25 april 2017

Dinsdag 25 april 2017. Er was wat regen voorspelt maar om 7.00 uur komt het met bakken uit de lucht. Gelukkig is het even later weer droog als we voor het ontbijt naar Le Papillon Vert lopen. Ook het boodschappen doen verloopt nog redelijk droog. Na wat zoekwerk naar de juiste straat richting de Duivelsbrug begint het gestaag door te regenen en moeten de capes aan. Dit wil in het begin nog wel. Ook op de duivelsbrug vermaken we ons prima met het magnifieke gezicht van het water onder ons. De klimpartij vlak na de brug is heftig maar de prachtige vergezichten van Cahors maken veel goed. Daarna gaat het letterlijk met alles bergafwaarts. Er is een nieuwe weg aangelegd. We moeten een aantal kilometers achter de vangrail lopen. Het verkeer stuift op zijn frans langs ons heen en we worden erg koud van het vocht dat zich door de steile klimpartij onder onze capes heeft verzameld. De stemming daalt , als 3 Quasimodo's strompelen we ons door de regen totdat Ayen de kou niet meer trekt, lijkbleek wordt en lijkt te moeten overgeven. We zijn net bij de rustplaats Les Mathieux dat voorheen vlak achter de steile klim van Cahors lag en nu pas na ruim 3 uur lopen is bereikt. Ik weet dat het niet meer goed komt vandaag en moet naar een andere oplossing zoeken. Ik besluit om Remy te bellen. Hij is de eigenaar van de gite in Pern waar we zouden slapen. Hij wil ons wel komen halen over een uur en jawel als Ayen bijna gestrekt ligt, is hij er al en na een slingerdeslang rit zet hij ons voor de gite af. De gite is een verbouwde stal. De balken zijn authentiek en er ligt een fotoboek over het ontstaan van Trigodina. Het is een mooie gite die we voor ons alleen hebben. Omdat het nog vroeg in de middag is, doe ik een flinke was. Remy zet een paar kachels aan maar die worden niet warm genoeg voor de was. De hele middag zeul ik heen en weer met wasgoed. Ook onze schoenen zijn doorweekt en lijken nooit meer droog te worden. Remy komt nog een paar keer bij Ayen kijken. Die is gelukkig weer helemaal opgeknapt. Remy heeft nog een andere baan, welke is mij ontschoten maar vanwege rugklachten runt hij de gite. Zijn vrouw heeft een goede baan en houdt niet van het leven in de gite, Remy daaren tegen wel. Hij maakt graag een praatje, helpt bij het uitzoeken van de komende slaapadressen terwijl hij voortdurend zachtjes zingt. Djay maakt de verlate lunch klaar en nadat Remy alle spullen voor het avondeten klaar heeft gezet ook nog het avondeten klaar. Ik ren ondertussen heen en weer met de nog steeds natte was, was ik er maar nooit aan begonnen. De jongens besluiten dat we morgen 18 km gaan lopen, vroeg op moeten dus. Ayen valt al voor het toetje in slaap en niet lang daarna liggen Djay en ik ook plat terwijl de regen hard tikt op het zolderraam. Vlak daarvoor liet Remy nog even zijn truffelvarken zien. Hiermee gaat hij jaarlijks op truffeljacht. Een mooi maar eenzaam hangbuikzwijn......
We zouden vroeg op. Ik zit om 6.00 uur met sigaretje en grote kom koffie buiten. Het is inderdaad droog maar erg koud. Remy is ook al wakker en dekt de tafel. Biedt van alles aan en ondertussen blijft hij zacht liedjes zingen.
In de hal van de gite hangt een wissellijst met diverse foto's. Onder andere van een belgische camino- kilometervreter samen met zijn ezel. Hij is al eens op tv geweest, ik vond het toen een prachtige aflevering. Ondertussen zijn we alweer op de volgende dag beland dus op naar het volgende verslag.