaast lopen we beiden het liefst alleen. Ik weet niet hoe ze heet en toch hadden we een fijne avond.