dag 99: van Cajarc naar Varaire

Woensdag 30 juli: van Cajars naar Varaire.
Werd gisteravond om half 11 alweer wakker. Er lag iemand vreselijk te snurken. Er waren meer mensen die er wakker van waren geworden. Ik drukte mijn oordoppen in mijn oren maar het gesnurk was gewoon te hard. Ik ben maar op zoek gegaan naar de snurker en het blijkt Marie te zijn. Ik moest hevig aan haar trekken voor ze enige sjoege gaf. Het gesnurk was daarna wel afgelopen.
Ondanks slaappil toch weer om 5 uur wakker en tegen 6 uur sta ik maar op. Het is overal een drukte van belang dus ik zoek een stil hoekje voor mijn ontbijtje. Ik loop samen op met Claudine die toch wel heel erg op een oud collega kijkt. Ik moet gewoon oppassen dat ik haar niet anders dan Claudine noem. Ook Marion kont achterop. Zij heeft in de gemeentegite geslapen. Ze heeft het er erg naar haar zin gehad. Onze gite was ook erg mooi. Keurige badkamers, alles fris en fruitig. We vervolgen het pad waarover ik gisteren het dorp ben binnen gekomen. Ook nu weer prachtige vergezichten over Cajarc naar beneden. We lopen naar Gaillac dat er vanuit de verte erg moii uitziet. Maar het pad leidt om het dorp heen. Marion is al snel achtergebleven en Claudine en ik lopen verder op. Claudine loopt erg mank maar ontzettend rap. Als ik 1 stap zet doet zij er 2 met haar korte pootjes en ondertussen kletst ze me de oren van het hoofd want ze wil haar engels opvijzelen. We blijven tussen de stenen muurtjes lopen, door bossen en velden met ogenschijnlijk oudecdode bomen. Overal schapen gemekker en bellen maar ik zie maar 1x een kudde die net de stal uitkomt. Bij de ingang van het land staat de boer met een schaap in een greep zodat het dier niet weg kan lopen. Het beest hangt ook een beetje raar tegen de boer aan. Zonder dat ik iets vraag vertelt de man dat het dier ziek is en dat de auto zo komt om het op te halen. En ja hoor saar komt een wit bestelwagentje aan, hup schaap en boer erin en gaan.
Nadat we een heel stuk over velden met dode bomen en veel stenen muurtjes en over losse keienpaden hebben gelopen komen we uit bij een aankeg can een zwembad, zomaar in the middel of nowhere (Limogne-en-Quercy). Ook is er een schuurtje van waaruit een man koffie, thee, fris en eigen gebakken appeltaart uitbaat. Ook heeft hij piepkleine doosjes met saffraan wat hier tegenwoordig weer wordt gekweekt. De koffie is niet te drinken en de appeltaart heeft met iets anders in de koelkast gestaan want er zit een vreemd smaakje aan. De franse lopers drinken staande hun koffie op en als ik nog niet eens mijn rugzak af heb knopen zij hem al weer om.
De groep is geheel uit elkaar gevallen en de rest van de middag loop ik alleen. De hele dag geen zon gezien naar het is ook niet koud. Eigenlijk heerlijk loopweer. Als ik bij de gite van een nederlands echtpaar aankom is de meerderheid van de groep er ook. Ik ging ervan uit dat ze ergens anders sliepen. Nu masr hopen dat het niet weer een drankgelag wordt en de muren erg dik zodat ik geen last heb van snurkers. Erg vriendelijke ontvangst in de gite van Robert en Mariette. Ze zijn 2 jaar geleden hier begonnen en het bevalt hun goed ondanks dat het hard werken is. ze hebben een erg mooie gite op een erg mooi plekje met een enorme groente tuin. Later op de avond komen er nog 4 nederlanders die op doorreis zijn naar hun vakantiebestemming. Het blijken mensen met een erg zachte "g" te zijn en ieders met een eigen zaak. De mannen zijn vooral in geld geinteresseerd, de vrouwen vol bewondering over de gite en enpassant over mijn wandeltocht. Er is niet rvht aanskuiting tussen de cakantiegangers en de lopers. Na de douche blijk ik een flinke bkaar op mijn hiel te hebben. In het dorp is een epucerie. Misschien hebben ze er wel iets van tape. Varaire is een heel klein dorp maar wel met een prachtig gerenoveerde wasplaats. De kerk is open en is mooi. Opzoek naar de epicerie kom ik bij het verzetsmoniment enwie hebben we daar? Briggs die zich lekker in de watten laat leggen door Simon, Marie en Xavier. Een oudere vrouw kimt melden dat er vanaf 18.00 uur iemand in de kerk is voor bijstand voor pelgrims en voor het stempelen van de credentials. Helaas heb ik mijn credential niet bij me en 2x het stuk lopen met een blaar vind ik te veel van het goede. In de epucerie hebben ze geen tape. Dan naar een gewone pkeister. Gelukkig geeft 1 van de vakantiegangsters blarenpleisters en ik krijg er zomaar 2 van haar. We eten ibder de pergola van wijndruiven. Heerlijk gegeten Robert vertelt dat het morgen 28 graden wordt dus ik wil er vroeg uit. Kwart voor 7 is voir hem geen probleem. Dan kan ik om 7 uur al kekker lopen want het us een dikke 30 km. Helemaal blij ga ik lekker vroeg naar bed waar ik diverse keren wakker ben door snurkende vakantiegangers. Het zit ook niet mee qua slapen.