19 juni 2017
Blijf op de hoogte en volg helma
19 Juni 2017 | Spanje, Cacabelos
Eerst maar de blaar verzorgen die ik sinds gister onder mijn kleine teen heb zitten. Waarschijnlijk door het schuren tegen het eelt van de teen daarnaast. Wanneer ik naar de pedicure ga dan ben ik zo weer een kilo lichter.
Eerst maar een sigaretje buiten. Net op tijd ontdek ik dat ik wel naar buiten kan maar als de deur dichtvalt kan ik niet meer naar binnen. Dan naar een heel kort sigaretje en wat slokken water. Om 6.00 uur sta ik gepakt en gezakt buiten. Even zoeken hoe ik weer op het pad kom maar dat is snel gevonden want er staat duidelijk een markeringsbord. Ik heb mijn zaklampje wel in de hand maar is eigenlijk niet meer nodig. Alleen als ik de markering zou moeten zoeken. Met een kwartier ben ik al in Columbrianos. De konijnen hebben bij bosjes schik tussen de wijnranken. Het zijn er echt veel. Columbrianos slaapt nog. Er zijn een aantal herbergen maar alles in diepe rust. Het lijkt me een redelijk groot dorp want er komt bijna geen eind aan. Er staat een heel klein kerkje in het midden van het dorp met op de achterkant een mooi tegelplateau. Door naar Fuentes Nuevas. Het ene dorp loopt zo ongeveer over in het ander. Bij binnenkomst van het dorp staat een flink kerkhof.de buitenstecrand can het hof heeft allemaal huisjes net een puntdak waarin ze hun doden bijzetten. Het is wel grappig dat bijna alle huisjes een schoorsteen hebben en een raampje aan de achterkant. Fuente rijgt zich bijna aan een met Camponaraya. Daar doe ik mijn ontbijtje. 2 locals met de omvang van 6 zitten er aan hun ochtendkoffie. De herbergier is een oudere man die niet is opgegroeid met computers. Hij lijkt elke keer weer blij als de kassalade weer open gaat. Terwijl ik mijn ontbijtje foe komt er toch nog zo'n man of 10 hun ochtend bakkie halen. Ze zijn hooguit 5 minuten binnen en rijden dan door naar hun werk. Behalve de 2 locals. 1 heeft een 2e stoel nodig om zijn arm op te laten steunen, anders verdwijnt de stoel waar hij opzit. Zij zitten er nog als ik alweer wegga. Op naar Cacabelos. Ik volg keurig de route aanwijzingen. Maar die volgen weer mijn boekje niet. Ik kom aan in Narayola en dat zou niet moeten terwijl de wegwijzers op deze weg toch duidelijk zeggen van wel. Terwijl ik in mijn boekje sta te bladeren, rijdt een man l Narayola angs, toetert en wijst in de richting die de wegwijzers aangeven om vervolgens zijn duim op te steken. Dus volg ik de bewijzering maar. Het is wel raar want zo loop ik zeker een kilometer of 7 om. Dat is niet erg, ik heb tijd genoeg en het is nog maar 9 uur. Maar toch nog maar even navraag doen. Een spaans koppel komt net hun huis uit voor een wandeling. De vrouw zegt dat deze weg ook in Cacabelos uitkomt. De hele weg loopt over asfalt maar komt vanzelf uit in Cacabelos. Dan moet ik het ook maar geloven. Google zegt het ook dus komt het goed. Ook Narayola gaat naadloos over in Cacabelos. Ik ben blijkbaar de enige die deze route volgt want ik zie geen wandelaars voor of achter mij. Alleen veel mensen van hier doen hun ochtend wandeling. Of lopen in jasschort en een schaaltje melk hun poes te zoeken. Vrouwen werken op het land of halen de verstopping uit het betonnen irrigatiesysteem. Een man is met een vreemd soort knipmes et gras in zijn boomgaard aan het knippen en een wijnboer spuit volop met gif. Een citroengeur beneemt mij de adem. Het mooie van deze route lopen is dat alles nog in takt is. Geen bewijzering die onder de graffity zit of gekken en dwazen die overal hun naam op hebben gekalkt. Fruitbomen staan voor de pluk langs de weg maar ook bomen met vruchten die ik niet thuis kan brengen. Ik loop eens over wegen met huizen en mensen die niet voortdurend met pelgrims worden opgezadeld. Ik word dan ook diverse keren nageroepen. Ik weet alleen niet wat ze roepen. Om een uur of negen lijkt het wel donkerder te worden. De bergen zien er ook niet goed uit. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen naar je ziet het meteen. En inderdaad, even later valt er een paar drup. Toch maar even de hoes om de rugzak. Maar er vallen hooguit een paar druppels. Ik vind dit een mooie route. Als het goed is kom ik ook nog langs een klooster. Helaas alles wat ik zie is een cafe/resraurant met de naam of ik kijk er helemaal overheen.
Ik zie mooie en lelijke huizen, opgeschilderde en vervallen huizen, in alle soorten en maten komen ze langs. Ook de fruitbomen zijn er in alle soorten en maten maar ik zie vooral veel perenbomen. Voor zover ik er kijk op heb, wordt het een goed perenjaar. Het enige kerkje dat ik tegenkom is gesloten. Daarna begint het toch even echt te regenen. Juist als ik bij een overdekte watertap ben. Even pauze is ook niet verkeerd. Narayola rijgt zich naadloos aan Cacabelo. Ik blijk midden in het centrum terecht te komen. Een aantal terrassen zijn al goed bezet terwijl het nog geen 10.00 uur is. Ik ga even op de rand van een fontein zitten. Aan de overkant komt een straatje uit op een plein waar allemaal partytenten staan. De straat is afgezet en een politieagent houdt de wacht. Ineens fluit hij heel hard. Ik denk dat hij het doet voor zo'n 65km wagentje dat vlak voor mij staat, wrs op een verboden plek. Er komt nog een politie auto aan. Als die weer vertrokken is, fluit de agent weer en wijst naar mij en dan naar de richting die ik moet hebben volgens google. Hij zal toch niet denke dat ik een bom in mijn rugzak heb? Ik volg zijn aanwijzing maar gedwee op. Je weet maar nooit. De herberg die wordt omschreven in mijn routeboekje als "heel orgineel", is makkelijk te vinden. En orgineel is tie. Rondom de kerk zijn allemaal cabines gebouwd. Elke cabine heeft 2 bedden. Zo grappig. Het is krap aan 10.00 uur dus ik moet nog 2 uur wachten. De kerk is erg oud. Een vrouw komt de kerk uit met een zwabber die ze buiten uitklopt. Daarna gaat de kerk weer goed op slot. Aan de overkant staat een bejaardenhuis. Ik denk dat ze het piepersysteem hier nog niet ontdekt hebben want om de haverklap hoor ik: dingdong ding, wil zuster huppuldepup zich bij de balie vervoegen?. Je zal er naar wonen. Boven op de kerktoren nestelt natuurlijk een ooievaar en als ik mij niet vergis wil 1 jong pogingen doen om uit te vliegen maar zoveel verstand heb ik er ook niet van. Alle wandelaars passeren de kerk op weg naar Villafranca del Bierzo. En het zijn er nogal wat. Ondertussen schrijf ik mijn verslag van gister.
Om kwart voor 12 mag ik al naar binnen. De hospitaliere is allervriendelijkst. Ze wast mijn kleren voor 3 euro. En ik krijg bed nummer 7 in cabine 4 of zo. Helaas is de kerk alleen in de zomer open. En ondanks dat het 19 juni is, houden ze zich er stipt aan. Er is een postkantoor in het dorp. Dus na de douche meteen op stap. Veel mensen spreken hier engels. Dat verschilt heel erg van plaats tot plaats. Het postkantoor is zo geregeld. Nog even langs de supermarkt voor wat bodymilk en dan word ik door een vrouw met rugzak aangesproken. Ze zoekt een hotel en is naar deze straat verwezen. Ook ik zie geen hotel. Ze loopt sinds 3 weken en komt uit Lelystad. Wel kan ik haar wijzen op mijn auberge. Ik wijs haar de weg en ga zelf op zoek naar een lunch. Op het plein waar ik het dorp binnenkwam zitten mensen te lunchen naar als ik ook vraag om wat te kunnen eten, blijkt dat niet te kunnen. Zelfs geen broodje kaas. Op het terras zie ik ook alleen maar mensen die stukjes cake oid eten. De serveerster wijst naar de oude kerk, daarnaast zou ik kunnen eten. En dat klopt. Ik eet een heerlijk broodje met oude kaas. De lokale mannen, jong en oud, komen er hun hapje en drankje halen voordat de siesta begint. De oude kerk is open, daar wil ik zo ook nog even naar toe. Ik heb het nog niet gedacht of de mevr die de kerk beheert, komt uit de kerk en sluit deze af. Het is siesta, ook voor de kerk. Het onweert in de verte en af en toe valt er een verwaaide drup. En dan komt ineens de agent die vanmorgen zo naar mij floot de hoek om zeilen. Hij reikt mij de hand en wenst mij een buen camino en wijst en passant ook nog even de weg naar de supermarkt. Hij moet er zelf hard om lachen. Wat was het leuk geweest al ik daar een foto van had gehad.Langzaam loop ik terug naar de herberg en maak even een filmpje van deze bijzondere plek. Ik heb intussen een roommate gekregen. Ze is aziatisch en lacht naar iedereen. Ze spreekt redelijk engels. De vrouw uit Lelystad is ook aangekomen. Zij slaapt een paar cabines verderop. Intussen is het echt even gaan regenen maar ik kan mooi onder het afdak voor de cabine mijn verslag van vandaag al beginnen. Iets verderop zit een jongen aan zijn tenen te pulken terwijl er keiharde muziek uit zijn telefoon komt. Helaas heeft hij geen oortjes maar zet op mijn verzoek de muziek wel zachter. Even later meldt zich een fietser. De jongen van de muziek kent hem van eerder. De jongen is namelijk zijn wiet en shag kwijtgeraakt in een donativo albergue. Hij uit zijn misnoegen over de pelgrims van tegenwoordig. Ondertussen is het kwart voor 5 en hoop ik dat mijn was droog is geworden. Maar dat wil nog niet echt vorderen. Het is ook echt drukkend en het lijkt zo te kunnen gaan regenen of misschien wel onweren.
In onze slaapcabine was het vanmorgen al warm maar de temperatuur loopt alleen maar op.
Tegen 6 uur wandel ik maar eens terug naar het dorp. Ik wil vroeg eten. Ik heb de vrouw uit Lelystad gevraagd om mee te gaan maar ze heeft al eten gekocht omdat ze bang was dat het weer slecht zou worden. Onderweg tante aan de telefoon, alltijd leuk.
Het is bloedheet, zelfs boven de snelstromende rivier langs het dorp is geen zuchtje wind.
De kerk is open dit keer. Het is een mooie kerk. Helaas geen stempel. Ik heb een leuk italiaans restaurantje gezien, in de schaduw. Ik eet er een heerlijke pizza en krijg er zomaar een toetje bijm se eigenaar is overdreven vriendelijk en wil mijn hand kussen als hij met heel veel woorden mij een buen camino wenst.
Tegen 20.00 uur ben ik terug bij de herberg. Het is nog veel te warm om al te gaan slapen, hoewel ik graag zou willen. De ooievaars op de kerktoren bieden afleiding. Vanaf het bankje voor het bejaardenhuis kan ik ze gied zien. Helaas kan ik net niet in het nest kijken. De bewoners van het bejaardenhuis hebben hun wandeluurtje. Tot 7x toe komt er een verpleegster (in burgerkleding) met een van de bewoners naar buiten. Het lijkt heel luxe. Zeven man personeel die gaan wandelen met 7 bewoners.
Tegen kwart over 9 maak ik me klaar om naar bed te gaan. Toevallig denkt Taiwaneese Lien het zelfde. We laten de deuren van de cabine openstaan. Er komt zowaar een beetje wind binnen. Maar ik kan de slaap niet vatten. De cabines zijn tot muurhoogte van elkaar gescheiden maar daarboven is het een open geheel. Een koreaanse man van 3 of 4 cabines verder op praat wrs hardop in zichzelf terijl hij zijn rugzak aan het reorganiseren is. Wat is dat toch met die mannen die de hele middag rondhangen en dan tegen bedtijd gaan lopen opruimen? Ook op het kantoortje is het nog een drukte van belang. De nachtdienst is gearriveerd en op de computer wordt een spelletje gespeeld met bij behorende geluiden. Tegen 23.00 uur doet mijn oor weer pijn en ik kan het niet stoppen. Lien slaapt al en als ik pcm wil pakken maak ikneenk ik veel te veel geluid. Ik hoop in slaap te vallen maar het lukt echt niet. En Lien wordt dus wakker van mijn gekraak en geritsel. Ze zegt dat se het niet erg vindt. Binnen 1 minuut slaapt ze alweer.
-
20 Juni 2017 - 18:04
Margret:
Hallo helma
Nog een paar weken en dan zal ik al het eelt weer bij je weg halen
De mesjes liggen al klaar
Succes met de laatste km
Gr pedicure margret
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley