dag 105: Espalais naar Castet-Arrouy

dinsdag 5 augustus: van Espalais naar Castet-Arrouy.
heerlijk geslapen in de half open kapschuur. Buitenlucht slaapt toch wel heel erg lekker. Om 3.00 wakker omdat ik het koud had maar het muskietennet zit strak om mijn bed en ik weet niet hoe ik die geruisloos open moet krijfen in het donker. ik krul me maar dubbel onder mijn slaapzak en ben pas weer om half 7 wakker. De zon schijnt prachtig aan de horizon met een rode gloed (water in de sloot?) en de nevel hangt prachtig tussen de bergen.
Ochtend sigaretje op het bankje ver genoeg weg van drukte rond het tafeldek- en was/plas gedoe. Het is heerlijk fris buiten en ik geniet me gek. Daarna de rugzak ingepakt en ik ben verbaasd over mezelf hoe snel ik het allemaal voor elkaar krijg. Zelfs het insmeren van mijn voeten en schoenenaantrekritueel gaat in no-time. De schoenen zitten meteen goed. Grote drukte aan de ontbijttafel. Ik ben net klaar met eten als Marion ook opstaat. Zij blijft vandaag nog hier ivm blessure. Ze wil wel mijn postpakketje posten vandaag. Uitwisselingen van emailadres ivm foto's en op weg. Mark, uit Schotland loopt met me mee. Hij heeft half Europa al doorgereisd. Op zijn t-shirt staat ook vandaag dat god niet van scheidingen houdt. Tja.....
Mark praat veel en zegt een snelle loper te zijn. Hij praat graag over zichzelf en zegt een campagne te willen beginnen om alle pelgrims rechts van de weg te laten lopen omdat de fransen veel te gevaarlijk rijden. Hij heeft gelijk maar hij loopt consequent rechts van de weg en als eenling moet je links lopen. Zonder te vragen vertelt hij over zijn leven, zijn vechtscheiding, het afgezegde huwelijk van zijn dochter en de bizarre woonomstandigheden. Ik hoor het aan. Hij is niet iemand die op antwoord of commentaar zit te wachten. Ik loop mijn eigen tempo en Mark dartelt om mij heen. Het eerste dorp is Auvillar. Een mooi gerestaureerd dorp, veel mooie gebouwen en dezelfde kunst als afgelopen zondag in Moissac. Een grappig poppetje op de rue des pellerins.
We lopen voortdurend tussen de zonnebloemvelden en dan zie je pas hoeveel verschillende soorten er zijn. Ook hier weer veel bloemen die van gezichtjes voorzien zijn. Af en toe een heuveltje op en ook weer naar beneden. Om 9.00 uur is het al flink warm. Gelukkig staat er ook af en toe wat wind. Het tweede dorp is Saint Antoine. Hier was vroeger een pelgrimshospitaal. We lopen er gelijk tegenaan. Prachtig mooi gebouw. We lopen het enige straatje in dat Saint Antoine rijk is. Er hangen slingers en een dame nodigt ons uit om de kerk te bezoeken want ze gaat hem zo op slot doen. Er is in de kerk een schilderijen tentoonstelling van vooral papavers. In de kerk een mooi beeld van Antonius. In het portaal hangt een pelgrimsgedicht dat ik niet zo snel kan lezen dus maak ik er wel een foto van. Dat is latrr voor thuis. Iets verderop in het smalle straatje is een terras en dus een ontmoetingsplek voor pelgrims. Veel herkenningen van zien maar namen ben ik kwijt. Mensen uit Zwitserland die er op staan om de koffie te betalen en mij complimenten geven voor mijn bruine benen. Ik moet er wel heel erg om lachen want onder de douche heb ik ipv van een prachtig gebruinde huid meer een wielrenners outfitje. De koffie is heerlijk, het straatje geweldig. En weer opweg tussen de zonnebloemen door, het is en blijft een prachtig gezicht. Zonnebloemen doen me denken aan Ankie en haar moeder: zolang het maar geel is.........
Op naar Flamarens waar een geruineerde kerk vraagt om geld voor de wederopbouw. De buitenmuren staan er nog, het dak is verdwenen. Maar een Mariabeeld staat nog in een nis en een deel van een glasinlood raam bungelt aan het laatste stukje lood. En toch wordt er al gerestaureerd. een ruine van een kasteel zit aan de kerk vast en wordt gebruikt als feest lokatie. 2 lange tafels staan gedekt voor wel 100 personen in de prachtige tuin. Het loopt tegen 12.00 uur en Mark wil boodschappen doen voor de lunch in Miradoux. Dat is 5km verderop. We sjouwen flink door, berg op want het dorp ligt op een heuvel. Er is een pad aangelegd naast de zonnebloemvelden zodat we niet de haarspeldbochten hoeven te nemen. Het is ondertussen bloedheet en geen schaduw. De winkels gaan in de regel om half 1 dicht dus.....
Onder een aantal bomen zoek ik een bankje en Marc haalt zijn lunch iets verderop. Nog net op tijd. Het is lekker onder de bomen. Het gezin dat gistermorgen voor mij in de stromende regen in hun bloesjes bleven lopen, doen er ook hun lunch. Aan de overkant zitten 2 psychiatrische patienten met een hond. Ze eten samen een stokbrood.
Marc eet vies met open mond en tuft tijdens zijn eten kwistig om zich heen. Het is dus niet iets typisch frans om met open mond te eten. Of is het typisch nederlands om met de mond dicht te eten? Na de lunch tappen we water bij de kerk en bezoek ik de kerk. Het is een mooie kerk met veel aandacht voor Bernadette Soubirou.
Iets verderop komen we Benoit achterop. Hij is op zoek naar een gite-eigenaar die Therese heet en erg gastvrij en vrolijk zou zijn.Wij hebben er niet van gehoord maar als Benoit gaat informeren bij een bakker blijkt het een stuk terug te zijn. Daar hebben we geen zin in en we lopen door. Nog steeds door de zonnebloemen en steeds dicht in de buurt van de gewone weg die we soms moeten volgen. Het is nog maar 5 km en die leggen we eigenlijk razendsnel af en om half 3 zijn we bij de gite. De eigenaar, Clement is een vriend van de gite-eigenaar van gister, Vincent. De gite is wederom donativo en qua opzet hetzelfde. Ook hier biodynamisch rechtsgedraaide groenten in een flinke groente tuin. Clement wil zelfs onze was doen. Ontvangst met lekker koude limo in diverse smaken. De lekkerste is wel die van drophout. De gite is een oude boerderij met boven 2 flinke slaapkamers. Clement legt uit aan de hand van de muren aan de buitenkant dat hij maar een erg klein deel in bezit heeft want de rest is in gebruik voor opslag van paardenspullen en andere bende zoals hij zegt. Na douchje en wasje heerlijk in de tuin. Marc regelt alvast de adressen voor de komende 2 dagen. We moeten de etappe in 2 splitsen omdat 1 etappe te lang is met deze hitte.
Lekker in het zonnetje het verslag maken terwijl er iemand bramen plukt en deelt.
En dan ben ik blijkbaar gestoken. Een harde plek met een grote rode kring er omheen. En het jeukt. Isabelle heeft anti-jeuk zalf en die helpt goed.
Marc voert in de tuin het hoogste woord over vroeg opstaan in Spanje en een parasol meenemen voor wat schaduw die hij voor een euro per kwartier verhuurt. Het is en blijft een Schot.
Het eten is heerlijk met eetbare bloemen uit de tuin. Het ziet er prachtig uit en de gekleurde tomaten zijn overheerlijk. En ik mis de aardappelen want get vult van geen kant. Gelukkig is er fruit als toetje en de banaan met yoghurt en suiker vult mijn maag. Grote broer aan de phone. Hij is jarig vandaag en daarna snel naar bed. Nu maar hopen dat mijn kamergenoten er net zo over denken. Welterusten!