dag 44: van Reims naar Rilly-les-Montagne

Woensdag 28 mei.
Van Reims naar Rilly-la-Montagne.
Om half 8 ontbijt na een lekkere nacht slapen. De teen voelt niet goed en met een likdoornpleister en wat paracetamol op pad. Het duurt nogal voor we de stad achter ons kunnen laten. We lopen een stuk langs het water en daarna over een industrieterrein met grote winkels. Daarna eindelijk de wijngaarden. Na een bakkie leut bij de grote gele M is mijn hele plasritme van slag en telkens weer opstarten is wel erg moeilijk voor mijn teen. Dan bedenk ik me in eens dat ik nog diclofenac over heb van mijn been en met de lunch doe ik me maar te goed hieraan, gevolgd door 2 paracetamol moet ik het eindpunt kunnen halen vandaag. Het is 12.00 uur en als op een commando reizen alle arbeiders uit de wijngaarden naar huis voor de lunch. Ook de vergifspuiters op hun hoge wielen trekken veelal lachend en zwaaiend aan ons voorbij. Ik begin te bellen naar opvang adressen maar er is op de route geen plek. Uiteindelijk zit er niets anders op dan in de plaats te blijven waar we nu zijn: Rilly-la-Montagne blijven in plaats van doorlopen naar Germaine wat eigenlijk de bedoeling was. Jammer want met zoveel pillen in mijn mik had ik best de 7 kilometer nog kunnen lopen. We kunnen in Rilly overnachten maar niet voor 16.00 uur terecht. Dus doden we de tijd met een wandelingetje door dit champagne-dorp. Het is wel duidelijk dat de zaken hier goed gaan. De huizen zijn er imposant en alles ziet er zo keurig uit. Op elk huis zit wel een bord met reclame of de vermelding dat men er iets van doen heeft met de champagne. Veel huizen met hekwerk waar druiven in terug te vinden zijn. De kerk is voor de verandering eens open. Voorin staan stoelen met een tekening van een schelp. Achterin een prachtig blauw glas in lood raam. Omdat we tijd te over hebben willen we even naar de kapper. Gewoon ff een stukje eraf. Maar helaas moeten we een afspraak maken en dat gaat vandaag niet meer lukken. Het is jammer. We strijken neer in de enige kroeg in het dorp waar we alvast kijken naar de route van de komende dagen en schrijven onze verslagen. Het enige winkeltje is alleen in de ochtend open. Wat een armoede in zo'n dorp. Tegen kwart over drie lopen we naar het adres via googlemaps. Het adres is in het volgende dorp. Raar dat dat er niet bij vermeldt wordt maar zo kom je nog eens ergens. In Chiny les Roses dus. Vandaar dat het eind van elke rij wijnranken een rozenstruik staat. Ook hier mooie reclame uitingen voor de champagne. Op het opgegeven adres is niemand te bekennen en er is niemand op straat. Ik bel uiteindelijk aan bij een aangrenzende woning. Via het keukenraam meldt zich een jonge vrouw. Zij is uiterst behulpzaam en belt met de vrouw van het gastgezin. Wat blijkt? Google verandert op eigen houtje het woord "allee" in "rue" en zo belanden we dus in het verkeerde dorp op een verkeerd adres. 4 km voor niets gelopen. Dus maar terug en dat is dus 8 km. Intussen voel ik bij mijn grote teen ook iets opkomen dat voelt als een snee. Toch niet weer een blaar? We komen weer in het Rilly-les-montagne waar we de hele middag hebben vertoefd. Een man en vrouw staan te praten langs de weg. Ik vraag hen naar de Allee de dom Perignon en zij spreken met een accent waardoor ik amper kan begrijpen waar het over gaat. Uiteindelijk pakt de man een fiets en loopt met ons mee naar het huis van de gastvrouw. Zij ziet ons aankomen. Ze spreekt uitgebreid met de man die ons bij haar heeft gebracht. We bedanken de man vele malen en dan richt zij zich tot ons. Ze begint meteen met instructies over dat we morgenvroeg de sleutel bij fit huis weer moeten inleveren. Daarna pakt zij een tas net paperassen en wandelt met ons naar de gite. Ondertussen vriendelijk pratend maar wel beslist. Zo wil zij dat we perse morgenvroeg de sleutel persoonlijk overhandigen en niet voor 8 uur want ze heeft morgen een vakantiedag. Ze geeft een snelle rondleiding door het huis en sluit af met het laten zien van de schoonmaakkast, we moeten morgenvroeg de boel schoon achterlaten. Daarna wil ze onze credential en die krijgen we morgen terug als we de sleutel inleveren. We mogen al wel vast betalen. Als ze is vertrokken blijkt tijdens onze inspectietocht dat het huis verre van schoon is. Ze kan dan wel willen dat wij het schoon achterlaten maar als we dat gaan doen dan zijn we een hele dag bezig. Ze heeft het huis absoluut niet voorbereidt op onze komst, zo zitten de luiken allemaal nog dicht en ruikt het erg muf in huis. Achteraf bekeken is het natuurlijk belachelijk dat zij ons zo klem zet door onze credentials mee te nemen en deze niet eerder dan morgenvroeg 8.00 uur terug te geven terwijl we al om 7.00 uur wilden gaan lopen omdat we van vandaag zoveel minder hebben gelopen dan de bedoeling was. Onze conclusie is dat de gastvrouw een hele zakelijke tante is en niet overkomt als iemand met hart voor pelgrims. Voor 15 Euro hebben we een bed en een douche en dan wil ze ook nog dat we de boel schoon achterlaten. Geen handdoeken en geen beddengoed terwijl de bedden gewoon gedekt zijn. Ik ga gewoon op het bed onder mijn slaapzak. En ik leen een kussen van het andere bed op mijn kamer. Volgens de gastvrouw is de mini-supermarkt nog open dus Marjan en ik halen snel eten voor een warme maaltijd. Jan gaat koken maar niet voordat hij alle attributen die hij nodig heeft grondig door een sopje heeft gehaald. Terwijl Jan kookt doen Marjan en ik een douchje en daarna prik ik een forse blaar door aan de zijkant van de linker grote teen. Ik ga ga de druk dus gewoon verleggen. Morgen nog meer opletten waar en hoe ben ik mijn voeten neerzet. Ik prik de blaar door. Daarna lekker eten. Om 9 uur lig ik al lang in bed. Aan de andere kant van de muur is lawaai maar ik je aan niet thuisbrengen wat maakt niet uit, de luikjes vallen vanzelf al dicht. Slaap lekker allemaal