dag 109: van Lamothe naar Le Haget

Zaterdag 9 augustus: van Lamothe naar Le Haget.
De duitse vrouw staat om 6.00 uur gefrustreerd haar rugzak in te pakken. Het blijkt dat Fritz ons vannacht gewoon heeft opgesloten. Het is van de gekke, hoe hadden we eruit gemoeten in geval van brand. Ik probeer de slaapkamerdeur naar het terras en krijg die ook niet open. Ik besluit via het raam van de huiskamer naar buiten te klimmen. Het is heerlijk buiten. Een uil zit zijn geluiden te maken in een boom vlakbij. Ik kan hem niet zien. Fritz heeft blijkbaar in de caravan geslapen die bij de gite staat. Ik vertel hem meteen maar dat ik via het raam ben geklommen. Hij kan er om lachen. Hij loopt voorbij en als hij de voordeur heeft geopend zegt hij:" je had ook gewoon via de terrasdeur in de slaapkamer kunnen gaan". Ik check nog eens de deur, grapje deze gaan in Frankrijk altijd naar binnentoe open. Het is een drukte can belang in de gang. Ik gaat get als ik mijn rugzak niet bij mijn bed kan houden. Ik blijf heen en weer lopen. Er is eindelijk weer eens bruinbrood bij het ontbijt dat uitgebreid wordt beknepen door de fransen om het vervolgens op de schaal terug te leggen. De viespeuken.
Marc is vanmorgen erg snel. Hij wil dan ook 28 km gaan lopen. Hij vraagt mijn emailadres en ik krijg van hem het adres van zijn website. hij is ervan overtuigt dat we elkaar in SJPdP zullen zien. Ik denk dat get wel eerder zal zijn want met zo'n slechte voet kijkt het me sterk dat hij ver komt.
Frits zit tegenover het huis onder een overkapping alleen te ontbijten. Hij praat vollop in zichzelf gevolgd door een lachsalvo.
Tegen half 8 ga ik ook maar op stap. Frits komt net weer binnenlopen. Ik dchudt tem de hand maar hij heeft haast en in het voorbijgaan wenst hij mij een buen camino.
De eerste 7 km is over een oude spoorlijn. Decspoorlijn is weggehaald, blijft er een bospad over met hier en daar een vergeten uithangbord voor de toenmalige treinen. De stations worden nu bewoond. Bij een is nog het toiletgebouw bewaard gebleven even als de lampetterie. Het is heerlijk om te lopen. Soms is het pad gevangen in dichte struiken dan weer door een maisveld, weiland, boerderijen of een camping waar zo vroeg in de morgen de muziek al over het terrein schalt. Vlak voor Eauze kan ik kiezen om via het park te gaan maar ik besluit om gewoon de route te blijven volgen. Een klein industrieterrein gevolgd door een winkelstraat recht op de kathedraal af. Binnen is een vrouw bezig de bloemen te verzorgen. Het Mariabeeld is hier eens geel anders vormgegeven. Een glas inloodraam is vervangen door dezelfde schildering op steen. Bij de pharmacie haal ik maar weer wat leukoplast want onder mijn rechter hak zit een blaar onder het eelt. Met een compeedpleister en leukoplast heb ik daar geen last van. Mijn rechter kleine teen vertoond dezelfde kuren als dat mijn linker deed in Epernay. Ze zitten beiden gewoon gedraaid aan mijn voet en veroorzaken daarom drukplekken.
Even een bakkie koffie op het centrale plein voor de kerk. De uitbater is uiterst vriendelijk en vraagt of ik vers water nodig heb voor onderweg. Een stempel bij de toeristische dienst en om kwart voor 10 weer op weg naar Manciet. Ik zie nog 2 meiden die ook in de 2e alternatieve donativo sliepen. Zij gaan in Nogaro slapen en zijn nog niet op de hoogte van de autoraces aldaar en het lawaai.
Ik denk dat ik ga lunchen in Manciet.
Terwijl ik de stad uitloop ontdek ik ook hier schelpen in de straat. Al snel neemt de route een afslag, weg van de drukke weg die naar Eauze leidt. Ik zie vooral veel maisvelden en wijngaarden. Soms loopt het pad tussen beiden door. Tegen 12.00 uur ben ik Manciet en volg de reklame borden van een restaurant waar ze sandwichen hebben. Buiten op het terras geniet ik van 2 sandwiches van vers stokbrood en heerlijke koffie terwijl ik het zaterdagnieuws doorneem. Het franse echtpaar van gisteren komt ook eten maar zitten liever in de zon aan de andere kant van het restaurant. Als de serveerster mijn bestelling brengt faat gelijk een enorme motor boven mijn hoofd brullen. Waarschijnlijk een koeling of zo. Heb ik weer. Tegen 13.00 uur ga ik maar weer eens op pad. Even langs de kerk waar een glazen portaal voorkomt dat je in de kerk kan komen. Dit is voor het eerst dat ik dit in Frankrijk zie. Sint Jacques staat prominent in beeld.
Ik hoef nog maar 3 kwartier te lopen en het pad gaat wederom tussen naisvelden en wijngaarden door. Ik zie een raar fezwel aan een boom. Geen flauw idee wat het is.
Le Haget ligt letterlijk op de route en tegen 2 uur ben ik er al. Stephanie is de eigenaresse en wijst me in het kort waar wat is. er is alleen nog een bovenbed voor me over helaas. De gite is in de schuur van een boerderij waar ook paardgereden kan worden. In de boerderij zelf zijn voor zover ik kan zien nog 2 chambre-d'hotes. Er lopen wat mensen rond maar ik geb geen flauw idee wie of wat. ik probeer me voor te dtellen naar dat blijken ze hier niet te jennen want niemand zegt zijn of gaar naam. Behalve 1 vrouw die Marie heet en als antwoord op "Helma uit Pays-bas" , stelt zij zich voor als Marie uit pays-basken. Frans Baskenkand. Ik ken Baskenland eifenlijk alleen naar van hun onafhankelijkheidsstrijd die niet altijd even vreedzaam verloopt. Het is een komen en gaan van mensen die paard komen rijden. 1 man lijkt ook op de boerderij te wonen, een ander komt get zoontje ophalen denk ik. Niemand stelt zich, ik stop er dan ook naar mee. ik breng de middag kofgiedrinkend en verslagen nakend door. Geb een adres gevonden voor morgen. Het is naar 19 km maar de volgende is te ver van de route af. Ik jan er feen svondeten krijgen omdat het zondag is. Ik zie wel. Morgenvroeg kom ik door een grote stad. Wie weet us er een kruidenier open. De was is intussen bijna droog. Een oudere vrouw blijkt onder mij te slapen. Ze geeft een wandeling gemaakt. Ook zij stelt zich niet voor en kruipt meteen haar bed in en valt in slaap. Het is half 7 geweest en in de keuken can de boerderij wordt druk gekookt. Ik ben benieuwd, er us een enorme groentetuin bij de boerderij, dus allemaal lekker vers. Oef wat ben ik gezond bezig.
Om half 9 kunnen we eindelijk aan tafel. Met heerlijk verse meloen uit eigen tuin. Stephanie heeft voor mij vis gemaakt. Voor we beginnen te eten doet Stephanie een voorstel rondje. 3 twintigers komen er een weekje dagtochten maken met een paard. 2 vaders met hun 10 jarige dochters ook. Het gesprek aan tafel faat dus ook alleen maar over paarden. Dectwee 10 jarigen die niet kunnen wachten en 1 twintiger die de allesweter uithangt. Dan zit je met een man of 8 aan tafel maar niemand wisselt een woord met mij. Ik probeer nog een praatje te maken met de twintiger naast mij maar er komt niets anders uit dan oui en non. Erg toch eigenlijk. Wat dat betreft had Fritz wel gelijk: feansen zijn niet echt sociaal.
In de verte begint het te donderen en af en toe zie ik een flits. Tegen 22.00 uur vind ik het wel genoeg en ga naar bed. Er zijn 3 bedden bezet en 3 mensen liggen te slapen. Ik moet al mijn zooi nog uit mijn rugzak halen en aan het gedraai te horen worden ze alle 3 wakker. Ik kan het ook niet helpen. Zo goed en kwaad het gaat neem ik alles mee mij op mijn bed. Het inslapen gaat moeizaam en tegen middernacht worden de lichtflitsen zo hevig dat ik er weer wakker van wordt. Daarna volgt een hevig onweer met flink wat regen. De verlichting valt uit. Het gesnurk van de 3 andere slapers neemt alleen naar toe. Vooral Annie onder mij snurkt als een oude man. Ik schud een paar keer met het bed maar Annie merkt niets. Ook de andere 2 slapers laten zich niet onbetuigd in het snurken. Het gaat dwars door mijn oordoppen heen. Het word bloedheet in de kamer dus zet ik een raam open maar het is windstil en het helpt dan ook niets. Het word al licht en ik heb hooguit een uur geslapen en het gesnurk gaat maar door........