wat zal de dag brengen?

om half 9 afscheid genomen van de gastvrouw. Tijdens een overheerlijke kop moccona komen we tot de conclusie dat haar huis ook een plek is van ontmoeten en afscheid nemen. Mooi die verschillende manieren van een weg bewandelen. Om half 9 steek ik de straat over en loop alweer een heerlijke zon tegemoet. Midden door de bossen. Prachtig! Ik hoop dat er nog wel wat zon overblijft voor de rest van de reis. Tussen de bomen staan luxe villa's, de een nog groter dan de ander en zo ook de hekken die aan het begin van de oprijlanen staan. Grappig dat er bij sommigen een joekel van een hek staat maar naast het hek geen enkel verdedigingsmiddel van welke aard dan ook. Het geld was zeker op. Ik neem de Dommerholtsweg en loop langs een weiland en in de hekkendam besluit ik maar eens van het zonnetje te gaan genieten. Ik heb immers al 3 kwartier gelopen. eens kijken of ik het verslag van gisteren nu wel online kan krijgen. Nog even een belletje van broertje, misschien zien wel elkaar vanmiddag nog. Het bospad komt uit in een nieuwbouwwijk.
Wat geklungel met de richting maar uiteindelijk kom ik in de sjieke winkelstraat van Gorssel. Sjieke winkels met sjieke mensen. Ik kan ook heel sjiek dus sla sjieke dingen in voor de lunch. Versgeperst sinaasappelsap, croissantjes, appelflap, druiven zo groot als pruimen, sjieke bananen (deze zijn recht) en mandarijnen. Als nagerecht een vannacht gebakken dingen met roomboter. Sjiek maar wel weer extra gewicht dus maar snel een zonnig plekje zoeken. De wandeling is een walk door memorylane. Het politiebureau, de begraafplaats en natuurlijk dokter Dekker. Alleen de begraafplaats is nog hetzelfde. Omdat ik weet hoe ik op de Quattre Bras moet komen laat ik het routeboekje voor wat het is en op de laan van Enschede (een zandpad) vind ik een beschut plekje in de zon voor mijn sjieke lunch. Het is nog maar half 12 maar nog langer met de boodschappen sjouwen lijkt me geen prettig vooruitzicht. Toch maar even het routeboekje erbij en dan blijkt dat ik 10 minuten terugmoet lopen. Ik twijfel want ik weet ook de andere weg en kan ik mijn memorylane nog wat verlengen. Dat lijkt me een goed plan en ik geniet nog wat van de zon en eet mijn buikje rond. Na een uur wandel ik verder. Het is nog een dik uur lopen dus dat moet te doen zijn met dit schitterende weer.
Ik moet oppassen met de zonnebril, anders denkt iedereen dat ik op wintersport ben geweest.
Ik loop langs de Chinees en verder door memory-lane.
Knol heeft zelfs een ooievaarsechtpaar, het huis van Mevrouw is zelfs helemaal zichtbaar. Het pad naar de boerderij is nu voor wandelaars maar vlak voorbij hun hek is het ineens verboden toegang. De boerderij ziet er prachtig uit, de boomgaard is vervangen door een giga-windmolen. Het opvoedgesticht is er nog steeds, er zullen nu wel geen kippen uit het hok gestolen worden.
De boeren werken op het land en hordes Kids fietsen van school naar huis, wat heb ik een prachtig leven.
Als ik nu de foto's nog bij de verslagen kan krijgen ben ik helemaal gelukkig.
En dan klopt de weg ineens niet meer met het routeboekje. Na wat heen en weer gedrentel en wat navragen blijken de weg en de brug spiksplinternieuw te zijn. Dat ze niet even waarschuwen voor dit soort dingen. Ik zoek een zonnig plekje aan het Twentekanaal. Broertje komt nog even gedag zeggen, ik word er erg blij van maar afscheid nemen blijft moeilijk.
Als hij uit het zicht is loop ik Zutphen binnen. Prachtige stad, leuke winkeltjes en kroegen. Ik wil graag een stempel van de Walburgisch kerk.........dicht. Dan maar naar het gemeentehuis rechttegenover. Er is een mevrouw speciaal voor stempels zetten. Dat geeft niet, het is een erg mooie stempel.
Ik zet me in het zonnetje om het slaapadres voor komende nacht te zoeken. WEG niet te vinden. Ik had het expres op een apart briefje geschreven. Dat leek me handig. Blinde paniek breekt uit; niet te vinden. Ik inspecteer het plein op laaghangende camera's en als ik er geen kan vinden, gooi ik de hele rugzak leeg. Pak hem weer in maar kan het briefje niet vinden. Nog maar een keer de rugzak omgezet, Niets. Ik kan wel janken. Ik weet het even niet meer en gooi de rugzak nog maar eens om en ja hoor.... zo'n rugzak heeft ook gewoon te veel vakjes. Ik heb um! ! Met de mevrouw van Google loop ik naar het adres. De gastvrouw is niet thuis maar de poort is open en achter in de tuin staat een prachtige blokhut. Sleutel in de deur. WAUW! Een huisje met een bad! Een huisje voor mij alleen. Helemaal blij.snel naar de Ali en dan maar genieten! Wanneer ik terugbetalen en van een welverdiend sigaretje in de zo'n zit te genieten van alle kunstvormen in de tuin, komt de gastvrouw thuis. Wat een lief warm en hartelijk mens. Al snel zitten wel te kletsen alsof wel elkaar al jaren kennen. Ze regelt meteen mijn slaapkamers voor morgen. Natuurlijk wil ze melk voor me warm maken en genietend van de zon met een beker moccona, nog een sigaretje en een goed gesprek maakt decaan helemaal compleet. Ik ga lekker in bad en was meteen de kleren mee. Daarna lekker eten en mijn verslagje van vandaag afmaken. Het is nu bij half 10 en ik ben nog niet moe. Morgen om 9.00 uur staan er 2 bekers warme melk voor me klaar voordat ik op weg ga naar Doesburg
Ik hoop dat jullie van mijn verhaaltjes kunnen genieten ondanks dat er geen foto's bij zijn. Mijn excuses voor de beroerde schrijfstijl maar de telefoon houdt er zo zijn eigen woordenboek op na. Slaap lekker!
Speciaal voor de statistieken van Rai: ik ben gelopen van Epse naar het centrum van Zutphen in 23.648 stappen.