dag 114:

Donderdag 14 augustus: van Arthez-de-Béarn naar Sauvelade.
Heerlijk geslapen. maar toch moe wakker om 7.00 uur. Het is een en al gekakel in de keuken en ik ben blij met mijn plekje in de tuin. Als iedereen zo'n beetje vertrokken is blijf ik over met een fransman. Hij loopt de route in omgekeerde volgorde (voor mij dan). Hij is heerlijk relaxed en zegt niet tegen de ochtenddrukte te kunnen. Fransen schreeuwen altijd zo hard zegt hij. Ik ven blij dit uit de mond van een fransman te horen. Er is gisteravond ook nog een duitse jongen aangekomen. Hij fertrekt weer zonder afscheid te nemen. Ik jan heerlijk alleen op pad. Om half 9 haal ik broodjes bij de bakker. Het is fris naar tijdens het lopen is het t-shirt warm genoeg. Prachtig uitzicht over de bergen, een beetje vaag maar ik kan ze goed zien. De hele ochtend hangt er al een sterke motoroliegeur in het dorp. Volgens Valerie was om 7.00 uur al een gemeentewerker in speciale beschermende kleding de plantenbakken aan het besproeien. Maar als ik nu zo het dal inkijk, is het gewoon een fabriek fie zijn walm uitstoot. Je zal hier naar wonen. Wanneer ik de fabriek beneden voorbij ben is de vieze lucht ook weg.
Het dorp is nog langer dan ik dacht maar eindelijk is er de afslag naar rechts. De electriciteitsdraden hangen hier in bosjes over de straten. Draadje voor jouw, draadje voor mij. Over smalle paadjes, dalend naar beneden. Mijn teen voelt niet goed. Ik heb nog medicijnen van de vorige keer. Die fabik bij aankomst maar eens gebruiken. Anders zit er niets anders op dan morgen in Narravenx een dokter op te zoeken. want als het doorzet met die teen kan ik over 2 dagen niet meer lopen. En dat zou natuurlijk wel heel erg lullig zijn met nog maar 75 km voor de boeg. Gelukkig heb ik voldoende tijd. Dus een extra dag rust kan ik wel lijden.
Het eerste dorpje is Aragnon. Een man verzorgt de bloemen in het kerkje dat aan het begin van het dorpje ligt. Het pad loopt langs een drukke weg. En dan is daar ineens de Gave, de rivier die ook door Lourdes loopt. Aan de andere kant van de weg roept Valerie me. Ze is het gevaarlijke oversteekpunt al voorbij. Ik loop veel trager en het duurt nog tot in Maslacq dat ik gaar op een vankje weer tegen kom. Er hangt een erg donkere bui en ik vrees dat we het niet droog gaan houden. En daar marcheren Marrielle (van facebook) en haar partner voorbij. Ze heeft vandaag niet zo haar wandeldag en toch gaat ze naar Navarrenx. Ik moet er even niet aan denken. Ik zal blij zijn als ik de 16 km van vandaag kan halen. Even later halen we ze weer in. Er zijn inderdaad een paar druppels gevallen maar daar lijkt get ook bij te blijven. De weg gaat over in een pad dat door een populierenbos, een bebost weiland en langs een rivier loopt. Een stevige klimpartij maakt dat we daarna weer steil moeten afdalen en mijn teen protesteert hevig ondanks de nodige paracetamol. Maar daar is dan toch de abdij van Sauvelade. Maar wat een teleurstelling. Het staat leeg en is hevig in verval. De gite voor vandaag zit er aanvast. we moeten nog even wachten want de lakens zijn nog niet droog. We zijn ook erg vroeg.
Op het terras zit de praatgrage man die al een paar dagen in dezelfde gites slaspt als ik. Ook nu heeft hij weer het hoogste woord. Het andere echtpaar van gister is er ook en er worden nog wat rariteiten van pelgrim Fritz uitgewisseld. Fritz is werkelijk beroemd op de camino. Helaas om een verkeerde reden. Bij de fransen kan hij geen goed doen en dat is wat Fritz betreft wederzijds.
Er zijn ook een paar duitsers en in de gite worden mededelingen ook in het duits vertaald. Nadat we in onze kamer kunnen doen we eerst maar even onze lunch. Ik ga daarna op onderzoek bij het klooster. Het is zo jammer; het bevat nog zoveel mooie onderdelen zoals plafond- versieringen en open haarden. De meeste ramen zijn kapot. De kapel is nog helemaal in takt en mooi. Er wordt van alles ondernomen om het geheel te behouden maar geld is hier ook het probleem en de burocratie niet te vergeten. In de kapel staat een oude lijkenkar. Volgens mij is hij gerenoveerd want hij ziet er nog prachtig uit.
Ook get toegangshek naar het klooster is erg mooi en laat zien dat het eeuwengeleden een groot complex geweest moet zijn.
Ik ga even op bed liggen met het uitzicht op de toren van de kapel. En val in slaap voor anderhalf uur. Intussen geeft het weer geregend en als ik wakker word hoor ik een ezel balken. Hij lijkt me te achtervolgen. Iedereen klaagt over het slechte telefoonbereik. De eigenaresse adviseert om naar het kerkhof of de mairie te lopen. Daar zou de ontvangst beter zijn. Het lukt me om het verslag van gisteren bovenop een heuveltje naast het klooster online te krijgen. Foto's plaatsen vanaf deze plek wat te veel gevraagd.
Om 19.00 uur is het diner. De tafel vult zich met duitsers die ook allemaal hun vakanties vullen met etappes lopen. Sommigen al meerdere keren. Zij hebben ook van Pelgrim Fritz gehoord en hebben net als ik met hem te doen.
Het is de weg van Fritz denk ik. Ik hoop dat hij ooit het geluk nog vindt en niet blijft hangen in zijn haat tegen de fransen.
Na de maaltijd kunnen we alvast betalen en een stempel krijgen. Ik haal meteen een sandwich fromage die ze hier standaard met kersenjam eten. Ik heb ne er nog even niet aan gewaagd. Valerie heeft niet meegegeten. Ze at het restantje sla en macaronie van gisteren. Ik vind het bijna sneu. Ze heeft geprobeerd een slaapplek in Ostabat te vinden. Dat is uiteindelijk gelukt in een gite waar er na de maaltijd in het Baskisch gezongen wordt. Ze staat morgen om 6.00 uur op en maakt alvast excuses voor het lawaai dat ze zal maken met de deur. Die kan je
onmogelijk gebruiken zonder lawaai te maken.
Ik loop morgen naar Navarrenx. Dat is 10 km. Ik hoop dat het lukt met het restantje pijnstillers en de creme die ik ook had voor het scheenbeen. Laat me asjeblieft de laatste 75 km uitlopen. Het is nog maar een dag of 4 à 5 in korte etappes. Daarna kan ik wel op slippers lopen of eventueel een soort van sandalen kopen.
Het is inmiddels 21.15 uur. Ik heb nog geen slaap omdat ik vanmiddag heb geslapen. Ik hoop dat het gaat lukken vannacht. Valerie heeft al geconstateerd dat de man in de kamer baast ons erg snurkt tijdens zijn middagdutje en dat de muren erg dun zijn. De oordopjes liggen klaar, de blaren zijn geprikt en de tenen
gezalfd. Laat de slaap maar komen. Valerie doet de lamp uit en wenst me alle goeds voor de komende dagen. Ik zal waarschijnlijk wel wakker zijn morgen en dan kan ik haar uitzwaaien. Slaap lekker!