dag 20: Van Maastricht via Vise naar Berneau

Vanmorgen gewekt door Ien. Ik heb heerlijk geslapen. Lekker ontbijt samen met Ien en blareninspectie met spiegeltje en ogen van Ien. Ik heb inderdaad een blaar tussen de 2 linkertenen aan mijn linkervoet. Raar want daar waar de blaar zit, zit heel geen wrijvingspunt. Ik doe er maar een pleister op.Het heeft vannacht flink gevroren. Om half 8 is het nog maar 2 graden en het water op de tuintafel u bevroren. Ik hoop dat de "zjeraniums" van Ien de vorst overleven. Ze heeft er zo haar best op gedaan. Ien brengt me naar het station in Maastricht. Het afscheid is intens. Nog een stevige knuffel en ik moet haar loslaten. De tranen zitten hoog. We zwaaien nog een paar keer en ik huil uit op de toiletten van het station. Lieve Ien dank je wel voor het ontmoeten en de goede zorgen. Je bent een geweldig mens! Eerst nog even naar Maria voor een kaarsje. Daar begint de route ook. Ik kan rustig de etalages bekijken terwijl ondertussen de joggers, hondenbaasjes en natuurlijk wielrenners langzaam ontwaken. Ik verlaat de stad via de mooie grote oude brug. Hij gaat net omhoog als ik de brug oploop. Grappig je kan gewoon verder lopen terwijl de brug je in de hoogte tilt. Beetje eng is het wel. Via de Maasoever loop ik onderlangs het gouvernementsgebouw een natuurgebied in met wilde paarden. Daarna klopt de werkelijkheid niet meer met het routeboekje. In Gronsveld lopen 2 wandelaars mij voorbij tijdens hun zondagochtendmars. Ik moet lopen tot een tennisveld. Maar deze kom ik niet tegen. De 2 dames zijn allang uit mijn zicht terwijl ik ronddwaal op het industrieterrein van Gronsveld. Met googlemaps kom ik ze even later weer achterop. Waarschijnlijk heb ik toch een paadje over het hoofd gezien. Vanaf daar klopt het route boekje weer. Ik snap alleen niet waarom die mij niet dichter langs de Maas leidt. Maar in Eijsden wordt het allemaal goed gemaakt. Ik vind daar een plekje op een zonnig terras vlak aan het water. Onder het genot van een Luikse wafel met slagroom en een paar latte machiato's schrijf ik mijn verslag van gisteren. Ik zit er heerlijk in de zon en ondertussen verbrandt mijn nek denk ik. Het is erg druk op het terras en ik ben net op tijd geweest want de rij met wachtenden wordt alsmaar langer. Na 2 uur vind ik dat ik anderen ook de kans moet geven op zo'n heerlijke plek en knoop ik mijn rugzak weer om. Er zijn mensen die met een por van hun elleboog hun gezelschap op mij willen attenderen. Er volgt dan een knik van het hoofd richting mij en gefluisterd "Santiago", alsof ik iets heel ergs ga doen.
Terwijl ik het terras afloop, loop ik bijna tegen een grenspaal op. Op 4 mei om14.35 uur ga ik de grens met België over. Eijsden is een prachtig dorp, ook met al die kasseien maar ik kan er niet op lopen. Het doet te veel pijn aan de voeten. Vlak buiten Eijsden staat een prachtig kasteel. Het wordt ook nog bewoond door een bekende Belgische adellijke familie. Het kasteel is immens en zo mooi. Net als de parken er omheen. Ook is er een loverslane. Aan het eind daarvan komen een man en vrouw om de hoek. Ik vraag hen of het pad naar een uitgang leidt. Ze spreken echter Frans. Nog geen honderd meter over de grens en dan al geen Nederlands meer? Misschien zijn het wel toeristen, dat kan natuurlijk ook.
Ik neem het risico en volg het paadje. Nog geen 50 meter lang maar zoo mooi. 2 beekjes storten zich te samen in een derde beek. Dat gaat met zoveel gedonder en geraas dat het onmogelijk is om een gesprek te voeren op het terras dat erbij is aangelegd. Maar het plekje is zo mooi, dat heeft geen woorden nodig.
Ik kom weer op de doorgaande weg. Veel wandelaars en veel fietsers. In de verte kan ik de bruggen van Vise al zien liggen. Dat komt mooi uit want dat staat ook in het routeboekje. In Vise volg ik de Maasoever naar het station. Dat is even een flinke klim. Vervolgens via een kruipdoor- sluipdoor paadje naar het centre ville. Het is koopzondag en dat wordt opgeluisterd met een koor dat midden in de winkelstraat een optreden geeft. Nu is het nog ruim een goed half uur lopen naar het slaapadres. Eerst nog gewoon over de stoep waar wel om de paar meter een auto op geparkeerd staat. Dat kan gewoon in België. Dan houdt de stoep ineens op en moet ik de berm in. Totdat die ook ineens ophoud. Ook dat kan gewoon in België. Om te voorkomen dat ze voor mij ook een bermmonumentje moeten gaan neerzetten, slinger ik heen en weer over de straat zo gauw ik ergens een stuk berm zie. Plots sta ik weer onder een gigantische spoorbrug. Het zijn echt magnifieke bouwwerken. Hoe hebben ze dat vroeger toch voor elkaar gekregen? De brug moet al wel heel erg oud zijn.
En dan de bocht om en daar is de oude boerenhoeve waar ik ga slapen. Ik word warm en vriendelijk ontvangen. De eigenaar neemt zijn petje af voor mijn reis. Ik heb daar een hekel aan. Hij moet zijn pet maar afnemen als ik in Santiago ben aangekomen. Nadat mijn wensen rondom ontbijt zijn genoteerd verteld de eigenaar dat hij wel eens pelgrims heeft gehad als gasten maar nooit iemand die de tocht in een keer maakt. Het klopt dat ik onderweg de stickers van het Belgische pelgrims heb gezien. De route loopt niet ver hier vandaan. De eigenaar beloofd me op de goede route zetten morgenvroeg. Een jong knaapje brengt me naar mijn kamer. Die ligt aan het prachtige binnenplein. De kamer is prachtig. Een kingsize hemelbed en ook nog een bad. Daar ga ik even goed gebruik van maken. En zie baden kan je leren; Ik lig zowaar een half uur te niksen. Nog even snel de was er achteraan en dan mijn avondeten op het binnenplein waar het nog heerlijk is om buiten te zitten.
In Nederland worden straks de doden van de oorlogen herdacht. Vreemd, dit is de eerste keer dat ik op 4 mei niet in Nederland ben. Vorig jaar moest ik op 4 mei werken, dat vond ik ook al zo iets vreemds. En nu lig ik op een hemelbed in België naar de herdenking op de Dam te kijken op een flatscreen aan mijn voeteneind. Het kan verkeren. Wanneer ik het verslag af heb, houdt de applicatie van "waarbenjij.Nu" er ineens mee op. Dit is al de zoveelste keer! Hoeveel mailtjes moet ik nog schrijven hierover begin ik om 22.15 uur voor de 2e keer aan dit verslag....... het eerste was beter.
Lieve mensen, Dank jullie wel voor jullie reacties! Ik vind het leuk om ze te lezen en het sterkt me om er mee door te gaan.
Joke: ik weet nog niet waar ik zal slapen maar als ik jouw gastvrouw ontmoet dan hoop ik dat ik bij haar kan slapen en zal ik zeker de groeten overbrengen. Nu is het genoeg, ik ga slapen. Welterusten allemaal. Bonne nuit!