26 april 2017

Woensdag 26 april 2017.
Om iets over 8.00 uur lopen we hand in hand het erf af, meteen de Gr65 op. Een lange wandeling voor de boeg naar Montcuq. De voorpret is al leuk want Montcuq betekent "mijn kont". De weg is redelijk vlak en dat loopt makkelijk. We hebben de vaart er dan ook flink in. Het is fris met een stevige koude wind. Maar tijdens het lopen maakt dat niet veel uit. We lopen over kleine pelgrimspaadjes, boerenlandweggetjes, komen kapelletjes tegen en waar we kunnen steken we een kaarsje op.
Tegen 11.00 uur komen we in Labastide-Marnhac . Daar heeft iemand een caravan met partytent neergezet voor een hapje en een drankje. We eten een crepes met jam en de mevrouw maakt een foto van ons bij het Mariabeeld. Op de aankondiging bij de kerk staat dat er in get seizoen elje avond een pelgrimsmis is met zegen en voetwassing. Dat zou ik wel eens mee willen maken. Helaas gaat het hem vandaag niet worden. En verder naar weer. Langs beekjes, bosranden en de jongens genieten voor zover ik kan zien.
We zien veel stenen huisjes waarvan we denken dat het schuilhuisjes voor herders zijn maar ze hebben allemaal een put onder het dak waardoor het meer wegheeft van een overdekte waterput.
Vlak voordat we in Montcuq aankomen genieten we nog van het zonnetje op de rand van de stoep bij het kerkje in het mooie kleine dorpje waarvan ik in 2014 zei: daar wil iedereen wel wonen. We komen via een landweg boven op de heuvelkam uit en kunnen geen route teken meer vinden. Dan is het handig dat ik 2 jongens bij me heb die ieders een kant op kunnen lopen tot een van hen een teken ziet. En dat is Djay en op hetzelfde moment klinkt er een kanonsschot!!!! We schrikken alle 3 enorm. Onduidelijk waar het precies vandaan kwam maar eng was het even wel. En dat terwijl we net een prachtig veld hebben gevonden dat vol staat met paarse bloemen het lijkt wel een bad met paars water. De deskundige zegt dat het vlas is. Dat maakt niet uit, het is prachtig!! Nog een paar klimmetjes en dan ligt daar Montcuq op de top van de berg. We moeten nog bij komen van de vorige klim dus pauzeren we ff op de rotonde onder aan de berg. Lekker uit de wind. Maar de klim naar boven zullen we toch moeten nemen dus hup naar weer. En we zijn er gekomen! Nog ff zoeken naar de gite en dan hebben we 18,5 km gelopen met vepakking. KLASSE!!! We worden vriendelijk ontvangen door de eigenaresse.
Djay hield voor even een dagboekje bij: " Datum 27 april
We waren in montcuq
Bij een vriendelijke mevrouw met een kat we konden eerst niet zo goed zien waar we heen moesten maar daar kwamen we snel achter toen we er aankwamen stelden we ons voor aan de mevrouw we kregen een mooien kamer en een toilet en een douche en toen kregen we iets te drinken van de mevrouw en te eten een koekje toen we onze spullen hadden uit gepakt wat we nodig hadden gingen we douchen en toen iedereen geweest was gingen we het dorpje in we keken eerst wat rond en gingen al snel naar een lekker terasje we gingen wat drinken en kochten een paar kaartjes voor mijn moeder en vader mijn oma van me moeder en me oma van me vader die gingen we schrijven in onze kamer en schreven er allemaal een toen we klaar met het schrijven waren konden we even relaxen en daarna moesten we eten en na het eten gingen we al snel naar bed want we moesten al vroeg op."
Klasse voor de boys. Hun talen gaan er met het uur op vooruit. We hebben mog een poging gedaan wat terrasstoelen inelkaar te schroeven. Volgens Djay was het geen kwaliteit. Ze waren helemaal wankel en zullen na de zomer, als ze dat halen, op de grote ijzerbult belanden. Daar heeft Frankrijk er genoeg van.
ze helpen met het dekken en afruimen van de tafel en dan is het de hoogste tijd om naar bed te gaan. Welterusten!