dag 52: van Montmort-Lucy naar Baye
Door: helma
Blijf op de hoogte en volg helma
05 Juni 2014 | Frankrijk, Baye
Donderdag 5 juni: van Montmort-Lucy naar Baye.
Ik ben om 7 uur al wakker, op het horloge maar zie op mijn telefoon dat het bijna 6 uur is. Ik snap er niets van. Lamp aan en gelukkig heeft mijn telefoon gelijk ik doezel lekker door. Tegen half 8 zoek Jan op en ook hij is klaar voor het ontbijt. Beneden is alles nog in diepe rust en op slot. Gelukkig kan de nooduitgang wel open voor het ochtend sigaretje. De internetverbinding is weer knudde. Ben erg benieuwd hoe het schoonzusje gaat. Jan is ondertussen al bij de bakker geweest. Hij gaat toch naar Sezanne, de lange afstand, lopen. Ik doe het niet. De eigenaresse is ook wakker en begint meteen met tafeldekken. Een warm croissantje heeft ze zelf al gemaakt. Even later komt ze met een jute zak vol stokbroden van de bakker terug. De grote kop koffie is heerlijk. Ik prop er nog een stukje stokbrood in omdat het moet maar trek heb ik niet. Gisteravond lag er dus kip op mijn bord. Gelukkig wilde Jan de kip en ik kreeg zijn aardappelen met groente. Gelukkig waren we druk aan het kletsen zodat ik het naar binnen kon werken zonder na te denken .
De eigenaar is ondertussen ook opgestaan en zoekt zijn plekje in de grote zwarte fauteuil voor de erg grote tv. Het weerbericht belooft veel moois vandaag. In Normandie wordt D-Day herdacht.
Na het ontbijt de stempel en het afrekenen. Jan is al klaar maar ik moet nog veel rommelen. We nemen afscheid en Jan is op weg.
Tegen half 9 ben ik ook zover. Ik haal ook ff wat bij de bakker en als ik het op mijn rugzak sta te pakken komt er een oudere man aan die tegen mij begint te praten. Hij vraagt me honderd uit over mijn tocht. Wat ik van hem begrijp is dat hij op de motor is. En dan blijkt het een Vlaming te zijn. Hij heeft al diverse mensen langs zien komen op weg naar Santiago. Hij zou ook willen maar hij is 80 en denkt dat het niet meer zal gaan. Jammer. Ook al zou hij maar een paar kilometers op een dag maken. Ik gun het hem en zo. Er sluit nog een stel bij ons gesprek aan. Ook zij zijn met de motor. De vrouw klaagt dat zij zo slecht geslapen heeft. De oorzaak zou liggen in het uitgebreide diner van gisteravond. Ik sta bijna een half uur te praten en als de klok 9 uur slaat ben ik net op weg. Al snel zie ik de compostella-tekens en ga een 5 km lang pad op door de graanvelden. Ik heb de tijd, Baye ligt niet ver.
Alleen lopen u toch wel erg fijn. Ik zie de voetstappen van Jan maar ook van reeën.
Het is heerlijk lopen zo alleen. Ik heb de tijd aan mezelf, de zo'n schijnt, de wind is nog wat fris, het gras is nat en het pad soms een modderpoel.
Ik realiseer me steeds meer dat ik Santiago waarschijnlijk niet zal gaan halen. Te veel dagen niet kunnen lopen en de lange afstanden zijn nu in ieder geval niet voor mij weggelegd. Jammer. Ik zie wel hoever ik kom. En als het dit jaar niet lukt dan misschien volgend jaar of het jaar daarop. Ik moet in ieder geval begin september weer thuis zijn.
Om kwart voor 11 laat ik het kleine bos achter mij en de zon schijnt heerlijk. Ik zoek een plekje uit de wind en doe mij te goed aan het lekkers van de bakker. Ik kijk hoelang ik nog nodig heb om in Vezelay te komen. Trots sla ik getoond liefst over. Er zitten een aantal kortere routes tussen , misschien kan ik die combineren. Als ik caravan tijd heb zal ik eens een yards maken om te zien hoe een en ander uitkomt. Ik begin alvast aan het verslag van vanmorgen. En voor ik het weet is het een uur verder. Wat een leven! Ik loop verder tussen de graanvelden door en kom uit bij een grote boerderij. Er staan 3 grote trekkers op het erf, zwartbont vee in de halfopen stal en in het weiland zwartbonte koeien met hun kalveren. Ik kom uit in een prachtig bos. De zon kan amper door het gebladerte heen komen. Ik gebruik de pas er goed in want de everzwijnen van gisteren zitten nog scherp in het geheugen. Dan realiseer ik me dat ik geen omgewoelde plekken zie en de hellingen langs het pad zijn waarschijnlijk veel te steil voor deze beesten. Wel zie ik erg veel slakken. Ze zijn prachtig lichtbruin tegen het oranje aan. Hier en daar zie ik een verdwaalde wijngaardslak terwijl ik vandaag nog geen wijnrank heb gezien. Ik hoor boekjes stromen maar kan ze niet zien. Totdat het pad wel heel erg modderig wordt. Naast het pad heeft zich een geul gevormd met enorm helder water. De stroming is fors. Even later komt er zomaar een watervalletje uit het bos zetten. Ik loop zo een klein dorpje binnen, Le Moulin en zit weer midden tussen de wijngaarden, inclusief de witte bestelautootjes. Ondanks dat het half 1 is, lijken deze werkers geen pauze te houden. Ik neem waar weer pauze op het bankje waar ik aan beide kanten uitzicht heb op de wijngaarden. Voor mij is een bruggetje en ik gemoed een snel stromend watertje, tenminste, ik kan het horen stromen. Het is inmiddels nog maar kwart over 1. Ik hoef nog naar een klein stukje tot het einde van de etappe. Nu maar hopen dat er een slaapplaats is. En die is er. Ook hier weer een gammele vloer en alles kraakt, geenInternet en geen telefoon. Er staat beneden een pc voor algemeen gebruik. Kreeg nog een appje dat Hanny vandaag weer naar huis mag. Gelukkig maar. Snel een wasje gedaan en dat hangt nu voor het open raam. Baye is een ouderwets Frans dorp waar de doorgaande weg nog dwars doorheen loopt. Dus voortdurend zwaar verkeer onder mijn raam langs. Leve de oordopjes. Het is nu 3 uur, de zo'n staat hoog aan de hemel. Heb een kop koffie besteld en de aardige mevrouw bood haar terras aan, pal in de zon. Ook hier totaal geen Internet of telefoonverkeer mogelijk. Er zit een oude Franse opa in het zonnetje. Ik groet hem vriendelijk maar de man lijkt alleen met zijn gedachten. Na 10 minuten sloft hij naar binnen.
Het terras is een soort binnenplaats waar ze ooit een riolering in hebben gelegd maar deze is totaal verzakt zodat er een geul van een halve meter breed over de binnenplaats loopt. Vanaf de weg die aan de voorkant loopt is er een ouderwetse hoge poort met 2 giga-deuren. Het brengt me bijna eeuwen terug. De binnenplaats lijkt uit de berg gehakt te zijn. Een redelijk nieuw deurtje lijkt je in de berg te brengen. Grappig. De tuin van de buren ligt een meter of 5 hoger. Die hebben de berg maar niet afgegraven of uitgehakt.
Vanavond om 7 uur is het diner En Morgen Vanaf 7 Uur Het Ontbijt. Dus lekker vroeg op pad.
De zon verdwijnt soms achter helder witte wolken aan een stralend blauwe lucht. De koelte die dat meebrengt u een verademing. Ik ga zo de rest van de route eens op papier zetten en een soort van tijdpad maken.
Nou Santiago ga ik nooit halen. Zaterdag over een week kan ik in Vezelay aankomen. De plekken zonder opvang of winkels wordt frequenter of liggen te ver uit de route. Als ik de camping dan maar haal of misschien de pyreneeën. Ik laat het maar open en probeer er niet aan te denken. Dan zie ik vanzelf wel wat mijn uiteindelijke eindpunt zal zijn. Misschien is er in Vezelay nog info voor kortere routes of makkelijker te lopen etappes.
Om 7 uur naar beneden voor het pelgrims diner. En ja hoor het voorgerecht bestaat uit 4 halve EIEREN. Gelukkig liggen er ook 4 halve tomaten tussen. Erg jammer want de dressing is subliem. En dan vraagt mevrouw of ik vollaile wil. En voor zover ik weet is dat ook een beest met veren. Ik vind het zo sneu voor de mevrouw dat ik het eiwit in 10 doorslikken met een flinke slok wijn en een glas water. Mar ik heb EI op, althans het EIWIT. Het zweet breekt me uit en de juiste antwoord net water is al bijna leeg. Tegenover komt een man zitten, ik denken een vrachtwagen chauffeur. Het voorgerecht gaat bij hem al smakken en boerend naar binnen. Daarna gaat hij uitgebreid zijn gebit zitten reinigen. Ik probeer mijn eten op te gebied alvorens hij aan zijn volle begint. Als ik het gerecht zie, ben ik blij dat ik heb gezegd het niet te willen. Mijn patatje en sla zijn overheerlijk en zelfs de steak is lekker, geen randje vet. Dat gebeurt ik wel eens anders gezien. Ondertussen komen er allemaal mensen binnen die in een bijzaak verdwijnen. Ze hebben allemaal een kartonnen doosje bij zich. Het klinkt er allemaal erg gezellig, iets voor andere een knutselen of zo? Het is echt een dorpskroeg waarin ook de bank is gevestigd. Onvoorstelbaar zo slecht als de beveiliging hier is. Maar zo'n godvergeten gat trekt waarschijnlijk geen criminelen. En dan loop ik 5 dagen Door Frankrijk en ik kan nergens bij een bank terecht en hier kunnen nemen zo midden op de avond hun bankzaken doen terwijl aan de bar het halve dorp mee kan kijken, Europa zit maar raar in elkaar. Ik ga slapen, morgenvroeg om 7 uur kan ik al ontbijten. Ook het bakkertje hiernaast is dan al open. Welterusten
Ik ben om 7 uur al wakker, op het horloge maar zie op mijn telefoon dat het bijna 6 uur is. Ik snap er niets van. Lamp aan en gelukkig heeft mijn telefoon gelijk ik doezel lekker door. Tegen half 8 zoek Jan op en ook hij is klaar voor het ontbijt. Beneden is alles nog in diepe rust en op slot. Gelukkig kan de nooduitgang wel open voor het ochtend sigaretje. De internetverbinding is weer knudde. Ben erg benieuwd hoe het schoonzusje gaat. Jan is ondertussen al bij de bakker geweest. Hij gaat toch naar Sezanne, de lange afstand, lopen. Ik doe het niet. De eigenaresse is ook wakker en begint meteen met tafeldekken. Een warm croissantje heeft ze zelf al gemaakt. Even later komt ze met een jute zak vol stokbroden van de bakker terug. De grote kop koffie is heerlijk. Ik prop er nog een stukje stokbrood in omdat het moet maar trek heb ik niet. Gisteravond lag er dus kip op mijn bord. Gelukkig wilde Jan de kip en ik kreeg zijn aardappelen met groente. Gelukkig waren we druk aan het kletsen zodat ik het naar binnen kon werken zonder na te denken .
De eigenaar is ondertussen ook opgestaan en zoekt zijn plekje in de grote zwarte fauteuil voor de erg grote tv. Het weerbericht belooft veel moois vandaag. In Normandie wordt D-Day herdacht.
Na het ontbijt de stempel en het afrekenen. Jan is al klaar maar ik moet nog veel rommelen. We nemen afscheid en Jan is op weg.
Tegen half 9 ben ik ook zover. Ik haal ook ff wat bij de bakker en als ik het op mijn rugzak sta te pakken komt er een oudere man aan die tegen mij begint te praten. Hij vraagt me honderd uit over mijn tocht. Wat ik van hem begrijp is dat hij op de motor is. En dan blijkt het een Vlaming te zijn. Hij heeft al diverse mensen langs zien komen op weg naar Santiago. Hij zou ook willen maar hij is 80 en denkt dat het niet meer zal gaan. Jammer. Ook al zou hij maar een paar kilometers op een dag maken. Ik gun het hem en zo. Er sluit nog een stel bij ons gesprek aan. Ook zij zijn met de motor. De vrouw klaagt dat zij zo slecht geslapen heeft. De oorzaak zou liggen in het uitgebreide diner van gisteravond. Ik sta bijna een half uur te praten en als de klok 9 uur slaat ben ik net op weg. Al snel zie ik de compostella-tekens en ga een 5 km lang pad op door de graanvelden. Ik heb de tijd, Baye ligt niet ver.
Alleen lopen u toch wel erg fijn. Ik zie de voetstappen van Jan maar ook van reeën.
Het is heerlijk lopen zo alleen. Ik heb de tijd aan mezelf, de zo'n schijnt, de wind is nog wat fris, het gras is nat en het pad soms een modderpoel.
Ik realiseer me steeds meer dat ik Santiago waarschijnlijk niet zal gaan halen. Te veel dagen niet kunnen lopen en de lange afstanden zijn nu in ieder geval niet voor mij weggelegd. Jammer. Ik zie wel hoever ik kom. En als het dit jaar niet lukt dan misschien volgend jaar of het jaar daarop. Ik moet in ieder geval begin september weer thuis zijn.
Om kwart voor 11 laat ik het kleine bos achter mij en de zon schijnt heerlijk. Ik zoek een plekje uit de wind en doe mij te goed aan het lekkers van de bakker. Ik kijk hoelang ik nog nodig heb om in Vezelay te komen. Trots sla ik getoond liefst over. Er zitten een aantal kortere routes tussen , misschien kan ik die combineren. Als ik caravan tijd heb zal ik eens een yards maken om te zien hoe een en ander uitkomt. Ik begin alvast aan het verslag van vanmorgen. En voor ik het weet is het een uur verder. Wat een leven! Ik loop verder tussen de graanvelden door en kom uit bij een grote boerderij. Er staan 3 grote trekkers op het erf, zwartbont vee in de halfopen stal en in het weiland zwartbonte koeien met hun kalveren. Ik kom uit in een prachtig bos. De zon kan amper door het gebladerte heen komen. Ik gebruik de pas er goed in want de everzwijnen van gisteren zitten nog scherp in het geheugen. Dan realiseer ik me dat ik geen omgewoelde plekken zie en de hellingen langs het pad zijn waarschijnlijk veel te steil voor deze beesten. Wel zie ik erg veel slakken. Ze zijn prachtig lichtbruin tegen het oranje aan. Hier en daar zie ik een verdwaalde wijngaardslak terwijl ik vandaag nog geen wijnrank heb gezien. Ik hoor boekjes stromen maar kan ze niet zien. Totdat het pad wel heel erg modderig wordt. Naast het pad heeft zich een geul gevormd met enorm helder water. De stroming is fors. Even later komt er zomaar een watervalletje uit het bos zetten. Ik loop zo een klein dorpje binnen, Le Moulin en zit weer midden tussen de wijngaarden, inclusief de witte bestelautootjes. Ondanks dat het half 1 is, lijken deze werkers geen pauze te houden. Ik neem waar weer pauze op het bankje waar ik aan beide kanten uitzicht heb op de wijngaarden. Voor mij is een bruggetje en ik gemoed een snel stromend watertje, tenminste, ik kan het horen stromen. Het is inmiddels nog maar kwart over 1. Ik hoef nog naar een klein stukje tot het einde van de etappe. Nu maar hopen dat er een slaapplaats is. En die is er. Ook hier weer een gammele vloer en alles kraakt, geenInternet en geen telefoon. Er staat beneden een pc voor algemeen gebruik. Kreeg nog een appje dat Hanny vandaag weer naar huis mag. Gelukkig maar. Snel een wasje gedaan en dat hangt nu voor het open raam. Baye is een ouderwets Frans dorp waar de doorgaande weg nog dwars doorheen loopt. Dus voortdurend zwaar verkeer onder mijn raam langs. Leve de oordopjes. Het is nu 3 uur, de zo'n staat hoog aan de hemel. Heb een kop koffie besteld en de aardige mevrouw bood haar terras aan, pal in de zon. Ook hier totaal geen Internet of telefoonverkeer mogelijk. Er zit een oude Franse opa in het zonnetje. Ik groet hem vriendelijk maar de man lijkt alleen met zijn gedachten. Na 10 minuten sloft hij naar binnen.
Het terras is een soort binnenplaats waar ze ooit een riolering in hebben gelegd maar deze is totaal verzakt zodat er een geul van een halve meter breed over de binnenplaats loopt. Vanaf de weg die aan de voorkant loopt is er een ouderwetse hoge poort met 2 giga-deuren. Het brengt me bijna eeuwen terug. De binnenplaats lijkt uit de berg gehakt te zijn. Een redelijk nieuw deurtje lijkt je in de berg te brengen. Grappig. De tuin van de buren ligt een meter of 5 hoger. Die hebben de berg maar niet afgegraven of uitgehakt.
Vanavond om 7 uur is het diner En Morgen Vanaf 7 Uur Het Ontbijt. Dus lekker vroeg op pad.
De zon verdwijnt soms achter helder witte wolken aan een stralend blauwe lucht. De koelte die dat meebrengt u een verademing. Ik ga zo de rest van de route eens op papier zetten en een soort van tijdpad maken.
Nou Santiago ga ik nooit halen. Zaterdag over een week kan ik in Vezelay aankomen. De plekken zonder opvang of winkels wordt frequenter of liggen te ver uit de route. Als ik de camping dan maar haal of misschien de pyreneeën. Ik laat het maar open en probeer er niet aan te denken. Dan zie ik vanzelf wel wat mijn uiteindelijke eindpunt zal zijn. Misschien is er in Vezelay nog info voor kortere routes of makkelijker te lopen etappes.
Om 7 uur naar beneden voor het pelgrims diner. En ja hoor het voorgerecht bestaat uit 4 halve EIEREN. Gelukkig liggen er ook 4 halve tomaten tussen. Erg jammer want de dressing is subliem. En dan vraagt mevrouw of ik vollaile wil. En voor zover ik weet is dat ook een beest met veren. Ik vind het zo sneu voor de mevrouw dat ik het eiwit in 10 doorslikken met een flinke slok wijn en een glas water. Mar ik heb EI op, althans het EIWIT. Het zweet breekt me uit en de juiste antwoord net water is al bijna leeg. Tegenover komt een man zitten, ik denken een vrachtwagen chauffeur. Het voorgerecht gaat bij hem al smakken en boerend naar binnen. Daarna gaat hij uitgebreid zijn gebit zitten reinigen. Ik probeer mijn eten op te gebied alvorens hij aan zijn volle begint. Als ik het gerecht zie, ben ik blij dat ik heb gezegd het niet te willen. Mijn patatje en sla zijn overheerlijk en zelfs de steak is lekker, geen randje vet. Dat gebeurt ik wel eens anders gezien. Ondertussen komen er allemaal mensen binnen die in een bijzaak verdwijnen. Ze hebben allemaal een kartonnen doosje bij zich. Het klinkt er allemaal erg gezellig, iets voor andere een knutselen of zo? Het is echt een dorpskroeg waarin ook de bank is gevestigd. Onvoorstelbaar zo slecht als de beveiliging hier is. Maar zo'n godvergeten gat trekt waarschijnlijk geen criminelen. En dan loop ik 5 dagen Door Frankrijk en ik kan nergens bij een bank terecht en hier kunnen nemen zo midden op de avond hun bankzaken doen terwijl aan de bar het halve dorp mee kan kijken, Europa zit maar raar in elkaar. Ik ga slapen, morgenvroeg om 7 uur kan ik al ontbijten. Ook het bakkertje hiernaast is dan al open. Welterusten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
