dag 113: van Arzacq-Arraziguet

Woensdag 13 augustus: van Arzacq-Arraziguet naar Arthez-de-Béarn.
Vaak wakker vannacht. Het is gewoon te warm om alle ramen dicht te hebben. Toch verrast me de wekker alsnog. Het is pikkedonker buiten en het heeft flink geregend. Het druipt nog van de daken. Omdat de fietster pas om 7.00 uur op wil staan kunnen we geen licht aandoen. Ik zet de deur op een kier voor wat licht en neem al mijn spullen mee naar de galerij. Het is koud en te weinig ruimte voor ieder zijn ding. Valerie heeft de enige wastafel in gebruik om de 77 elastiekjes in haar haar te doen. Ik besluit alles mee te nemen naar de eetzaal. Daar is fatsoenlijk licht en kan ik mijn voeten verzorgen. De eeltplek op de rand van mijn rechter hak, groeit onverstoorbaar verder. Het voelt alsof er een blaar onder zit. Een blarenpleister verzacht de boel een beetje. Ik heb er eigenlijk tijdens het lopen geen last van. Het probleem voor de 2 kleine tenen van de rechtervoet is veel groter voor me. Ik zie dezelfde verschijnselen als bij de linkerteen in Epernay. Ik doe er toch maar een pleister op. Maar ik voel de harde plek duidelijk, precies zo als de vorige keer. Valerie is al snel klaar en gaat op weg. Marc wordt door de Australiër aangesproken op de tekst die op zijn T-shirt prijkt. Het wordt een welles/nietes verhaal. Wat een gesprek aan een ontbijttafel. Ik ga ervan door en jawel Marc volgt me weer op de voet en hij houdt mijn tempo ook nog bij. Hij draagt een aantal limonadeflessen in een draagtas waar hij voortdurend mee slingert, ik erger me er enorm aan. Door een natuurgebied met een vijver waar we bijna helemaal omheen lopen. Langs een zogenaamde pelgrimsboom waar pelgrims van alles in aan en ophangen. Het is in die loop der tijd een flinke verzameling attributen geworden. Wel mooi om te zien. Ben ook wel heel nieuwsgierig waarom mensen dit doen. En wat als die boom doodgaat of omwaait?
In de verte kunnen we vaag de Pyreneeën zien. Om half 10 lopen we in prachtig heuvelachtig gebied. Dit had ik niet verwacht in dit deel van Frankrijk. Het is er zo mooi groen, koeien op de heuvels en dorpjes op de toppen. Overal lijken kerkklokken te luiden. Of er is een wereldramp uitgebroken of er is met de klokken iets mis.
Bij een gite, iets verderop in Larreule, gaan we voor koffie en ik kan meteen mooi een sandwich voor de lunch halen. Het is een mooie gite en de eigenaresse erg aardig. Ook haar is het opgevallen dat die kerkklokken erg raar doen. Ze schreeuwt naar haar man die ergens in huis is, iets over de kerkklokken maar er komt geen antwoord. Als we weer op pad zijn zie en hoor ik de kerkklokken van de abdij in de bossen. Jammer, abdij gemist. Op een smal paadje komen we een gezin met 3 kinderen en een ezel achterop. Volgens mij zag ik ze ook vlak na Le Puy in de stromende regen. Ik mag een foto maken. Er hangen intussen dikke wolken en dat er regen gaat komen is wel duidelijk. De vraag is alleen wanneer.
In Uzan staat een mooi kerkje net buiten het dorp. Marc wil hier wachten op de regenbui. Ik wil door want het kan voor hetzelfde geld ook overwaaien. We halen net het dorpje Pomps. Marc gaat opzoek naar de winkel en meteen begint het te regenen. Gelukkig is er een overkapte ingang bij het futuristisch aandoende gemeentehuis. Marc komt onverrichte zake terug. Winkel is opgeheven. De routeboekjes lopen weer wat achter. We eten onze sandwiches en wachten tot het weer droog wordt. Na de bui schijnt ook meteen de zon weer en we gaan weer op weg. En na 100 meter begint het weer te regenen. Snel de capes om en het is alweer droog.
Op naar Castillon. Het ligt idyllisch op een steile heuvel die de nodige zweetdruppels kost in de stekende zon. Er is een mooi kerkje en op het kerkhof is een gemeentegraf met een foto van een jonge afrikaanse jongen. Naam onbekend. Het geeft te denken.....
Nog 5 km naar Arthez-de-Béarn. Voor mij zijn het lange kilometers. We worden helemaal slingerend om het dorp heengeleid. Marc is intussen super irritant, hij roept voortdurend tegen koeien, doet kippen na en duiven, praat voortdurend hardop inzichzelf en stelt vragen die werkelijk nergens op slaan. Zo vindt hij dat zijn missie is geslaagd omdat hij na Le Puy ergens een t-shirt met de tekst "God houdt niet van scheidingen" ergens op een hek had gehangen. Nu heeft hij iemand gesproken die erbij was toen een gescheiden vrouw het t-shirt vond en op stel en sprong de camino heeft verlaten. Ik vind het allemaal wel goed met Marc zijn missionarisverhalen. Als hij het wil geloven, prima maar val mij er niet mee lastig. Ik denk eerder dat hij nooit over zijn scheiding is heen gekomen. Vervolgens heeft hij een ander woord uitgevonden voor het woord "kilometer" namelijk "cillermeter". Dat is het aantal calorieen dat je nodig hebt om een etappe te kunnen afleggen. Hij vindt het raar dat ik het onzin informatie vind en begrijpt niet dat het afleidt van waar het werkelijk omgaat. Vlak voor we Arthez-de-Béarn bereiken komen we langs een erg oude kapel. Aan de andere kant van de weg een Mariabeeld waar pelgrims ook veel attributen hebben neergelegd. De kapel is helemaal leeg. In de vloer van een soort kinderkopjes met een vaag teken erop. Ik kan het niet thuisbrengen. Op naar het centrum can Arthez-de-Béarn. Marc vindt al vrij snel zijn slaapplek aan het begin. Ik moet nog wel een half uur verder in het langgerekte dorp. Aan de linkerzijde van het dorp liggen de Pyreneeën. Af en toe duidelijk zichtbaar. Eindelijk is daar La Maison des Pelerins. De deur is open en het is er heerlijk koel. Ik ben de eerste slaper die er aankomt maar alle kamers zijn op slot. Dan eerst maar een bak koffie maken. En dan komt Valerie binnen. We moeten haar hebben ingehaald maar ik heb niets gemerkt. we junnen ons wel douchen en de was doen. Dan hebben we dat maar vast gedaan. Op het bord in de gang hangen verschillende mogelijkheden om eten te laten bezorgen maar Valerie wil niks. Ik haal snel een salade en wat lasagna op de hoek en als ik dan toch ga, wil Valerie graag dat ik yoghurt voor haar meebreng. De salade is veel te veel voor mij dus Valerie eet mee. De vrouw van de gite zit in de tuin te wachten op het gezin met de ezel die we vandaag achterop kwamen. Maar ik zie ze de rest van de avond niet terwijl we tijdens het eten de ezel wel luid horen balken. De vrouw zegt erg teleurgesteld te zijn in de zomer want sinds mijn aankomst valt de ene bui na de andere. Volgens haar hebben ze een erg skechte zomer voor dit jaar qua weer. En de kibderen moeten 2 septemer al weer naar school en echt vakantieweer hebben ze bkijkbaar nog niet gehadm ik ben wel blij met dit weer. Warmer is voor mij tijdens het lopen echt niet prettig. Om half 9 al lekker in bed. Morgen een korte afstand. Ik denk dat het goed is voor mijn teen.