dag 107: van Masolan naar Condom

Donderdag 7 augustus: van Marsolan naar Condom.
Een bloedhete nacht. Dat plastic in de anti-bedbug hoezen kan niet gezond zijn voor je lijf. Ik ga er in ieder geval erg van zweten. Doe mij naar een gewoon laken. Lekker om kwart over 6 met mijn eigen bakkie koffie buiten. Helaas zit er een bewegingsmelder op de buitenlamp maar de ochtend is prachtig. Er is geen laaghangende mist en het is ook niet fris. Met de minuut wordt het lichter, zo mooi om te zien. De eigenaar heeft gisteravond alles al gedekt voor het ontbijt. En met een volle bak is ook meteen de hele keuken gevuld. Dat zal me een drukte geven als iedereen tegelijk aan tafel gaat. De vader van het belgische gezin eet vooruit en vertrekt ook veel eerder dan vrouw en zoon. Ieder zijn eigen camino. Er is heerlijk vers brood in grote plakken. De jam ziet er niet uit. Daar zal ooit wel een aardbei overheen gevlogen zijn. De eigenaar voorziet iedereen van koffie of thee en waakt als een pitbull over de koffiepot om te voorkomen dat iemand een tweede bak neemt. Ik vind het erg raar. Marc vraagt of ik haast heb met wegkomen, hij wil zijn dochter skypen ivm verjaardag. Ik heb in de ochtend nooit haast. Ik begrijp niet waarom Marc perse met me mee wil lopen. Hij is half Europa doorgelopen, alleen en nu lijkt hij geen stap zonder iemand te kunnen zetten.
Om kwart voor 8 op weg naar Condom. Marc lijkt beter te lopen dan gister. Er hangen donkere wolken en soms is het voor even drukkend warm maar vooralsnog is het heerlijk wandelweer. We lopen meteen al verkeerd, afgeleid door het gekwebbel van Marc. 100meter terug.
Door de heuvels met zonnebloemen. Tegen 10.00 uur is er een grote koffie behoefte maar het pad loopt langs het dorp. Even gedubd of we wel of niet de steile heuvel zullen nemen maar we hebben tijd genoeg dus doen we het. De koffiegelegenheid is een gite die er overdag een koffie en eetgelegenheid bij heeft. En wie zit daar? Eve, hij loopt al dagen in dezelfde groep als ik. Hij heeft afgelopen nacht in de gite geslapen en heeft moeten besluiten om vandaag niet te lopen ivm te veel blaren. Een oudere man die afgelopen nacht in dezelfde gite sliep als ik zit er een ontbijtje te eten en voert net als gisteren het hoogste woord met de eigenaar. Ik wil graag een stempel maar de eigenaar zegt dat stempels alleen bedoelt zijn als je ergens slaapt. Maar omdat ik het ben krijg ik een stempel. Als hij ziet dat ik in Masolan heb geslapen zegt hij dat de eigenaar van de gite in Masolan een piraat is. Waarom is mij niet geheel duidelijk maar het gesprek dat hij aansluitend met de oudere man voert maakt duidelijk dat de nan het niet eens is met de manier waarop de gite in Marsolan uitgebaat wordt. En ook de alternatieven met hun donativo hoeven niet op complimenten te rekenen. De miam miam dodo is een boek waarin veel onderkomens op de GR65 worden aanbevolen. Vaak kiezen mensen een slaapplek bij een oud pelgrim. Volgens de man staat er een vrouw uit deze regio op de 1e plek die zichzelf een pelgrim noemt. En volgens de man heeft ze 300 km gewandeld puur alleen om de kunst af te kijken van hoe een gite te runnen. De man raakt helemaal opgewonden als hij het verteld. Ik vind het allemaal prima en we gaan weer op pad. De man verkoopt alleen naar sandwiches met wat ondefinieerbare pate dus moet ik op zoek naar iets anders. We komen bij de kapel van Sainte Germaine. Een erg oude kapel maar erg mooi. Ik weet niet wie Germaine was naar ben haar al vaker tegengekomen.
Ik heb al een paar weken geen noodrantsoen meer. Heb het ook niet nodig gehad maar nu blijkt maar dat het wel heel handig is.
Gelukkig heeft Marc een stokbrood met kaas van gister over en in een oprit van een redelijke villa eten we die met smaak op. Dan blijkt dat we nog maar 5 km hoeven te lopen. Bij een gemeentegrensmarkering worden we als pelgrim welkom geheten. Tijd voor een goede foto van mij.
We lopen nog tussen 2 velden met zonnebloemen door. Het ene veld is bijna uitgebloeid, het andere zit nog geheel in de knop. Het zal wel net zijn als net aardappels: vroege en late.
En we hobbelen Condom binnen via modderige trekkersporen. Het klooster is makkelijk te vinden. We worden vriendelijk ontvangen door een vrijwillige hospitaliseros. Hij doet dit vrijwilligers werk in diverse pelgrim opvangplekken in de regio. We drinken een bak van mijn koffie. In het klooster wonen geen zusters meer. In 2007 is het klooster verkocht aan een rijke Parijsenaar die er een opvang adres voor de sociaal zwakkeren van heeft gemaakt. Een deel is voor pelgrims en voor mensen die even in retraite willen. Het geheel wordt gerund door een groep psychiatrische patienten die de 3 hectares grond verzorgen waaronder een heel grote groentetuin, de hotelfuncties en de keuken. Het klooster is erg oud en delen van de muur van de kloostertuin zijn vervallen maar er heerst een heerlijke rust. We mogen meteen naar onze kamer ondanks dat de acceuill pas om 14.00 uur opengaat. Het inschrijven kan daarna wel.
Tijdens de rondleiding blijkt dat er nog veel oude elementen van het klooster bewaard zijn gebleven. In het trappenhuis hangt een touw naar de kloosterklok die nog geluid wordt voor de maaltijd. Er zijn prachtige recreatiekamers met nog hele hoge deuren en een prachtig oude trap. De kapel is er ook nog maar deze wordt gebruikt voor concerten. Na de douche en de was eerst inschrijven en daarna ga ik de stad in. De eerste kerk is nu een museum en gaat pas om 16.00 uur open. Op naar de kathedraal. En die is prachtig. De pelgrimsvereniging houdt er kantoor en ik krijg drinken aan geboden en natuurlijk een stempel. Vanavond om 18.00 uur is er een pelgrimsmis. Dat is jammergenoeg een moeilijk tijdsstip want met teruglopen ben ik niet op tijd voor de maaltijd.
Condom is een toeristisch stadje met veel terrasjes en eetgelegenheden. Voor morgenvroeg heb ik een bakker gevonden op de route. Snel nog even naar de pharmacie voor muggenspul want ik krab me een ongeluk. Gelukkig nog niet op mijn voeten of op plekken onder mijn rugzak. Er pakken zich donkere wolken samen boven het stadje. Vanmiddag hadden we een paar sputtertjes van een bui die verderop viel. Nog even de supermarkt in en weer terug naar het klooster. Het is er inmiddels druk geworden. De was is al droog. Ik ga even een poosje op bed liggen en bekijk de route voor morgen. Ik kom er niet veel wijzer uit als ik vooruit wil plannen. Daarom loop ik maar een stuk door de tuin. Die is enorm groot en je kan de groenten al van ver ruiken.
Om half 8 kunnen we aan tafel. Het eten is lekker. Eve had voor mij om een vegetarische maaltijd gevraagd maar dat betekent dat je gewoon geen vlees krijgt. Dan maar extra brood. Eve vertelt dat de slaapplekken vannacht allemaal vol zijn. Dus slaapt er zo'n 30 man extra. Om kwart over 8 is de maaltijd al klaar. Heerlijk als er daarna nog tijd is om wat te doen of gewoon te zitten. Zouden meer fransen moeten doen. Ik maak mijn verslag af en ga dan lekker slapen. Heerlijk alleen op een kamer tussen gewone lakens. Wat een genot. Welterusten.