dag 92: van Salles Curan naar Saint-Come-d'Olt
Door: helma
Blijf op de hoogte en volg helma
23 Juli 2014 | Frankrijk, Saint-Côme-d'Olt
Woensdag 23 juli: van Salles Curan terug naar St. Come-d'Olt.
Vanmorgen afscheid genomen van de camping en van het meer. En natuurlijk van Guy en Nicole. Misschien voor het laatst, misschien ook niet. Ik hoop dat de plannen van Guy lukken en hij altijd een plekje voor me heeft in zijn giga-tuin. Ook afscheid genomen van Bas en Geer. Jaren niet gezien en het voelt meteen weer goed als ik zulke lieve mensen om me heen heb. Daarna rijden we naar Saint-Come-d'Olt waar Henry en Hanny me weer afzetten op de plek waar ik van de route ben afgegaan. Weer afscheid nemen. Wat doe ik anderen en mezelf aan. Het lijkt elke keer weer moeilijker te worden en toch wil ik doorlopen. Ik weet niet wat het is. Nu moeten Henry en Hanny met de Kids nog terug naar Nederland. Een laatste zwaai en ik hoor nog 1 getoeter als ik al een straatje ben ingedoken. Eerst nog maar naar het kerkje met die kromme toren. Die toren vind ik meer bijzonder dan de kerk. In stilte blijf ik me afvragen: waarom? Maar ook nu geen antwoord. Ik slenter wat door de straatjes en zoek de weg naar het klooster. Die is snel gevonden en om kwart over 2 zit ik in de kloostertuin de berichten van de dag te lezen. De dag dat Nederland massaal rouwt om de slachtoffers van de vliegramp in de Oekraïne. Zouden de nabestaanden zitten te wachten op een dergelijk massaal iets? De telegraaf (Who else?) maakt het als bordi-krant nog even allemaal wat smeuïger en dramatischer dan dat het allemaal al is. Onvoorstelbaar hoe iemand zichzelf een journalist durft te noemen en zulke bagger durft te brengen. De ontvangst is hartelijk, niet zo bedrijfsmatig als deze vorige keer. Stephanie brengt me naar mijn kamer die ik vanavond met 2 anderen zal delen. Stephanie komt uit Parijs en is hier 14 dagen als vrijwilliger om pelgrims bij te staan en dat doet ze ook echt. Ze is erg belangstellend naar mijn tocht. We zitten samen een poosje in de kloostertuin en ze wijst me een mooi paadje binnendoor naar het dorp. Daar eet ik een sandwich en koop de krant. Terwijl ik nog druk ben met mijn sandwich (Hoe eet je zo'n enorm ding een beetje elegant?) Als de kroegbaas de boel op slot doet en vertrekt. Dan eet ik wel voor een gesloten kroeg! In de kloostertuin lees ik de krant en word er alleen maar verdrietig van. Henry en Hanny en de jongens nog lang niet thuis, ik lijk mijn moeder wel. Ondertussen zijn mijn kamerbewoner gearriveerd. Een getrouwd echtpaar dat een paar dagen wandelt.
Stephenie vertelt dat er gisteren geen enkele pelgrim wat en de dag daarvoor 40 pelgrims waaronder geen enkele Fransman. Iedereen loopt dus voor me uit blijkbaar. Voor de maaltijd is er een korte samenkomst in de kapel en daarna de maaltijd. 2 Franse families willen graag weten hoelang ik Frans heb GESTUDEERD! !!!!!!! Komisch hoor! Ondanks de vrolijke sfeer aan tafel blijf ik verdrietig, ik wil dat deze dag om is en ik morgen gewoon kan wandelen, Henry gewoon weer thuis, dat alles weer gewoon is.
Een van de zusters kijkt even later met mij naar het journaal. Ze is aangedaan door de beelden die CNN laat zien en worden overgenomen door de Franse zender. Die lijkt op zijn beurt verbaast te zijn dat CCN er aandacht aan schenkt want inhoudelijk brengt de zender er niets over.
Daarna worden er allemaal stoelen in een cirkel in de tuin gezet. Het blijkt een bezinningsmoment te zijn voor pelgrims waarbij iedereen een wens mag uitspreken. Er wordt een gedicht voorgedragen dat ooit door een pelgrim is geschreven. Elke dag zijn er andere liederen en andere gebeden, gericht op het pelgrimeren. Er wordt afgesloten met het Salve Regina en daar komen de waterlanders, er komt geen eind aan. En daar is Stephanie met een warme arm. Ze lijkt het te begrijpen zonder woorden. Samen een sigaretje en ik ga naar bed. Ik probeer nog het verslag af te schrijven maar dat lukt niet. Tegen half 11 gaat het echtpaar ook naar bed en ik val daarna ook meteen in slaap.
Vanmorgen afscheid genomen van de camping en van het meer. En natuurlijk van Guy en Nicole. Misschien voor het laatst, misschien ook niet. Ik hoop dat de plannen van Guy lukken en hij altijd een plekje voor me heeft in zijn giga-tuin. Ook afscheid genomen van Bas en Geer. Jaren niet gezien en het voelt meteen weer goed als ik zulke lieve mensen om me heen heb. Daarna rijden we naar Saint-Come-d'Olt waar Henry en Hanny me weer afzetten op de plek waar ik van de route ben afgegaan. Weer afscheid nemen. Wat doe ik anderen en mezelf aan. Het lijkt elke keer weer moeilijker te worden en toch wil ik doorlopen. Ik weet niet wat het is. Nu moeten Henry en Hanny met de Kids nog terug naar Nederland. Een laatste zwaai en ik hoor nog 1 getoeter als ik al een straatje ben ingedoken. Eerst nog maar naar het kerkje met die kromme toren. Die toren vind ik meer bijzonder dan de kerk. In stilte blijf ik me afvragen: waarom? Maar ook nu geen antwoord. Ik slenter wat door de straatjes en zoek de weg naar het klooster. Die is snel gevonden en om kwart over 2 zit ik in de kloostertuin de berichten van de dag te lezen. De dag dat Nederland massaal rouwt om de slachtoffers van de vliegramp in de Oekraïne. Zouden de nabestaanden zitten te wachten op een dergelijk massaal iets? De telegraaf (Who else?) maakt het als bordi-krant nog even allemaal wat smeuïger en dramatischer dan dat het allemaal al is. Onvoorstelbaar hoe iemand zichzelf een journalist durft te noemen en zulke bagger durft te brengen. De ontvangst is hartelijk, niet zo bedrijfsmatig als deze vorige keer. Stephanie brengt me naar mijn kamer die ik vanavond met 2 anderen zal delen. Stephanie komt uit Parijs en is hier 14 dagen als vrijwilliger om pelgrims bij te staan en dat doet ze ook echt. Ze is erg belangstellend naar mijn tocht. We zitten samen een poosje in de kloostertuin en ze wijst me een mooi paadje binnendoor naar het dorp. Daar eet ik een sandwich en koop de krant. Terwijl ik nog druk ben met mijn sandwich (Hoe eet je zo'n enorm ding een beetje elegant?) Als de kroegbaas de boel op slot doet en vertrekt. Dan eet ik wel voor een gesloten kroeg! In de kloostertuin lees ik de krant en word er alleen maar verdrietig van. Henry en Hanny en de jongens nog lang niet thuis, ik lijk mijn moeder wel. Ondertussen zijn mijn kamerbewoner gearriveerd. Een getrouwd echtpaar dat een paar dagen wandelt.
Stephenie vertelt dat er gisteren geen enkele pelgrim wat en de dag daarvoor 40 pelgrims waaronder geen enkele Fransman. Iedereen loopt dus voor me uit blijkbaar. Voor de maaltijd is er een korte samenkomst in de kapel en daarna de maaltijd. 2 Franse families willen graag weten hoelang ik Frans heb GESTUDEERD! !!!!!!! Komisch hoor! Ondanks de vrolijke sfeer aan tafel blijf ik verdrietig, ik wil dat deze dag om is en ik morgen gewoon kan wandelen, Henry gewoon weer thuis, dat alles weer gewoon is.
Een van de zusters kijkt even later met mij naar het journaal. Ze is aangedaan door de beelden die CNN laat zien en worden overgenomen door de Franse zender. Die lijkt op zijn beurt verbaast te zijn dat CCN er aandacht aan schenkt want inhoudelijk brengt de zender er niets over.
Daarna worden er allemaal stoelen in een cirkel in de tuin gezet. Het blijkt een bezinningsmoment te zijn voor pelgrims waarbij iedereen een wens mag uitspreken. Er wordt een gedicht voorgedragen dat ooit door een pelgrim is geschreven. Elke dag zijn er andere liederen en andere gebeden, gericht op het pelgrimeren. Er wordt afgesloten met het Salve Regina en daar komen de waterlanders, er komt geen eind aan. En daar is Stephanie met een warme arm. Ze lijkt het te begrijpen zonder woorden. Samen een sigaretje en ik ga naar bed. Ik probeer nog het verslag af te schrijven maar dat lukt niet. Tegen half 11 gaat het echtpaar ook naar bed en ik val daarna ook meteen in slaap.
-
24 Juli 2014 - 20:38
Gait Oosterlaar:
Hoi Helma, wat superknap dat je dit stuk al helemaal gelopen hebt!! Het wordt zwaarder nu deze ramp er tussen komt! Ik leef ook met je mee! Een hele goede kennis van ons heeft de route ook gelopen!! Ton de Ruiter uit Heino. Toen ong 68 jaar. Toen hij in Vezelay was zijn we ,zijn zoon , mijn zoon hem op komen zoeken met de auto ,dat vond ik al een lange reis Hij wist van niks. We hebben heel lang gezocht, in allerlei weggetjes maar konden hem niet vinden. Toen hebben we met zijn buurman waarmee hij samen liep getelefoneerd, die heeft ons naar de plek waar ze zaten genavigeerd. Wij zijn via een ander steegje, waar we eerst onze monnikken pakken aangedaan hebben naar de plek waar ze zouden slapen gelopen, Hij zat gitaar te spelen binnen. Wij op de deur bonzen, hij keek op en dacht wat zijn dat nou voor pelgrims. hij naat de deur, wij hadden onze mutsen voor onze ogen getrokken, in het Frans wie zijn julie?? Wij zeggen in het Frans allo monsigneus de Ruuteer. Hij vraagt nog een keer wie??? Toen trokken wij onze mutsen voor onze ogen weg , en zag dat wij dat waren. Super verbaasd kijkt hij ons aan en zegt dit kan toch niet waar zijn, jullie zijn gek, helemaal hier naar toe terijden. Wij uit gekkigheid, als jij dit kunt lopen waarom zouden we dat dan niet met de auto kunnen , nou wie is er dan gek, ha ha!!! Daarna de hele avond met z n vijven zitten kletsen, hij en z n metgezel hadden natuurlijk heel wat te vertellen!!! s nachts tentje op gezet en slapen. Volgende dag ontbijt, afscheid nemen en weer naar Heino!! Hier heeft hij het nog vaak over!!!Toen hij terug kwam, hadden we met de oelewappers een feest bij ons in de schuur gorganiseerd!!!Hij natuurlijk helemaal verbaasd dat zoveel bekenden hem opwachten. Dit fest ging tot in de late uurtjes door!!!!!Helma nog hel veel succes!!!! Was 2 jaar geleden als client bij jou op Esquirol!!! Jij hebt mij toen ontslagen afscheid genomen toen ik hoorde dat ik kanker had!!!Was niet uitgezaaid, dus allemaal goed gegaan!!!! Gr Gait Oosterlaar uut Heino! Wat leuk dat je broer geweest is!!!! Dat geeft je toch extra energie!!!!!
-
24 Juli 2014 - 22:24
Linda:
Ha zus,
Nou je bent weer helemaal op weg.
Henry met zijn gezin zijn weer thuis en jij loopt weer verder, nieuwe ontmoetingen tegemoet.
Wat prachtig dan die reacties op je verslag (zie hierboven).
Daar geniet iedereen van!!!!
Ik ga weer verder met je boek en je belevenissen.
Geniet vooral ..... wij genieten met je mee!!!!
Vele lieve groeten van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
