aankomst

Zondag 9 april. De wekker op 7 uur. Maar waarom eigenlijk? Dus er nog maar een uurtje aan vast geplakt. Alles vertrekklaar en om half 10 naar Schiphol. Het is schitterend weer en dat denken meer mensen onderweg. Hoewel we mooi op tijd aankomen is er geen tijd voor een afscheidsbakkie want de wachtrij bij de douane loopt op tot een half uur. Snel snel afscheid van broertje en schoonzus en aansluiten in de rij. Het gaat allemaal nog redelijk snel. Nog een laatste keer zwaaien en ik ben op weg. Nog ff snel wat ochtendmedicijnen inslaan en dan is het rennen naar de gate. Ze roepen mij al van ver omdat ze zien dat ik zoek naar de juiste gate. En voor ik het weet zit ik in de bus. ALLEEN! De buschauffeuse is niet spraakzaam en alleen met haar rij ik in een joekel van een bus naar het vliegtuig. En dat is me een mooi ding! Lang en smal, het lijkt wel een raket en het heet HOP. Ik stap als laatste in maar dan duurt het nog meer dan een half uur voor we vertrekken: 20 minuten te laat! Ik probeer onderweg te ontdekken waar we boven vliegen maar ik zit telkens totaal verkeerd want na een uur wordt de landing al ingezet. We hadden zeker wind mee want veel eerder dan gepland staan we op het vliegveld van Clermont-ferrand. En dan is het ff schakelen naar de franse mentaliteit. En dat is erg moeilijk met een erg volle blaas. Mijn paspoort wordt door een scan gehaald en ik mag zonder mankeren door. De beschermingszak om mijn rugzak heeft het niet helemaal overleefd maar alles is goed aangekomen. Hup in de taxi naar het station. En daar blijkt dat er geen rechtstreekse trein naar Le Puy gaat. Nou op het internet stond heel wat anders! De vriendelijke man mompelt iets als " stenen op het spoor" dus moet ik eerst met de bus naar Sint Etienne. Gelukkig hoef ik niet lang te wachten want er ariveert een luxe touringcar die mij rechtstreeks zonder stops naar Sint Etienne rijdt. Daar heb ik ruim een uur om mijn trein te vinden. Ondertussen geniet ik van het landschap waar we doorheen rijden. Het is allemaal zo bekend. Ik zie de bergen, ik zag ze vanuit het vliegtuig niet. Het is warm, de thermometer in de bus geeft 26 graden aan. We rijden zelfs over de weg waar we vroeger over naar de camping reden maar nu is het snelweg geworden. Grappig.
De bus is comfortabel en als we Saint Etienne binnenrijden belanden we in een gekkenhuis, alle auto's staan schots en scheef geparkeerd, geen bloemperk is meer te zien en de straten zijn groen van de mensen die allemaal op weg zijn naar een giga stadion voor de wedstrijd van hun club. We laveren er mooi doorheen en komen bij een stationsgebouw met een prachtige gevel, een plaatje. Daarvoor een zonovergoten plein met mensen in zomerkleren. Eerst maar eens een heerlijk broodje en ik nestel mij in het zonnetje. Heerlijk broodje, de zon geeft voor 26 graden warmte maar gelukkig staat er een briesje. Het lijkt me een leuke stad, het centrum tenminste. Een straat is vol met terrasjes alsof het hoog zomer is.
In de trein is het bloedheet. De conducteur verontschuldigd zich voor de kapotte airco maar de uitzichten die ik heb op bergen en kolkende rivieren maken alles goed.
Ik ben blij als ik in Le Puy de trein uitstap. Het was enorm heet in de trein. Nog 10 minuutjes lopen richting het grote beeld dat boven alles uittoornt. Er stopt een klein wit autootje. Een mevrouw vraagt of ik de weg kan vinden. Hoe aardig. Vlak voordat ik bij de gite ben nog eens 2 heten die vragen of ik de weg kan vinden maar ik ben er al. Warme hartelijk ontvangst door dezelfde meneer als die gister aan de telefoon had ik mag meteen aanschuiven voor een kop heerlijke soep. Ik laat hem de foto's van 2014 zien, er is niets veranderd. Hij laat me de dortoirs zien. Er slapen nog wat fransen en die gaan om kwart voor 9 te bed. Dat doe ik ook maar. Nog een sigaretje onder de mooi verlichte toren van de kathedraal. Oordopjes in want binnen 5 minuten ligt er al iemand te snurken. welterusten!