dag 80: van Retournac naar Lavoute-sur-Loire

Donderdag 3 juli. Van Retournac naar Lavoute-sur-Loire.
Middenin de nacht wakker door een luidbellende man die staat te plassen in het toilet op de gang met de deur open. Ik dank dat hij dronken is. Hij probeert verschillende kamerdeuren uit voordat hij zijn eigen al vloekende heeft gevonden. Meer dan een uur wakker gelegen en sindsdien eens niet voor de wekker wakker. Om 8.00 uur ontbijt en de mannen druppelen binnen voor hun kopje koffie en de 3 zoenen voor de barmevrouw. Ze drinken de koffie staande aan de bar op en met 10 minuten zijn ze ook weer weg. Waarom komen de vrouwen niet een bakkie doen in het buurt café? Na wat gepruts en een mooi stempeltje in mijn credential ga ik om 9.00 uur op pad. Het is al warm maar het loopt lekker. Over het spoor dat ik ook zo'n beetje zal volgen vandaag. De brug over de Loire wordt voorzien van enorme bakken met geraniums. Aantrekkelijk voor toeristen. De Loire ligt er rustig bij. Ik loop over de gewone weg, geen steile beklimmingen van de GR3 vandaag voor mij. Gewoon lekker vlak en langs de prachtige Loire. Hoewel ik haar weinig zie want ze ligt verscholen tussen het groen en af en toe zie ik er een stukje van. Al snel zie ik een bergtop met een ruïne zoals die er hier zoveel zijn. Het is allemaal heel herkenbaar: de gemetselde brugleuningen en de parkeerplaatsen in de bochten. Ik steek tientallen malen de weg over om zichtbaar te zijn voor het tegemoetkomende verkeer. Maar fietsers doen dat ook niet en zijn in een bocht ook niet zichtbaar voor de achteropkomende auto's. Ik besluit er maar mee te stoppen. Gelukkig zijn de bermen hier lekker breed. Soms is het nog behoorlijk steil en kan ik de fietsers lopend bijhouden. We slingeren om bergen heen en komen Door kleine dorpjes.
Chamalieres-sur-Loire is een prachtig dorpje aan de brede rivier. De kerk is open en heeft prachtige ramen. Het foto's maken lukt niet goed Door het binnenvallende licht. Bij de bakker koop ik lekker vers brood en in de tuin van de kerk rust ik even uit. Het is wel erg warm ondanks dat ik wisselend in de schaduw en zo'n loop. Op naar Vorey. Dan stopt er een kleine witte Renault en de man vraagt of ik vannacht in l'universal (hotel) geslapen heb. Hij wil me wel meenemen naar Vorey. Aardig toch? Ik kan me niet herinneren dat ik de man heb gezien. Maar ik heb nee gezegd als een automatisme. Voor ik in Vorey kom moet ik eerst nog door een smal tunneltje. Eigenlijk best wel gevaarlijk voor voetgangers maar iedereen doet het dus ik ook. Nederland lijkt zoveel veiliger qua verkeer dan Frankrijk. Er staan waarschuwingen voor vallende stenen langs de weg. Verderop wordt een oude muur met stevige schroeven bij elkaar gehouden. De aarde lijkt uit elkaar te vallen. Ik hou boven Vorey pauze omdat daar toevallig een bankje in de schaduw staat. In de verte hoor ik de trein fluiten die de Loire volgt. Ik blijf het de verdere dag overal horen. Het zijn volgens mij alleen naar goederen treinen. In het centrum van Vorey wordt druk geluncht, alle terrassen zitten vol. Ik neem een klein landweggetje en moet steil omhooggevallen. Das zwaar in de brandende zon. Ik zoek een picknickplek maar die is nergens te vinden als ik het nodig heb. Dan maar gewoon langs de weg in een brede berm. Het brood is overheerlijk! Een kleine D-weg loopt door pietepeuterig kleine dorpjes in de brandende zon. Het laatste stuk is schaduw en komt weer uit bij een spoortunnel voor hetzelfde spoor als waar ik vanmorgen overging en wat ik zo'n beetje heb gevolgd. Nog even over een boerenerf en dan ben ik in Lavoute-sur-Loire (met een dakje op de u). Even vragen waar het hotel is en de opeennalaatste etappe naar Le Puy-en-Velay zit erop. Het is ondertussen drukkend warm geworden en de zon lijkt verdwenen. Ik word hartelijk ontvangen door de eigenaar. Hij had gisteren voor me gereserveerd onder de naam "Pays-bas" omdat hij mijn naam te moeilijk vond. Zijn vrouw komt net van boven emoe me naar de 2 etage brengen. Als we op de 1e zijn zegt ze: hij jan wel meer willen maar slaap maar lekker hier. Ik vraag en krijg een grande café du lait. De tuin van het hotel is aan de overkant van de weg, achter een huis. Daar wordt mijn koffie geserveerd. En er lopen kippen, wel 2. Van die bruine. Als de vrouw de koffie komt brengen rennen ze op haar af en natuurlijk ook op mij. 1 zit er al onder mijn stoel en wil niet weg. De vrouw zegt dat dat komt omdat ik een rood labeltje aan een van mijn ritsen heb zitten. De vrouw lokt de kippen gelukkig bij mij weg met wat voer. Ook mogen ze hun eigen ei opeten maar dat lijken ze niet te willen. Na de heerlijke bak koffie is er de douche en de was. De route voor morgen doe ik uit het boekje. Het reserveren in de pelgrimstocht in Le Puy gaat een beetje vreemd. Een man blijft naar in de telefoon roepen dat hij het niet begrijpt. Ik graag of ze vernemen even voor me willen bellen. Het lukt. De kijken zijn slecht op dat moment omdat er veel onweer in de lucht zit. Kwart over 7 diner (zonder vlees was geen probleem)