dag 9: van Weeze naar Kevelaer

Ik zeg het maar even: dit wordt een verslag met hobbels. Ik heb het al 3 geschreven en alle drie keren verdween het in het niets. Nu ga ik het voor de 4e keer schrijven en plaats telkens kleine stukjes zodat niet het hele verhaal weer verdwijnt. Daar 1gaat ie dan:
Om kwart over 6 al wakker maar blijf nog lekker een uurtje doezelen. Om 8.00 uur ontbijt. Veel jongemannen die alleen hun eigen taal spreken. Poelen? Roemenen? Of van nog verder weg? Allemaal op zoek naar iets?
Om even voor 9 sta ik op de stoep en heb meteen ook geen Internet meer. Vodafone sucks! Op naar de Sint Cyriacuskerk. Er zou een prachtig houten altaar te zien zijn.Vanuit de kerk klinkt gezang. Het bordje naast de deur geeft aan dat er een mis begonnen om 9.00 uur. Ik zou nog in kunnen schuiven maar dat gaat lastig om stilletjes met een rugzak op om binnen te schuifelen. Ik besluit te wachten. Een doordeweekse mis kan nooit langduren. Op een bankje voor de kerk wacht ik af. Er wordt stevig gezongen voor een doordeweekse mis. Maar na een ruim half uur is de mis afgelopen. Een handvol mensen komt naar buiten gelopen. Voor hen ben ik blijkbaar een bezienswaardigheid. De kerk is sober maar het altaar prachtig. De koster dooft de kaarsen en ik vraag hem of ik een stempel kan krijgen. Hij verwijst me naar het Pfarrenburo tegenover de kerk. Hij begeleidt me er naartoe. De secretaresse van de parochie kijkt niet op of om en maakt eerst haar werk af. Opent vervolgens haar burola en zwijgend drukt ze de stempel af in mijn paspoort. Met een "gute Weg" is het al klaar. Wat een kille bedoening zeg!
Op weg naar het punt waar ik gisteren ben gestopt. En dat gaat niet makkelijk zonder googlemaps. Misschien had ik een kaart moeten kopen. Vandaag maar eens kijken in Kevelaer. Gelukkig hebben ze hier ook postbodes en al snel bind ik de pelgrimsticker weer. Ik wordt door een kinderboerderij geleid maar behalve een paar jonge geitjes zijn er vooral veel moeders met kinders en heel veel KIPPEN. Ik begrijp niet dat ik Door de kinderboerderij moest lopen want na een rondje sta ik weer aan het begin. Via een sluipweggetje kom ik toch weer op het pad langs de Niers. Het water lijkt wel hoger te staan dan gisteren. Een man in een kano glijdt geruisloos voorbij. Om te vieren dat ik het pad gevonden heb pak ik het eerste het beste bankje. Voor mij de Niers en daarachter een weiland met heerlijk ruiken hooi. Een haas dartelt er door heen. Duitse hazen kunnen dartelen. Daarachter het industrieterrein van Weeze met de bijbehorende, storende geluiden. Een vrouw komt langs en sleept letterlijk een hond achter zich aan. Als ik vraag of de hond bang is zegt ze:"er had en dikke schedel. Hij heeft de eerste twee jaar van zijn leven kunnen doen wat hij wilde waardoor hij niet van huis weg wil". De vrouw is hem aan het heropvoeden. Ik wens haar succes. Een kleine 10 minuten later komt ze terug en de hond loopt keurig naast haar.
Het is pas half 12 maar al flink warm. Ik de hele morgen in korte mouwen. Ik stap maar weer eens op. Ik moet tot aan een sluis waar ik het pad verlaat voor een prachtig kasteel met kapel. Op de sluis kan ik in het zonlicht goed zien dat er flinke vissen in de Niers wonen. Ze liggen achterstevoren in het water alsof ze tegen de stroom in willen zwemmen. Het kasteel is prachtig en wordt al sinds 1500 of zo bewoont Door dezelfde familie. Zij bewonen het kasteel ook en de kapel is open. Klokslag 12 uur loop ik de ophaalbrug over. De kapel is schitterend. Erg klein maar ook zo mooi. Het kasteel zou ook prachtige tuinen hebben maar deze kan ik niet zien vanwege de hoge heg er om heen. Dan maar een rondje over het terrein. De bedrijfswoningen zijn nu te huur voor vakanties en zo. Prachtig maar het oogt wel erg duur. Het kasteel moet natuurlijk wel onderhouden worden. Aan het eind van het terrein sta ik even te twijfelen welke kant ik op moet als een vrouw vanuit haar auto roept of ze kan helpen. Ze vindt het waanzin om de drukke weg over te steken en adviseert om over het kasteelheren terug te lopen naar het gemaal dat is geen straf. Bij de 2e keer zie je toch meer dingen dan bij 1x.
Na het gemaal wordt ik aangesproken Door een Nederlandse. Ze wijst op mijn klompjes (dank je wel Inge). De vrouw controleert of de route goed bestickerd is. Wat een mooie job of zou het vrijwilligerswerk zijn?
Ik loop nu van de Niers af tussen akkers met een soort van heuveltjes. Even later loop ik langs een vervallen boerderij met een aardappelsorteermachine. Dat moet er dus nog groeien op de akkers: kartoffeln!
In het zonnetje doe ik mijn lunch. Eigenlijk vind ik het daarvoor veel te warm maar het is een mooie oefening voor de Meseta. Dan moet ik nog wel leren drinken want ik moet mezelf dwingen om een liter water binnen te krijgen. Ook nu het zo warm is heb ik geen dorst en gaat het drinken erg moeizaam. Na wat bochten kom ik het bos uitlopen en zie 2 kerktorens Kevelaer nu al? Ja dus, dat is sneller dan gedacht. Ik loop het dorp binnen maar eerst nog even pauze bij de eerste brug. Als ik verder wil lopen heb ik zomaar ineens een stekende pijn in mijn rechter hak. De eerste stappen gaan strompelend maar daarna gaat het wel weer. Vlak voor de dorpskerk staat een soort van ereboog.En je loopt zo de basiliek van Maria in. Ik ben onderste boven van het interieur van dit prachtige gebouw.
Buiten weet ik even niet wat ik wil. Ik wil een plekje voor mezelf maar kan nergens een infoplek vinden. Ineen boekenvak koop ik een plattegrond. Echt geen pelgrimsprijs evenals een infoboekje. Ze slaan overal een slaatje uit.Walgelijk eigenlijk. Ik besluit het dichtstbijzijnde hotel te nemen, ik ga niet extra lopen. En het eerste het beste is raak. Hotel in de goldene appel of zo iets. Mooi oud hotel met troela gordijntjes voor de ramen. Ik besluit meteen 2 nachten te blijven. In de vensterbank van het open raam heb ik uitzicht op het dentale plein. Ik schrijf voor de zoveelste keer mijn dagverpleging zittend in de vensterbank en bel even baar moeders. Op het plein is een kindervoorstelling begonnen met een Duitser die Engels wil praten. Day moeten Duitsers niet doen. Het verslag vordert gestaag onder begeleiding van religieuze liederen uit de kaarsenkapel. Verslag klaar, Internet weg. Ik ben zo kwaad dat de phone door de kamer vliegt. Niet handig maar hij doet het nog. Tenminste dat denk ik. Eerst maar eens een potje janken. Om 18.00 is er een Maria in de kaarsenkapel en daar ga ik maar eens naar toe. Misschien dat zij mij aan Internet kan helpen. De kaarsenkapel is een wonder op zich, dat daar geen Brand uitbreekt maar zo mooi om te zien. Het kerkje hangt vol met schilder met dankbetuigingen voor Maria als mensen denken dat zij hen heeft geholpen. Het lof gaat dik de mist in omdat de organist een ander boekje heeft dan de mensen in de kerk. Daarna naar de Genadeloze. Het wordt eentonig dus ga er zelf maar eens kijken. Grappig is om te zien hoeveel sieraden mensen hier achterlaten als gift. Daarna ga ik mijn frustratie wegstoppen et lekkere dingen een supersnel met yoghurt en nog veel meer.
Om. 19.00 uur lijkt Kevelaer uitgestorven. Terrassen zijn weggeruimd en de straten leeg.
In het hotel schrijf ik dit verslag in delen dus jullie moeten maar vaak f5-en. Om half 10 klinkt er weer religieus gezang. Het komt uit het priesterhuis aan hetzelfde plein. Daar zitten ze allemaal bij elkaar.
Mijn rechter voet gast niet goed, de eerste stappen zijn niet te harden maar daarna gaat het wel weer. Ik ga nog even mijn vreetbui bevredigen met al het lekkers ook al is de rustte alweer voorbij. Ik moet kilo's gaan groeien want ik heb een riem nodig om mijn broek op te houden ondanks roomboter op het brood en dikke schnitzels bij het avondeten. Nu het verslag is klaar zo lekker slapen.