13 mei 2017

13 mei 2017. Van Arthez-de-Bearn naar Sauvelade. Slecht geslapen. Om kwart over 12 word ik wakker van vreselijk kattengejank. De machokat van Arthez-de-Bearn is op liefdespad. Gek word ik ervan. Ook mijn kamergenoten zijn wakker en ik vraag of ze het raam dicht willen hebben. Dat mag en dat scheelt enorm. Maar dan beginnen beide kamergenoten te snurken. In het begin houden ze even stil als ik heel hard kuch maar op den duur werkt dat ook niet meer. Een van mijn oordoppen is verdwenen: het kan me niet snel genoeg ochtend worden. En buiten jankt de kat zijn liefdesverhaal maar door. Om 6 uur is er reuring in de tent. 1 man loopt op wielrenschoenen het hele huis door en alle vloeren zijn van hout.....
Iedereen wordt wakker en ik draai me nog eens om echter beginnen mijn kamergenoten een heel gesprek. Als ik hen vraag hiermee te stoppen beginnen ze hun spullen te pakken. Elk kledingstuk, elk dingetje doen ze apart in een plastic zakje. Wel eens een frans plastic zakje horen kneuteren?
Ik sta maar op en zoek mijn heil in de tuin met een bak lekkere koffie. Wanneer de rust wat weer gekeerd is begin ik ook de boel bij elkaar te rommelen. Om 8.00 uur op pad. Heerlijk weer, zon en veel witte wolken. Alleen zijn de bergen niet goed te zien. De grote fabriek spuugt zijn walmen ook nog steeds de lucht in maar dit keer ruik ik het niet. Het duurt nog wel een half uur tot ik bij het einde van het dorp ben. Op een bermkant worden aloe vera planten gehouden. De buitenste "bladeren" zijn net verwijderd. De melk loopt nog uit de plant. De electriciteitskabels hangen nog steeds in kluwen boven de straat, draadje voor jou, draadje voor mij. Veel huizen hebben pelgrimstekens in, aan of bij het huis. Zelfs een tuinsetje voor pelgrims voor gratis wifi of een goed gesprek. Daarna de natuur in. Het valt me op dat ik dit keer wel heel weinig vee buiten zie maar dat zal zijn omdat de trancehuman nog niet heeft plaatsgevonden bedenk ik me.
In een bebost weiland zijn zitjes gemaakt. Diverse papiertjes maken duidelijk dat deze alleen voor pelgrims bedoeld zijn. Het loopt echt heerlijk hoewel ik wel steeds meer donkere wolken zie.
Het eerste dorpje is Aragon met de drukke weg tussen kerk en dorp. Daar moet ik eerst mijn tjuubje goed aan mijn teen doen en ook de pantykousjes ga ik maar eens over mijn schoenen doen want om om de haverklap gruis uit mijn schoenen te moeten halen, daar wordt niemand vrolijk van.
Een stuk beter loop ik verder, eerst nog achter de vangrail van de drukke weg en dan over de brug over de Gave, die ook door Lourdes loopt. Het water kolkt in de rivier. Het is eigenlijk best wel een grote en brede rivier. Zou die nog voor de vaart gebruikt worden?
Het volgende plaatsje is Maslacq. Het eerste plaatsje waar ik zo'n kaatsmuur in het dorp zie. Het schijnt veel weg te hebben van het kaatsen wat ze in Friesland doen. Hier schijnt het echt een baskische sport te zijn. In het plantsoentje eet ik mijn overgebleven schapenkaas met stokbrood op. De 2 franse dames komen ook aangewandeld maar gaan op zoek naar een toilet. Om 11.00 uur stap ik weer op. Maslacq lijkt me een mooi oud dorp. Langs de uitgaande weg staat een prachtig groot oud vervallen huis. Het lijkt wel een kasteel met een groot bordes. Helaas gaat het aan verval ten onder. Het zou een mooie gite of b&b kunnen zijn. Op het voetbalveld worden jochies aangemoedigd door trainers en ouders. Ik loop verder het dorp uit de akkers op. De mais en de tuinbonen staan zo'n 10 cm boven de grond. Over een paar maanden is de hitte hier niet meer te doen. Dan is er geen zuchtje wind te bekennen. Gelukkig heb ik nu wel een verkoelend briesje want als de zon niet achter een wolk zit dan is het flink zweten. De akkers liggen parallel aan de Gave. Nu snap ik ook waarom er zoveel garages voor landbouwvoertuigen zijn. Als je ziet hoeveel keien er tussen de maisplantjes liggen, daar kan geen hakselaar tegen.
Na de akkers volgt een prachtig bos. Helaas kan ik er niet echt van genieten want er zitten flink steile heuvels in die ikbijna met mijn neus op de grond beslecht. Het is nog 5 km tot aan Sauvelade en dat blijft een pad/weg met veel heuvels. Als ik het laatste bospad uitkom is daar plots een picknicktafel met vers water. Ik werk nog wat koekjes naar binnen. In mijn bezwete shirt is het snel koud. Ik zit een half uurtje en de lucht is wel heel erg donker. Ik probeer de sokken er in te zetten maar dat lukt niet echt met die heuvels. Dan ineens de mededeling dat ik 600 meter kan afsnijden als ik de romaanse brug volg. Dat ga ik dus doen. En wat blijkt? Het is gewoon een reclame ding van een pelgrimsplekje in het dorp. Geeft niet want ik heb de kerktoren van de abdij al gezien.
Ik ben de eerste wandelaar die binnenkomt. Een man van kleine 30 en een heul slecht gebit ontvangt me vriendelijk. Achter de bar staat een maxicosy en voor het restaurant een camper. Het blijkt dat La Petit La'a is overgenomen door een jong stel dat een babytje van 2 maanden. Het meisje doet gewoon haar werk met het kleine ding in de draagzak. Ze wonen in de camper en daar slaapt de kleine ook. Het lijken me leuke vriendelijke lui. Alleen die gebitten, onvoorstelbaar. Ik krijg dezelfde kamer en hetzelfde bed als de vorige keer. Douchje en de was laat ik deze keer maar eens door een machine doen. Dat gepoedel op de hand...... ik weet het niet. Bakkie koffie en verslagen maken. De wifi is weer knudde. Dan maar even een inspectietocht rond de abdij. Het lijkt erop dat ze bezig zijn met renoveren want er ligt een stapel puin buiten maar niets is minder waar. De ramen zijn bijna allemaal gesneuveld, ze staan open te klapperen en ik kan geen vernieuwingen vinden. Wel ontdek ik het kerkhofje. 1 steen staat nog overeind. De rest is platgelegd of omgevallen en dus kapot. Ik kan geen jaartallen meer herkennen. De kerkdeur is afgezet met rood lint. Zou het verval dan weer hebben toegeslagen? Ze hadden het zo mooi gerenoveerd. Ook de zij ingang is dicht. Ik kan wel een foto van een schitterende plafondversiering door een kapotraam maken. Voor de rest is het verval alleen maar verder toegeslagen. Op een groot bord staat dat er door de franse overheid 3 miljoen is vrijgemaakt maar of dat alleen voor de kerk of ook voor de abdij is, word mij niet duidelijk. Als ik toch eens geld had.
Ondertussen is de was droog uit de machine gekomen, lekker hoor en maak ik een praatje met een zwitser die uit Genf (Geneve) is komen lopen. En voor je het weet is het 7 uur. Om half 8 is het diner. Slaapplek voor morgen geregeld en tot nu toe een kamer voor mij alleen. Wat wil een mens nog meer?
Op het menu staat canard. Gelukkig zijn er ook franse frieten. Hele grote behoorlijk bruin gebakken zachte frieten. Maar wel lekker. Bij het natafelen komen we erachter dat we al heel snel in Saint Jean zullen zijn. Ik verlies echt het gevoel voor tijd en afstand. Dat betekent dat ik maandagavond al in Arroue zal slapen. Dat is ff een fikse tegenvaller. Ik was zo graag naar de baskische mis gegaan in het kapelletje van Olhaiby. Maar dat is alleen op zondag. En om nu een week in Arroue te blijven zitten in de middle of nowhere, wachten tot het zondag is en op een mis van nog geen half uur..... ik weet het niet. Ik neem nog maar een vin rouge om de teleurstelling weg te drinken. De anderen zijn al bezig met betalen en stempelen. Ik ben de teleurstelling nog niet te boven. Om kwart voor tien op bed tussen 2 van die wegwerplakens. Das ook niet alles want ik zweet al bij het idee. Morgen vanaf 7 uur ontbijt en dan een korte etappe naar Navarrenx. We zullen zien. De weersvooruitzichten zijn goed. Welterusten!