dag 115: van Sauvelade naar Navarrenx

Vrijdag 15 augustus: van Sauvelade naar Navarrenx.
Heb Valerie niet horen opstaan of weggaan. Mijn lijf moet wel erg moe zijn. Om kwart voor 7 sta ik op. Het is erg bewolkt en het heeft geregend. En om 7.00 uur komt het met bakken uit de lucht. Ik doe maar kalm aan. De duitsers zitten luidruchtig te eten en daar voegen de feansen zich even later ook bij. Wanneer de grootste groep is vertrokken, blijf ik met een duits echtpaar over. Zij gaan vandaag naar huis en ontdekken net dat de franse spoorwegen niet betrouwbaar zijn. Ze hadden een keurig lijstje met vertrek-, aankomst-en overstaptijden en dat blijkt vandaag geheel omgegooid te zijn. Ze worden er moedeloos van en besluiten nog maar een koffie te nemen. De lucht voorspelt weinig goeds. Uiteindelijk nemen ze de gok en ben ik nog de enige. Mijn rechtervoet glijdt wonderbaarlijk makkelijk in de schoen. Ik hoop dat het zo blijft. Het is fris buiten en vanwege de verwachte regenbuien heb ik maar een t-shirt met lange mouwen aangedaan, dan plakt het niet zo onder de cape. En ook dan is het nog fris.
De wolken stijgen op uit de bossen en het is op loeiende koeien na muisstil. Echt een zondagmorgen rond half 9. Een boer gooit de nachtspiegel leeg op het erf, zijn koeien hunkeren om gemolken te worden. Het pad gaat over de verharde weg. Een haas ( kan ook een konijn zijn) zit in de berm maar maakt geen aanstalten om weg te rennen. Hier en daar wat beweging op de boerenerven maar het mag geen naam hebben. Het loopt lekker en het zicht op de bergen is magnifiek. De route is heuvellachtig met veel boerderijen en veel groen. Om half 10 begint het dan toch te regenen, kort en hevig. Daarna weer volop zon. Ik kom een duitse vrouw achterop uit de gite. Waar het overige gezelschap is weet ik niet. De vrouw vertelt dat ze een langzame loopster is en veel pauzes nodig heeft. Ik loop als een trein. Wonderbaarlijk goed eigenlijk. Midden in een prachtig bos staat een man met een auto. Hij heeft kratten met lege flessen achterin staan en vult deze met water uit een bron in het bos. Je moet toch wat als het kraanwater thuis niet te drinken is.
In Méritein staat een mooi kerkje. De overige leden van het duitse clubje gaat er juist aan voorbij. Het weer is stralend en ik heb de cape allang weer ingepakt maar er duiken weer donkere wolken op. En meteen begint het weer kort maar hevig te regenen. Ik pruts mijn cape weer om onder een dikke boom. Als die een beetje goed zit, is het al weer droog. De teen is wel blij dat ik gearriveerd ben. Net op het moment dat ik me realiseer dat Navarrenx helemaal niet zo groot is en dus waarschijnlijk ook geen hotels zal hebben, loop ik tegen het clubje fransen aan uit de gite. Zij hebben zojuist gereserveerd in de gite communal. Een van de fransen neemt me letterlijk aan de hand mee naar de kroeg waar je je moet inschrijven. De kroeg zit vol met vooral wat oudere mensen. De man achter de bar blaft me toe dat het erg druk is met slapers en schreeuwt letterlijk tegen een vrouw dat ik me wil inschrijven. Tenminste dat denk ik want waarschijnlijk spreken ze in het Baskisch want ik kan er niets van verstaan. De vrouw maakt rustig haar praatje af en begint dan heel erg moeilijk in een agenda te kijken. Ze houdt de spanning er wel in maar ik kan gewoon zien dat de meeste bedden nog niet gereserveerd zijn. Maar uiteindelijk komt het verlossende woord dat er een plek is en ook zij blaft me toe. Misschien is het hun manier van doen maar het komt in het geheel niet vriendelijk over. Ik moet tot 12.00 uur wachten om me te registreren. Dus bestel ik maar een koffie. Een half uur is te overbruggen. Aan een tafeltje voor de kroeg zit de jonge vrouw van het duitse gezelschap van gister. De Senegalese duitser voegt zich net bij haar en ik schuif ook aan. Zij praten over de duitse moeder met het 8 jarige jongetje. Dat deden ze gister ook al. En de vrouw heeft het er maar over dat de moeder iets strafbaars doet en aangegeven zou moeten worden. Je kind van school thuishouden is in Duitsland waarschijnlijk een groot misdrijf. Nu heeft de duitse vrouw in een kerk gezien dat de moeder en haar kinderen daar iets in een gedenkboek geschreven hebben. De Senegalese Duitser mengt zich in het gesprek. Ze willen volgens mij de politie inschakelen. En ik denk: waar bemoeien zij zich mee? Ik heb ze onlangs nog gezien in een donativo en het ging hen goed. Wie is zij om zich daar in te mengen? Wanneer ik dat tegen haar zeg, zegt ze dat het welzijn van kinderen haar na aan het hart ligt. Ik probeer haar duidelijk te maken dat als zij actie onderneemt op vermoedens die zij heeft omtrent de moeder (ze denkt dat de moeder niet goed bij haar hoofd is) ze meer schade veroorzaakt dan dat het kind op zou lopen doordat hij sinds april niet naar school geweest is. Daarnaast is er ook nog een volwassen dochter bij. De Senegalese Duitser nodigt mij uit om vanavond met hen te eten. Er zal vast wel iets openblijven voor het avondeten. Alle winkels zijn nu wel open ondanks dat het een kerkelijke feestdag is. Om half 1 is alles dicht.
Ondertussen zit ik nog steeds op mijn koffie te wachten. Als ik nog naar eens naar binnenloop om eens te informeren is de barvrouw het gewoon gergeten. Ze is ook erg druk met borrels inschenken, maar niet heus. Het is 10 voor 12 en ik wil een sandwich bestellen. Naar dat kan niet volgens de vrouw want de keuken gaat pas open om 12.00 uur
Het gesprek tussen de fuitsers heeft een andere wending genomen. De vrouw vertelt dat zij een processie gad gezien met de zwarte Madonna. Waarop de Senegalese Duitser bijna uit zijn vel springt. Het gegeven 'zwarte Madonna' vindt hij belachelijk en er ontstaat een discussie over de oorlogen en de problemen van gekleurde mensen die volgens de Senegalese Duitser allemaal veroorzaakt zijn door de kerk. Een zwarte Madonna bestaat niet en is aan de fantasie van mensen ontsproten. Ik hoor het aan, de duitse vrouw verdedigt haar standpunt maar moet het onderspit in de discussie delven. Inmiddels is het 12.00 uur geweest en de barvrouw roept me om me in te schrijven. Een francaise slaapt ook in de gite. Haar wordt uitgelegd hoe ze moet lopen. De barvrouw wijst mij dat ik maar achter de vrouw aan moet lopen. De vrouw gaat eerst nog uitgenreid staan bellen maar komt dan uiteindelijk met haar loodzware rugzak naar buiten. Als ze voor me loopt zie ik 2 enorme kapotteblaren op haar hakken. Ze vrasgt of ik haar doos met gebak vast wil houden en even later ook nog haar bril. Ze weet de weg fus niet maar gelukkig xie ikneen nordje. De gite is in het oude arsenaal van Navarenx. Een mooi oud gebouw met een binnenplaats. We zitten op de 3e verdieping. Snel douchje en wasje. Maar helaas we mogen geen was voor het raam in de zon hangen vanwege het historische karakter van het gebouw. Gelukkig vind ik een droogrek in de keuken en zet deze voor het open raam. Eerst maar eens lunchen en een lekkere bak koffie. Even wat foto's van de gite maken en wat rusten op bed. Mocht het nog droog worden, kan ik alsnog door het stadje lopen.
Om 14.00 uur is er weer een enorme hoosbui en het is gewoon koud. Ik kan me voorstellen dat mensen in deze streek de zomer missen.
Ik maak maar een rondje dorp. Het zal allemaal wel zijn historische waarse hebben naar die stadswallen zeggen ne weinig.
Dan het bericht dat buurvrouw bij ma op de straat is gevallen. Gatverdamme. Bovenbeenbreuk. Een extra kaarsje in de kerk.
Daarna geprobeerd om een plek voor morgen te boeken maar ik versta die fransen met hun baskische accent niet. Ik kom de Oostenrijkse vrouw weer op straat tegen. Ze zoekt een slaapplek naar het mag niet te veel kosten. Of ze mijn boekje even mag inzien? Natuurlijk mag dat. Maar ze vindt het allemaal te duur. Even later zie ik dat een man haar naroept, misschien dat hij toch een plek heeft.
Terug in de gite blijkt het gezelschap waarmee ik van de week uit eten ben geweest hier ook slaapt. Inclusief meneer 'varken'.
Ik leg mijn slaapprobleem voor morgen voor aan een vrouwnet blond haar en voor ik het weet heeft ze voor mij geboekt in Aroue. Dat is wel 18 km naar voor die tijd is er niets te vinden. Dat zou betekenen dat ik maandag in Saint-Jean-Pied-de-Port aan zal komen. Maar ik denk dat het dinsdag wordt. Dan kan ik een lange route nog in 2 knippen. Ik loop de steaten wat op en neer maar nergens valt iets te zien. Er is een terras maar daar heb ik heel geen zin in. Het eten met de duitsers zal ook wel niet doorgaan want de brasserie waar we naar toe zouden gaan is ook dicht. Ik kom nog een groot nederlands gezin tegen. Ze zijn op zoek naar een goed restaurant. Helaas kan ik hun alleen maar een fijne vakantie wensen. Hoe kom je bij het plannen van je vakantie in hemelsnaam in dit oord terecht? Ik zie de duitsers nergens meer en ben blij met mijn ravioli. Ben benieuwd hoelaat en hoe luidruchtig mijn medeslaapsters naar bed gaan. Ze heeft me nog uitgenodigd voor mee te eten maar ik heb net mijn ravioli op.
Ze boekt voor alle 3 alvast een slaapplek in Ostabat bij de zingende basken. Ik moet eerst zien hoe het morgen gaat met lopen. Dan kan ik haar alsnog vragen om te helpen met boeken. Het is kwart voor 9 ik ga lekker slapen. Wel te rusten!