11april 2017

Dinsdag 12 april: van Saint Privat d'Allier naar Sauges. Ben alweer te laat met mijn dagverslagen maken. Ik moet erg diep graven want er is zoveel te zien. Ik heb in ieder geval goed geslapen bij Ervin ik mocht opstaan wanneer ik wilde. Ik zit dan ook samen met hem om 9.00 uur lekker in de frisse buitenlucht te genieten van onze koffie. De heuvels liggen in de mist maar langzamerhand komen er wandelaars langs. Allemaal vriendelijk groetend. Ook een schoolklas heeft wandelles. De kids lopen de weg ongeveer 3x. Ze hebben dan ook geen rugzakjes.
De route is hobbelig en steil, nog steeds niet mijn ding. Bij Rochegude is de kapel van St Jacques. Hij ligt helemaal in de mist dus ik sla hem deze keer over. Ik moet er immers ook nog 80 meter voor klimmen en dat ga ik vandaag al genoeg doen. Want Monistrol d'Allier komt in zicht en het lekkere heuveltje op en af is afgelopen. Het echte werk begint en het is voor iedereen een gevecht om boven te komen dus val ik niet op. De kapel van Madeleine is natuurlijk niet open. Jammer want ik had het wel eens van binnen willen zien. Maar ik ben boven gekomen en ben best wel trots op mezelf, zo zonder training. Maar een pretje was het niet. De schoolklas heeft het ook gered, nu onder leiding van een moeke samen met een pastoor/broeder/kapucijner of in ieder geval iemand met een wit habijt. De moeke spreekt 1 van de kinderen fors aan omdat deze een papiertje van zich af gooid. Na nog een halve dag hobbelen en klimmen kom ik aan in Sauges. Het is warm en ik heb de hele dag in tshirt gelopen. Heerlijk. Ben zowaar al bruin. In Sauges pak ik de eerste de beste gite en die heeft plek. De gite is mooi maar er mag niks. Er zit een mooie keuken in maar niets om bijv water te koken. Ik doe mijn wasje in de gootsteen. Een druk orerende man komt naar me toe en duwt me een teiltje in de handen. Geen flauw idee waar hij die vandaan haalt of wie hij is. Later blijkt hij de eigenaar te zijn. Hij stelt zich niet voor als ik dat wel doe, knikt hij alleen maar. Er zijn 2 slaapkamers. 1 is de zolder en bedoelt voor kinderen, de ander heeft 3 stapelbedden. Deze zijn allemaal volgeboekt. Voor mij is er een plekje onderin. Ook hier mag de rugzak niet mee naar aboven...... gedoe. Alle gasten zijn Fransen en spreken geen woord over de grens behalve 1 man, hij komt uit Strassburg. Hij doet zijn best om duits te spreken. De andere (allemaal dames) kakelen voortdurend doorelkaar heen terwijl ze in een kringetje midden in de kamer staan. Ik begrijp hen niet.
De dochter had vertelt dat het diner om 19.30 uur was maar om 19.00 uur komt de eigenaar luidschreeuwend boven om te vertellen dat we gaan eten. Iedereen zit al aan tafel en hebben hun aperitief al op. Ook een moeder met 2 kinderen is binnen gekomen. Zij spreekt wel een beetje engels. Samen met het frans van mij komen we een heel eind. Tussen de gangen door houdt de eigenaar hele preken over van alles en niks. Hij leest een spreuk voor over een vlinder en vertelt , volgens mij, wat voor werk hij doet ( iets als voetreflexoloog en hypnotiseur, geloof ik.)
Ik ben blij als ik van tafel kan. Ik lig nog niet in bed of de rest komt ook boven en weer staan ze in het midden van de kamer, ieder met hun eigen nachtlampje druk te praten alsof ik er niet ben. Ik vind dat ik maar eens in moet grijpen, ze zullen het me niet in dank afnemen maar stil is het wel. Tot 1 uur, midden in de nacht. 2 dames krijgen giga hoestbuien, ook niet gek in zo'n kleine kamer waar alles potdicht zit en elke keer als de kamerdeur opengaat komt er een golf warme lucht van beneden binnen komt. Een gruwelijke stank heeft zich inmiddels meester gemaakt van de slaapkamer. Om het uur ben ik wakker omdat iemand voortdurend snoepjes uit plastic pulkt. Ik ben dus niet de enige die vanaf dat moment niet meer slaapt.