6 mei 2017

6 mei 2017. Slecht geslapen want de vrouw die gister zo vreemd reageerde toen ik me aan haar voorstelde is in mijn beleving de hele nacht in de weer geweest met haar voet. Ze heeft een soort brace met klittenband en dat heb ik de hele nacht aan en uit horen gaan. Ze staat om 6.00 uur al op en vanaf half 7 staat ze in de gang te wachten tot ze de huiskamer in mag om te ontbijten om 7.00 uur.
Het kleine kind is al een uur aan het kraaien. Elmira en ik hebben het al gehad voordat we opstaan. De meiden uit Brussel vinden Casa d'Elena ook niet zoals het behoord te zijn. In hun slechte Nederlands proberen ze ons dat duidelijk te maken.
Het regent al sinds een uur of 3 vannacht en het wil maar niet droog worden. Daan roept om het hardst dat we om 8.00 uur de gite moeten verlaten en dat het dan juist droog wordt. Hij ondersteunt dit met een app op zijn telefoon.
Elmira en ik willen foto's van ons voor de gite. Het is inmiddels na 8.00 uur en een van de Brusselse meiden wil dat wel even voor ons doen. Het duurt en duurt want het is een grote waterbende en natuurlijk moeten eerst de schoenen aan. Maar als het allemaal gedaan is, proberen we afscheid te nemen van Daan, dat kijkt ons wel zo netjes. Hij staat dekens te vouwen en staat met de rug naar ons toe. Hij roept wat maar kijkt niet op of om. Nou dat was het dan. Wij vragen ons af hoelang Casa d'Elena in Lamothe het vol gaat houden. We moeten even zoeken naar de route maar al snel dalen we af onderlangs het kerkje, nog druk napratend over het regime in Casa d'Elena.
Ik ben blij dat ik gister toch nog in het kerkje kon kijken. Een man wist mij veel over het wel en wee ervan te vertellen. Zo was er een eeuwenoud Mariabeeld, gemaakt van hout uit de wijngaarden uit de omgeving. Het zat helemaal onder de houtworm. Bij het verplaatsen van het beeld is een stuk uit de arm gebroken. Dit was netjes gerestaureerd maar nog duidelijk zichtbaar. Het beeld was nu behandeld en zou tot in de einden der tijden bewaard kunnen worden. Ik kreeg een prachtige stempel in mijn credential met uitleg van de betekenis ervan.
Ik heb gereserveerd in Le Haget.
Eerst naar Eauze. Daar zullen we dichtbij de kerk op de belgische dames wachten want die gaan vanavond weer naar huis. Om half 11 zijn we in Eauze. Er is een soort van rommelmarkt. Her en der in het centrum kan blijkbaar iedereen met een partytent zijn oude meuk verkopen. We snuffelen wat rond, bezoeken de kerk en zakken neer op een terras. Het is erg warm, de zon erg fel en verbranden ligt op de loer. Er lopen opvallend veel engelstaligen rond maar er zijn ook nederlanders van de partij die luid en duidelijk laten horen dat ze er ook zijn. Een nederlander heeft zijn eigen partytent met spulletjes. Grappig.
Elmira is opzoek naar een boekenwinkel want haar routeboeken hebben vannacht in de regen gelegen. Ik houd de wacht voor het geval de belgen komen. Ik haal Elmira over om ook in Le Haget te overnachten. Er is nog plek, dat is mooi. We lunchen uiteindelijk ook in Eauze en nemen afscheid van de belgen. Nog een paar grappige rommelmarkt straatjes (het is maar goed dat er niets meekan in mijn rugzak) en op weg naar Manciet. Door de regen van afgelopen nacht zijn er veel plekken moeilijk begaanbaar. Als we langs een open plek lopen, zitten 2 duitsers er te picknicken en wijzen op de bliksemschichten in de verte. Ondertussen pakken dikke donderwolken zich samen in de verte en steekt een flinke wind op. We hopen op een schuur oid waar we kunnen schuilen want dit gaat niet goed. En de weg geeft je wat je nodig hebt want daar is zomaar opeens een rustpunt in een kapschuur. Er staat koffie en een koelkast met drank, donativo. Na 10 minuten is de rust in de lucht weergekeerd, de ontlading heeft elders plaatsgevonden denk ik. De 2 duitsers lopen ook langs en wij nodigen hen uit er even bij te komen zitten. Een ander frans koppel dat ook al dagen om mij heen fladdert, is ook aangeschoven. Leuk hoor zo'n rustpunt, de simpelheid ten top maar o zo welkom.
We pakken weer op voor het stuk naar Manciet. Het is tegen 16.00 uur als we aankomen maar alles is dicht maar dan ook werkelijk alles. Er beweegt niets of niemand. In de verte horen we het jankende geluid van de racebaan in Nogaro. Dat is het enige. We eten wat noodrantsoen op het terras van het gesloten cafe en pakken weer op voor de laatste kilometers naar Le Haget. Het is voor mij een lange dag, vooral de lange pauze in Eauze nekt me en de 15 kilometer lijken er wel 50 als ik mijn voeten zou laten praten.
Zere voeten en jankende motoren. Het is een slechte combi maar Le Haget is niet ver meer. We zijn de enige pelgrims tot nu toe. De toegang tot de boerderij is verlegd. Je komt nu aan de achterzijde via een steile heuvel het erf op in plaats van een vlakke weg aan de voorzijde. De zaken gaan blijkbaar goed. De appartementjes zijn afgebouwd en er is een giga overdekt zwembad gebouwd. Ik krijg de indruk dat het zwembad voor de paarden is, een soort therapie bad maar dat weet ik niet zeker. Het weer is heerlijk en we genieten van de zon. Er komen steeds meer gasten die de appartementen bevolken en campers met aanhangers vol motoren die gebruik maken van de camping. Le Haget lift mee op de aanloop naar het racecircuit.
Vlak voor het avondeten komt er ook nog een pelgrim bij. Hij komt bij ons in de gite. Hij spreekt prima engels en dat is tijdens het diner wel net zo prettig want de overige gasten spreken alleen maar frans. De man heeft veel zaken gedaan in China. Hij ontwikkelde koppeldingen voor allerlei leidingen en heeft nu zijn bedrijf verkocht. Hij loopt de camino om te bedenken wat hij verder nog wil. Tijdens het denken heeft hij er flink de vaart in want vandaag heeft hij 40 km gelopen. Hij is dan ook erg stijf. Maar het lukt hem wel om een prima haardvuur aan te maken in de eetzaal. De gastvrouw houdt een verhaal over floc. Dat is een drankje dat je blijkbaar drinkt als aperitief. Ze zijn er in verschillende kleuren. Ik vind ze wel lekker smaken maar proef geen verschil tussen de eerste en de tweede. De anderen allemaal wel. Het diner is overvloedig en erg lekker. Zo jammer dat het niet lukt om de fransen in gesprekken te betrekken. Elmira doet nog een poging ivm de verkiezingen van morgen maar krijgt geen respons.
Na de maaltijd gaat er weer een fles rond. Geen flauw idee wat het is maar ik denk dat je er heel goed ramen mee schoon kan maken.
Ik wil daarna wel graag naar bed en zo geschiedde. Het was snel stil op Le Haget.