dag 112: van Air-sur-l'Adour naar Arracq-Arrazigu
Door: helma
Blijf op de hoogte en volg helma
12 Augustus 2014 | Frankrijk, Aire-sur-l'Adour
Dinsdag 12 augustus: van Aire-sur-l'Adour naar Arracq-Arraziguet.
Het gesnurk ging inderdaad door muren en oordoppen heen. Maar om half 6 toch mezelf maar uit bed gehezen. Ruim voor half 7 ben ik buiten en de gemeentelijke straatschoonmaakmedewerker doet zijn dagelijkse ronde. Hij wordt gevolgd door de gemeentelijke stofzuiger. De eigenaresse is al druk in de weer voor het ontbijt en ik hoop dat ik alvast mag beginnen voor de anderen beneden komen. Geen probleem dus ben ik al klaar als Valerie ook aanschuift met en dame van het gezelschap van gisteren. Zij smakken hun ontbijt naar binnen en nemen van alles dat eetbaar is in hun zakken mee. Ik ben verbaasd. Geen geld oké maar op deze manier en camino willen doen........ niet mijn manier.
Even later lopen Valerie en ik naar de bovenstad waar ik gistermiddag ook was. Het is kwart voor 7 en schemerig. Een duitse oudere man loopt al voor ons. Die moet echt in het donker vertrokken zijn. Al snel laten we het stadje achter ons en lopen we door een in een park aangelegde vijver met 1 vroege visser. Aan de overkant staat een boom met allemaal witte vogels. Het lijken meeuwen maar die zitten volgens mij niet in bomen. Bij een flinke heuvel voel ik mijn blarenpleister losschieten. Ik hoop dat ie het houdt. We lopen door maïsvelden. Ik laat Valerie achter en zet er flink de vaart in. Heerlijk alleen lopen. De voeten voelen goed. Kilometers maïs, aan beide kanten van het pad. Veel verschillende soorten maïs. Soms verschillende soorten door elkaar: 1 rij gewone maïs en dan 3 rijen kleinere maïs, maïs waar de bladeren van afgeknipt lijken. Maar verder alleen maar maïs, maïs maïs. Soms onderbroken door een oversteek maar dan weer maïs maïs maïs . En zowaar wie duikt er in de verte voor mij op? Schotse Marc. Hij heeft de vaart er flink inzitten. Het dagje rust heeft hem blijkbaar goed gedaan. Uiteindelijk kom ik hem toch achterop. En hij pakt mijn snelheid op en om klokslag 10.00 uur worden we door een groot spandoek welkom geheten in Miramont-Sensacq. Ik snak naar koffie. Ik ben helemaal verbaasd dat we er al zijn omdat het ruim een uur eerder is dan het routeboek aangeeft. Eerst het kerkje en dan verderop het dorp in. Er is blijkbaar feest geweest want een feesttent staat midden in de dorpstraat en de straten liggen bezaaid met plastic bekers. We lopen achterlangs op weg naar de koffie. Maar wat blijkt? Gesloten vanwege vakantie! Ondanks de vele aanwijzingen over de mogelijkheid te eten en te drinken is het gewoon op vakantie. Ook in de dorpsgite is niemand aanwezig. Dus geen koffie en het noodrantsoen moet maar worden aangebroken. Ik baal als een stekker en Marc loopt heel verstandig maar door. Ik vervang de blarenpleister maar door een eeltpleister want eigenlijk zit er helemaal geen blaar. Maar dat had ik achteraf beter niet kunnen doen. Weer heerlijk alleen verder en ik zie prachtige planten en erg veel vruchtbomen. Struiken met prachtige passiebloemen maar ook met de passievruchten. Ik begrijp het niet want ik heb ze allemaal op de foto gezet maar er zijn er maar weinig terug te vinden. Raar! Sinds Miramont is het landschap ook anders. Het lijkt wel of we in de groene Alpen lopen. Alles is groen en er zijn weer weilanden met koeien. De huizen zijn over het algemeen goed en netjes onderhouden. Het lijkt een totaal ander land. Bomen zwaar behangen met perziken en elk huis heeft wel een bloeiende agaveplant in de tuin. Ook palmbomen zijn er bij de vleet.
Bij Sensacq is een kleine kapel. Maar het ligt net van de weg af. Mijn voeten doen te zeer om het stuk er naar toe te lopen. Jammer. Dus moet ik het doen met een foto voor later.
In Pimbo ligt de kerk aan de route en kom ik Marc weer achterop. Nu hou ik het tempo niet meer vol en hobbelt Marc voorop. De dag rust is te weinig geweest, geeft hij toe. Als 2 kreupelen bereiken we Arzacq-Arraziguet. De gite is nog niet open maar onze namen staan op het bord met de toegewezen kamers. Later zal de beheerster vertellen dat het een oud politieburo is geweest. Elke kamer heeft de naam van een land. Ik slaap in Spanje. Ik kan het bed uitzoeken want ik ben de eerste. Douchje en wasje en dan is er koffie en internet. Valerie komt een half uur later. Helemaal afgepeigerd. Samen zoeken we een gite voor morgen. Ik weet niet goed hoe ik de afstanden moet indelen. Ik wil niet in het weekend aankomen in SJPdP. Vrijdag is een feestdag voor de fransen en aansluitend een weekend maakt dat het in SJPdP ontiegelijk druk is. Ik zit daar niet op te wachten. Maar de gites zijn hier dun bezaaid. Daardoor de afstanden groter. Dus morgen maar weer 28 km. Het is iets minder dan vandaag. Misschien scheelt dat ene uur enorm. Vandaag eigenlijk sneller over dan afgelopen zondag met 19 km. Vreemd eigenlijk. Om 19.00 uur eten. Dat doen we achter de zaal buiten. Daar is een vakantiekolonie voor kinderen waarvan de ouders moeten werken. De kinderen worden dan een week op kolonie gestuurd. Tja.
Een aantal mensen heeft een kamer alleen.En ondanks dat de helft van het gezelschap al aan tafel zit moeten ze alsnog geroepen worden. En ze kunnen ons gewoon zien zitten. Ik vind het gewoon genant voor de beheerster en de kokkin.
Natuurlijk staat er eend op het menu. Ik heb vandaag velden vol van die beesten gezien. Ik begrijp niet dat je dat nog kan eten. De lucht die het met zich meebrengt is nog erger dan de lucht van kippen.
Aan tafel is ook een Australiër. Hij is online-diabeticusverpleegkundige. Hij fiets door Frankrijk en als hij pauze neemt, beantwoordt hij mailtjes met vragen van patiënten. Dat kost hem soms 2 uur per dag. Hij wordt betaald door de Australische overheid. Ik ga in Australië wonen! Na de maaltijd is er ook een franse fietster bij ons op de kamer gekomen. Zij kijkt je niet aan als ze tegen je praat. Ze spreekt uitstekend engels. Zij en Valerie willen alle ramen dicht hebben. Het is niet echt warm maar met zijn drieën op 1 kamer is het snel warm. Daarbij slapen alle Fransen die ik tot nu toe heb gezien in een complete pyjama. Het liefst van badstof of flanel. Die beide dames ook. En dan nog in een slaapzak met een deken eroverheen. Met oordoppen en slaapdrankje meteen in diepe slaap.
Het gesnurk ging inderdaad door muren en oordoppen heen. Maar om half 6 toch mezelf maar uit bed gehezen. Ruim voor half 7 ben ik buiten en de gemeentelijke straatschoonmaakmedewerker doet zijn dagelijkse ronde. Hij wordt gevolgd door de gemeentelijke stofzuiger. De eigenaresse is al druk in de weer voor het ontbijt en ik hoop dat ik alvast mag beginnen voor de anderen beneden komen. Geen probleem dus ben ik al klaar als Valerie ook aanschuift met en dame van het gezelschap van gisteren. Zij smakken hun ontbijt naar binnen en nemen van alles dat eetbaar is in hun zakken mee. Ik ben verbaasd. Geen geld oké maar op deze manier en camino willen doen........ niet mijn manier.
Even later lopen Valerie en ik naar de bovenstad waar ik gistermiddag ook was. Het is kwart voor 7 en schemerig. Een duitse oudere man loopt al voor ons. Die moet echt in het donker vertrokken zijn. Al snel laten we het stadje achter ons en lopen we door een in een park aangelegde vijver met 1 vroege visser. Aan de overkant staat een boom met allemaal witte vogels. Het lijken meeuwen maar die zitten volgens mij niet in bomen. Bij een flinke heuvel voel ik mijn blarenpleister losschieten. Ik hoop dat ie het houdt. We lopen door maïsvelden. Ik laat Valerie achter en zet er flink de vaart in. Heerlijk alleen lopen. De voeten voelen goed. Kilometers maïs, aan beide kanten van het pad. Veel verschillende soorten maïs. Soms verschillende soorten door elkaar: 1 rij gewone maïs en dan 3 rijen kleinere maïs, maïs waar de bladeren van afgeknipt lijken. Maar verder alleen maar maïs, maïs maïs. Soms onderbroken door een oversteek maar dan weer maïs maïs maïs . En zowaar wie duikt er in de verte voor mij op? Schotse Marc. Hij heeft de vaart er flink inzitten. Het dagje rust heeft hem blijkbaar goed gedaan. Uiteindelijk kom ik hem toch achterop. En hij pakt mijn snelheid op en om klokslag 10.00 uur worden we door een groot spandoek welkom geheten in Miramont-Sensacq. Ik snak naar koffie. Ik ben helemaal verbaasd dat we er al zijn omdat het ruim een uur eerder is dan het routeboek aangeeft. Eerst het kerkje en dan verderop het dorp in. Er is blijkbaar feest geweest want een feesttent staat midden in de dorpstraat en de straten liggen bezaaid met plastic bekers. We lopen achterlangs op weg naar de koffie. Maar wat blijkt? Gesloten vanwege vakantie! Ondanks de vele aanwijzingen over de mogelijkheid te eten en te drinken is het gewoon op vakantie. Ook in de dorpsgite is niemand aanwezig. Dus geen koffie en het noodrantsoen moet maar worden aangebroken. Ik baal als een stekker en Marc loopt heel verstandig maar door. Ik vervang de blarenpleister maar door een eeltpleister want eigenlijk zit er helemaal geen blaar. Maar dat had ik achteraf beter niet kunnen doen. Weer heerlijk alleen verder en ik zie prachtige planten en erg veel vruchtbomen. Struiken met prachtige passiebloemen maar ook met de passievruchten. Ik begrijp het niet want ik heb ze allemaal op de foto gezet maar er zijn er maar weinig terug te vinden. Raar! Sinds Miramont is het landschap ook anders. Het lijkt wel of we in de groene Alpen lopen. Alles is groen en er zijn weer weilanden met koeien. De huizen zijn over het algemeen goed en netjes onderhouden. Het lijkt een totaal ander land. Bomen zwaar behangen met perziken en elk huis heeft wel een bloeiende agaveplant in de tuin. Ook palmbomen zijn er bij de vleet.
Bij Sensacq is een kleine kapel. Maar het ligt net van de weg af. Mijn voeten doen te zeer om het stuk er naar toe te lopen. Jammer. Dus moet ik het doen met een foto voor later.
In Pimbo ligt de kerk aan de route en kom ik Marc weer achterop. Nu hou ik het tempo niet meer vol en hobbelt Marc voorop. De dag rust is te weinig geweest, geeft hij toe. Als 2 kreupelen bereiken we Arzacq-Arraziguet. De gite is nog niet open maar onze namen staan op het bord met de toegewezen kamers. Later zal de beheerster vertellen dat het een oud politieburo is geweest. Elke kamer heeft de naam van een land. Ik slaap in Spanje. Ik kan het bed uitzoeken want ik ben de eerste. Douchje en wasje en dan is er koffie en internet. Valerie komt een half uur later. Helemaal afgepeigerd. Samen zoeken we een gite voor morgen. Ik weet niet goed hoe ik de afstanden moet indelen. Ik wil niet in het weekend aankomen in SJPdP. Vrijdag is een feestdag voor de fransen en aansluitend een weekend maakt dat het in SJPdP ontiegelijk druk is. Ik zit daar niet op te wachten. Maar de gites zijn hier dun bezaaid. Daardoor de afstanden groter. Dus morgen maar weer 28 km. Het is iets minder dan vandaag. Misschien scheelt dat ene uur enorm. Vandaag eigenlijk sneller over dan afgelopen zondag met 19 km. Vreemd eigenlijk. Om 19.00 uur eten. Dat doen we achter de zaal buiten. Daar is een vakantiekolonie voor kinderen waarvan de ouders moeten werken. De kinderen worden dan een week op kolonie gestuurd. Tja.
Een aantal mensen heeft een kamer alleen.En ondanks dat de helft van het gezelschap al aan tafel zit moeten ze alsnog geroepen worden. En ze kunnen ons gewoon zien zitten. Ik vind het gewoon genant voor de beheerster en de kokkin.
Natuurlijk staat er eend op het menu. Ik heb vandaag velden vol van die beesten gezien. Ik begrijp niet dat je dat nog kan eten. De lucht die het met zich meebrengt is nog erger dan de lucht van kippen.
Aan tafel is ook een Australiër. Hij is online-diabeticusverpleegkundige. Hij fiets door Frankrijk en als hij pauze neemt, beantwoordt hij mailtjes met vragen van patiënten. Dat kost hem soms 2 uur per dag. Hij wordt betaald door de Australische overheid. Ik ga in Australië wonen! Na de maaltijd is er ook een franse fietster bij ons op de kamer gekomen. Zij kijkt je niet aan als ze tegen je praat. Ze spreekt uitstekend engels. Zij en Valerie willen alle ramen dicht hebben. Het is niet echt warm maar met zijn drieën op 1 kamer is het snel warm. Daarbij slapen alle Fransen die ik tot nu toe heb gezien in een complete pyjama. Het liefst van badstof of flanel. Die beide dames ook. En dan nog in een slaapzak met een deken eroverheen. Met oordoppen en slaapdrankje meteen in diepe slaap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
