25 juni 2017
Blijf op de hoogte en volg helma
25 Juni 2017 | Spanje, Sarria
Elke boerderij, of wat daar op lijkt heeft een voorraadschuur die heel typisch is voor deze streek. Vaak wordt er mais in bewaard. De een is nog mooier of vervallender dan de ander. Maar sommige zijn wel heel erg mooi. En dan lopen we zomaar tegen een herberg aan met ontbijt mogelijkheid. En het is me een mooie herberg. We zijn al in Morgade. De eigenaren zijn heel erg druk. Het gaat ook allemaal zo ongeorganiseerd; de bar staat vol met vuile vaat,in het kleine keukentje lopen ze elkaar in de weg. Ze maken het zichzelf zo moeilijk. Ik krijg mijn ontbijtje en zoek een plekje op het terras. Er schuift een franse vrouw bij mij aan en even later ook een man. Hij woont in de Morvan en ik ben in 2014 langs zijn huis gelopen. Hij vindt het hoogst interessant en samen gaan we opzoek naar de stempel van Loddes in mijn oude credential. Hij wordt er helemaal vrolijk van. De vrouw komt uit Bretagne en heeft nog nooit een route in Frankrijk gelopen. Het lijkt of ze het een beetje beschaamd zegt. Aan de overkant zit een groep van de scouting. Zij maken zoveel kawaai dat de fransen het niet normaal vinden. En dat vind ik dan weer leuk.
Er komt een mevr het terras op. Ik denk dat zij een nederlandse is. Ik weet niet waarom maar ik weet het bijna zeker.
We zijn al 2 bladzijden verder in mijn routeboekje. Dat schiet lekker op. Dan moet de 100km paal ook zo ongeveer komen. In Ferreiros staat een heel aparte graftombe hij torent boven de muur van de begraafplaats uit. Helaas is de kerk niet open.
En dan is daar de 100 km paal. De afstand is er al afgepeuterd maar het is wel een fotomomentje waard. Even verderop staat de oude paal met de 100 kilometer vermelding. Die is gewoon blijven staan nadat er een nieuwe meting heeft plaatsgevonden. Daarna heb ik geen paal meer gezien waar het plaatje met de km-aanduidig nog opzat. We komen aan in Portomarin. Portomarin was ooit een van de welvarendste dorpen in Galicie maar men heeft in de jaren 60 bedacht dat er een stuwmeer aangelegd moest worden. Daardoor is het hele dorp onder water verdwenen. Alleen 2 kerken zijn afgebroken en met dezelfde stenen herbouwd. Het kan verkeren. We komen het dorp binnen over de brug die over het stuwmeer is gelegd. Im in de bicenstad te kimen volgt een teap en dat valt niet mee als he fewend vent im alleen naar vooruit te lopen. Maar ik ben bovengekomen. Ik doe nog maar eens een ontbijtje in Portomarin en ga eens kijken of ik nog verder ga lopen . Eigenlijk wil ik dat heel graag. Ik voel me goed en elke kilometer brengt me dichter bij Santiago. Ik ga het gewoon doen. Er zijn overnachtings mogelijkheden dus dat moet geen probleem zijn. Ik ga ervoor. Het wordt wel warmer en de weg stijgt maar er is veel schaduw. Er zijn hier veel varkensboeren je ruikt ze overal. Het zijn enorme grote bedrijven, soms met meer dan 20 schuren op een rij Dat noem ik nog eens mega.
Een gezin met 2 kleine kinderen zijn met een ezel onderweg. Het blijkt een leuk iets.
Na 2 uur lopen, het is inmiddels 14.00 uur kom ik in Gronzar. Daar staat de albergue van de overheid. Ik heb nog nooit geslapen in een herberg van de overheid dus dat gaan we maar eens proberen. Een meisje zit in een soort portiershokje en checkt mij in. Voor 6 euro kan je er slapen, douchen, je was doen en een maaltijd klaarmaken. Als je dat laatste niet wilt dan kan je bij het naastgelegen restaurant eten. Het is er schoon en netjes. Ik ven de eerste dus ik heb het bed voor het uitzoeken. Als ik eenmaal geinstalleerd ben gaat het hard en binnen notime zijn de bedden bijna allemaal bezet. Mijn bovenbed nog niet. Maar helaas. 2 duitsers komen binnen en vinden het helemaal niks. De ene wil naar een hotel, de ander wil blijven. En de laatste wint. Daarmee is de herberg vol. Binnen de kortste keren stinkt het enorm in de slaapkamer. Al die jankers uit die zogenaamde warme landen doen alle ramen dicht en gaan in hun bezwete kleding eerst een dutje doen, stelletje viespeuken. De lucht is niet te harden. Zweetsokken worden over de randen van bedden te drogen gehangen terwijl er buiten een mooie waslijn is. Sommige mensen zijn echt goor.
Ik ga een broodje halen in het restaurant. Het terras is behoorlijk groot maar je kan er niet zitten van de vliegen. Ik kan nog net een plekje vinden waar het flink waait maar afdoende helpt het niet. Ik werk aan mijn verslagen maar ben erg moe. Ik ga een dutje doen naar slaap niet echt. Een gezin met een ezel houden er ook hun lunchpauze.
Na de lunch lukt het tukje beter ook is het maar een half uur. Ik werk wat aan mijn verslagen en tegen 19.00 uur is get tijd voor mijn avondeten. Helaas staat er alleen vette hap op het menu. De patatjes liggen in een laag olie op mijn bord maar zo verkeerd smaakt het niet. Dat ik een grote salade wil (je moet toch aan je groentes komen) lijkt een vreemde vraag.
Iets verder op zit een duitse man met wrs zijn zoon. Ze zitten flink aan de drank. De ouwe baas van het restaurant gaat helemaal op in het aanreiken van allerlei borreltjes aan die 2. Ze spoelen de borreltjes weg met glazen bier. Volgens mij zijn het gewoon kopstoten. En als ik wat langer kijk, bekruipt mij het gevoel dat de duitser boven mij slaapt. Het zal toch niet....
En ja hoor het zal wel. Ik lig al lekker te slapen als tegen 23.00 uur de duitser met een alcohol walm binnen komt zeilen. Nog geen minuut later snurkt hij zo hard dat iedereen die nog wakker is in de lach schiet. Ik kan er helemaal niet om lachen en schop tegen het matras boven mij. Een aantal jonge meiden vinden het prachtig en liggen dubbel van het lachen, van dat neiden gegiebel. Hoevaak ik ook tegen get matras schop, het helpt naar voor even. Ik denk dat ie er niet eens wakker van wordt.
Dan maar hardere maatregelen: ik trek aan zijn slaapzak waar hij als een mummie in ligt, op zijn rug ik schijn met mijn lamp in zijn gezicht waarop hij wakker wordt en meteen een vuist opheft. Ik schrik daarvan naar vraag vriendelijk of hij wil ophouden met snurken. Hij reageert met: " ach mens ga slapen", op zijn duits. Als ik zeg dat dat niet gaat omdat hij zoveel lawaai maakt, vindt hij dat dat mijn probleem is. Ik was hem op het zorgen voor elkaar als pelgrims en duik mijn bed weer in. Het is ondertussen half 1. Maar het heeft wel effect gehad. De duitser wordt telkens wakker van zichzelf zo gauw gij een geluidje produceert en gooit zich dan met veel geweld op de andere zij. Toch nog een keer van een duitser gewonnen.
-
27 Juni 2017 - 19:47
Gerry :
Hoi Helma,
wat prachtig dat je gauw je doel hebt bereikt, wat altijd je droom was!!
Petje af hoor!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley