29 april 2017

29 april 2017. We hebben het niet koud gehad maar wanneer we ons bed uitkomen is het andere koek. Bij het tuinhuisje slapen 2 mensen in tentjes. Ze zijn drukdoende om de tentzeilen te drogen in de zon. Henry is al in Belgie, hij is erg vroeg vertrokken. Vanavond zien de jongens papa weer en ik denk dat het goed is. We zijn de laatsten aan de ontbijttafel. De fransen zijn allemaal al uitgegeten. 1 stel zit er nog. Zij zullen Anna helpen de gite weer schoon te maken alvoor ze weer afreizen naar hun woonplaats. Anne zegt dat de kans erg klein is dat er een trein rechtstreeks naar Pommevic gaat. Het is immers zaterdag. Het kan wel met een flinke omweg maar dan zijn we de hele dag onderweg. Dan biedt de man van het schoonmaakstel aan om ons te brengen. Wat een mooi gebaar. Hij gaat meteen zijn auto opruimen zodat de rugzakken erin passen en wij nog even naar de stad en de markt kunnen. Het is een leuke markt; wat rommelmarktkraampjes (helaas past er niets in de rugzak), lekker fruit en brood. Ayen vindt het lekkers voor oma. Voldaan klimmen we weer terug naar de gite waar de schoonmaakmeneer ons meteen weg kan brengen. Warm afscheid van Anne die bij de stempel van haar gite een persoonlijke boodschap heeft. Die heeft ze op briefjes geschreven en als in een grabbelton mag je deze kiezen. Het is een persoonlijke boodschap. Mooi gebaar. Nog ff snel FB vrienden worden en een laatste foto. Anne doet haar gite eer aan: la petite lumiere.
Pommevic ligt niet ver en in het kleine centrumpje zet de schoonmaakmeneer ons af. Hij wil van geen beloning weten. We kunnen niet anders dan hem vriendelijk bedanken en uitzwaaien. We lopen even een rondje op zoek naar de ingang van de kerk maar kunnen deze niet vinden. We belanden aan de achterkant op een groot plein. En daar zit Sylvia uit Duitsland die ik eerder ontmoette. We lunchen even en zien nog een echte oude wijnpers staan. Daarna richting de gite van Vincent. Het is geen mooi stuk om te lopen ( langs de weg) naar het is maar 3 km. In de verte zien we de grote torens van de waterkrachtcentrale hun wolken de lucht inspuwen. Grote velden met aardbeien en veel bloeiende zomerbloemen. En daar is Espalais. Hartelijk begroet door Vincent. We kunnen in de half open schuur slapen en de jongens vinden het geweldig. Dan begint het lange wachten op papa. Er is een oostenrijks gezin met 4 kinderen waarvan de jongste 6 is. Zijn lopen elke dag zo'n 20 a 22 km.. En zelfs dan zijn de kinderen niet moe. Ayen spreekt zijn talenknobbel nog maar eens aan bij een spelletje jeu de boules.
Daarna met Ayen nog even het dorp ingeweest maar er is totaal niets te beleven. Alleen de kerk is open. Het weer is uitstekend, zolang je in de zon blijft is het echt korte broeken weer. In de schaduw blijkt de wind toch te koud. Om 18.00 kan iedereen die wil, helpen bij het bereiden van eten uit de eigen linksenrechtsom verantwoorde biologische tuin. De keuken zit vol met 6 kinderen die allemaal hun eigen aandeel in de voorbereiding hebben. Ayen schrapt de wortels en Djay mag zich over de knoflook buigen die hij daarna met een rond mes fijn mag wiebelen. Dan plots de telefoon. Papa staat bij het kerkje. Djay is te druk met knoflook wiebelen maar Ayen zet het op een rennen. Wat is hij blij papa weer te zien! Samen rijden we naar de gite. Ook Djay heeft zich van de knoflook los kunnen rukken. We proberen een kopje koffie voor Henry te maken maar wat we ook doen het is niet te "hachelen". Dan maar een rondje door de tuin en raden welke planten welke vruchten geven. Om 20.00 uur aan tafel en het eten is heerlijk. We nodigen Vincent uit voor een biertje op het balkon voor de slaapschuur. Hij wil graag maar moet nog veel doen. Wij houden het ook niet lang meer vol en om 22.30 uur liggen we onder dikke lagen wol lekker in bed.