18 april 2017

Dinsdag 18 april. Ik had vanmorgen om 7.15 uur naar de ochtend opening gewild maar ik heb slecht geslapen. Het matras is erg dun en mijn heupen doen pijn. Niet iedereen gaat naar de ochtend opening dus zo'n ramp zal het wel niet zijn. Om kwart voor 8 ontbijt en eigenlijk wil ik wel op weg. Ik hoop nog wat meer info te krijgen over de alternatieve route de GR6. Die zou mooier zijn en wat korter. Bij het aantrekken van de schoenen trek ik nog ff snel een engels sprekende fransman aan zijn jas. Het klopt inderdaad. Ik ga dan ook de GR 6 lopen. Overal plukjes wandelaars die winkeltjes induiken. Ik ook ff naar de bakker en daarna zie ik niemand meer. Dan maar alleen beginnen. En meteen flink steil de berg op. Het is fris maar ik weet niet of het gevroren heeft. Het pad is erg smal en bijna dichtgegroeid dus veel wandelaars zijn er dit seizoen nog niet langs gekomen. Ik haal 2 meiden in die druk zijn met een flinke camera. We zwoegen voort over het steile pad. Ik loop sneller en zij maken foto's.
Broertje belt maar geen bereik. Straks nog maar eens proberen. Er staat een smerige koude wind. Vest kan niet uit en de muts moet geregeld op. Als ik over de bergkam loop zie ik beneden een prachtig meer aan de rand van Estaing liggen. Wat een uitzicht midden op de Lot vaart een vissersbootje. Die zal het ook niet warm hebben. Na een uur wordt er bij een dorpje aan de weg gewerkt. Ze zijn juist bezig om voor wandelaars een stuk aftezetten zodat ze veilig door de werkzaamheden kunnen lopen. Ik daal wat af langs boerderijen en gewone franse huizen. Plots schiet een ree voor mij langs. Het moet van mij geschrokken zijn. Daar waar het het weiland invlucht is allemaal prikkeldraad dus hij moet wel gewond zijn. Het eerste dorpje is Saint Genies des Ers. Een dorpje van niks maar wel met een kapelletje op een heuvel met een Mariabeeld er bovenop. Je kan het niet missen. Ik dus de heuvel opgeklauterd..... kapelletje dicht. Aan de andere kant van de heuvel laat ik me weer naar beneden glijden. Verder naar Campuac. Leuk dorpje met een kerkje en een supermarkt. De supermarkt is dicht dus ik heb weinig hoop op de kerk maar gelukkig die is open. Ik ben verrast door het glas in lood. Zo modern en strak maar het misstaat niet in de eeuwenoude kerk. Ik was er niet opgekomen. Ff bijkomen in de kerk want die harde koude wind is wel vermoeiend aan de kop. Het slaat juist 12.00 uur en ik luister het Angelus in de kerk. Het zijn 39 slagen van de klok. Als ik weer buiten kom zie ik meerdere wandelaars beschutting zoeken tegen de wind maar dit kukt niet erg. Het is een leuk dorpje met mooie huisjes. Dat wandelt lekker: alsof je in een film van een makelaar zit. Elk huis heeft wel iets moois. In de middag zie ik de eerste kleine wijngaard. De stammetjes hangen als dode stukken hout aan touwtjes. Dat hier ooit nog druiven aan kunnen groeien. Ik zie veel kruizen langs de weg. Sommige zijn al zo oud dat de tekst door weer en wind verdwenen is, sommige lijken onlangs nog een nieuw verfje gehad te hebben. Nergens hangt er tekst of uitleg over het hoe of waarom van dergelijke kruizen. Jammer. Veel zomerboeketten in de bermen. De zon brandt er flink op los. En daar is plots Le Soulie met streepje op de laatste e. Een man en een vrouw zitten in de zon in een prieeltje. Types: hippies. Er is koffie en thee en daarna krijg ik een rondleiding. Ik weet niet wat ik zie. Overal kleine poppenhuisjes met rode kozijntjes, overal zitjes, bloemen en een rust..... het voelt meteen goed om hier te zijn. Ik ben de eerste wandelaar en mag kiezen waar ik wil slapen. Ik kies voor een heel klein kamertje maar wel met een mooi uitzicht en een eigen wastafel. Jeetje wat een plek! Geweldig! En het uitzicht! Je zal het elke morgen maar mogen aanschouwen als je je ogen open doet! Het is echt een paradijsje. Wasje douchje en hup heerlijk in de zon. Het is bloedheet uit de wind. Langzaam komen andere wandelaars binnen wandelen. Ik ben blij dat ik vroeg over was. Lekker de ruimte en de tijd voor mijn dingetjes en van het zonnetje genieten. Als het tegen 17.00 uur loopt neemt de zonkracht wat af en ik loop vloggend over het terrein. De eigenaar zit aan een beeld te werken. Het moet Sainte Fleur worden voor in het kapelletje op het terrein. Dus het kapelletje opgezocht. Het is een soort huiskamer met kussens langszij en een soort altaartje in de hoek. Ik denk dat de bedoeling is dat een ieder voor zich hier zijn ding doet wanneer hij/zij dat wil. Een hospitalier is bezig om de schade van de winter te herstellen. Hij vertelt en passant dat het een hollandse vrouw is geweest die dit heeft opgezet. Grappig. Een van de medegasten wil mij wel helpen bij het bestellen van bagage vervoer. Het gaat er allemaal zo relaxed aan toe. Ik word uitgenodigd voor stretch-oefeningen maar ik voel me al uitgerekt genoeg en sla vriendelijk af. Even later zie en hoor ik de stretch-meneer in kleermakerszit onder de waslijn zitten terwijl hij allerlei tantra's het dal in zingt. Wel mooi om te horen. Om 19.00 uur gaan we eten. Het is al erg koud geworden. Iedereen is moe van het lopen en heeft wel trek. Een duits echtpaar op leeftijd zit ineengedoken en probeert de laatste zonnestralen nog op te vangen. Gelukkig is de kachel binnen aan en op zijn frans druppelt iedereen binnen. Net als gister in Estaing blijft iedereen achter zijn stoel staan. Uit het niets begint de stretch-meneer een soort dankgebed uit te spreken. Daarna gaat iedereen zitten en we vallen letterlijk aan op de hete soep, rijst gekookt met sinaasappels en witlof die voorzien ia van een laag kaas uit de oven. Vreemd gerecht maar heerlijk. Een carameltoetje na en ik val bijna om van de slaap. Echter heeft een gast nog wat in petto. Hij heeft een gitaar ontdekt en in notime worden er allerlei franse liedjes gezongen. Tenminste rechts van mij. Links van mij vertelt een hospitaliere aan 2 gasten waar ze voor de rest van de camino donativo kunnen verblijven. Het lijkt me echt iets voor mij voor als ik met pensioen ben: van april tot oktober hospitaliere worden in donativo voorzieningen. Elke 14 dagen/ 3 weken ergens anders en ondertussen lekker onder de zon vertoeven.
Om kwart over 9 ben ik er wel klaar mee en wens iedereen een bonne nuit. Nog een sigaretje en lekker slapen. vlak voor ik in slaap val hoor ik vrolijk handgeklap en gestamp met de voeten. Daarna val ik in diepe slaap.