dag 50: laatste dag Epernay

Dinsdag 3 juni.
Nu eens uit mezelf wakker maar heel geen zin om op te staan. Vandaag maar eerst eens in de schoen een stukje lopen. De gekke plek tussen mijn tenen is dik aan het vervellen. Ook nu lijkt er weer een flinke bloedblaar te zitten. Niet op de huid maar in de huid. Ik doe er zo dun mogelijk gaas tussen. Dan maar een paar keer vaker verschonen. Het valt me mee hoe het voelt als ik de schoen aantrek maar lopen is een heel ander verhaal. Mijn voet is de steunzool ontwend en met elke stap meer wordt de teen meer voelbaarder. Ik ga toch maar de stad in en loop naar de kerk waar ik morgen de etappe zal moeten starten. Met een omweg loop ik terug. De kerk zal vast mooi zijn maar hij is dicht. Het glas in lood heeft diverse
gaten. Hoe zonde toch.
Het lopen gaat moeizaam, het tempo dat ik gewend ben haal ik zeker niet. Ik denk er waarschijnlijk te veel aan. Op de weg terug doe ik maar een grande crème. Die was gisteren ook zo lekker. Mijn voet pruttelt in mijn schoen alsof ik water in mijn schoen heb staan. Maar zitten doet in ieder geval geen pijn. Het geeft me de tijd om lekker mensen te kijken. Ik begrijp niet hoe Fransen het doen: om half 11 aan de wijn en een bord eten voor zich alsof ze 3 jaar niets gehad hebben. Hoe kunnen ze de rest van de dag nog functioneren met alcohol in hun lijf? En niet te denken aan het autorijden?
Bij terugkomst is mijn kamer weer helemaal tiptop opgeruimd en schoon. Ik vind het een luxe waar ik me aan erger. Ik hou van chaos , chaos van mijn eigen spullen. Ik ben nooit iets kwijt. Als de kamerbrigade weer langs is geweest moet eerst weer mijn eigen chaos creëren voor ik verder kan.
Eerst maar eens de schade van de wandeling opmaken. Ik zal de details bewaren maar ik ben een liter lichter. Lekker onder de douchen, tegelijk een wasje doen, het laatste nieuws doornemen en Djoy feliciteren. Daarna maar eens een stukje lopen in mijn schoenen. WOW, ik kan mijn geluk niet op! Het past en stukken beter dan vanmorgen. Jeetje wat ben ik blij! Nu kan ik morgen echt weer op pad. Nu maar hopen dat het niet weer dichtslaat. Morgen onderweg maar een paar keer verschonen. Op wolkjes en mijn steunzolen loop ik trappen af. Oh wat ben ik blij. Eerst maar in het parkje bij de fontein een gelukssigaretje. Bij de kerk komt een rouwstoet aan en beginnen de klokken te luiden. Het was me afgelopen zaterdag ook al opgevallen dat klokken bij een begrafenis zo vrolijk luiden. De gewone "doodsklokken" hoor je maar daar overheen een hogere vrolijke klok. Wanneer de mis bijna bij begint, luiden alleen de "doodsklokken" nog.
Ik wandel een stuk door de stad en het gaat erg goed. Onregelmatige stoepen gaan nog wat moeilijk maar ik kan ze hebben. Jeetje wat ben ik blij! Ik trakteer mezelf maar op een vrolijke tomaten salade. Ik heb net besteld als de eerste druppels vallen. Vanmorgen hadden ze wel buien voorspeld maar later trokken ze dat weer in. Er zouden ook fikse onweersbuien komen. Dit lijkt meer op een staartje van een bui de elders valt.
Tegenover mij zit een groep van 8 Japanners. Zij hebben een tolk bij zich. Wanneer hun bestelling wordt gebracht is er grote verwarring: de ober serveert voor 3 personen een salade. Maar telkens wordt de salade naar het midden van de tafel geschoven waardoor de ober niet begrijpt wat de bedoeling is. Ook de tolk raakt er geen wijs uit. De ober zet alles maar gewoon ergens neer en vervolgens blijven de schalen over en weer over de tafel gaan. Als de ober is vertrokken wordt er werkelijk een aanval op de diverse salades gaan. Ze eten allemaal uit de schaal ipv van een bord. De ober kijkt verwondert toe. In no-time zijn de schalen leeg terwijl er uitgebreid foto's van worden gemaakt. Onvoorstelbaar hoe snel deze mensen kunnen eten. Er vallen een paar druppels en meteen schijnt ook weer de zon. Nu maar hopen dat het morgen ook zo gaat. Maar eigenlijk maakt het mij du moment (= frans) niet uit: ik kan weer lopen!
Op de rotonde maakt een vrachtwagen met aanhanger een flinke noodstop, ik hoor de lading vallen. De chauffeur is niet onder de indruk: nadat hij traag 4 rondjes over de rotonde heeft gereden, stopt hij midden op de rotonde en begint gewoon vandaar zijn bestelling uit te leveren in de aangrenzende straten. Blijkbaar is het normaal want niemand toetert en iedereen rijdt er gewoon om heen. Zo'n terras geeft toch wel een leuk kijkje op diverse dingen.
Op het bankje bij de fontein zie hoe mooi het oude theater is. Prachtig gebeeldhouwd zijn de koppen die eigenlijk zowel het leven als het theater verbeelden.
Morgen weer lekker op stap, ik kan niet wachten.