woensdag 12 april 2017

Woensdag 12 april. Van Sauges naar Roguet. Het ontbijt is om half 8. Ik sleep me uit bed want eigenlijk heb ik niet geslapen. Het is een run op de badkamer want het toilet is in de badkamer. Ik ga maar eerst eens genieten van mijn ochtendsigaretje. Het is fris en erg vochtig. Het zou mij niet verbazen als het gevroren heeft. Het ontbijt is droogbrood met jam met koffie. Ik ben er al snel klaar mee en sta als 1 van de eersten op. Dat geeft voldoende ruimte en rust om de rugzak in te pakken. Klokslag 8 loop ik via de tuin de route weer op en ja hoor het heeft zelfs flink gevroren want er moet flink gekrabd worden om autoruiten schoon te krijgen. De lucht is helder en de zon is al op. Geen mist dus dat beloofd een mooie dag te worden. In het stadje komen her en der overal wandelaars naar buiten. Ze lijken allemaal op elkaar te wachten. Het is net een openbaar kippenhok. Ik heb geen zin in die drukte en loop heerlijk alleen door. De voetjes voelen goed, de benen ook. Een riviertje stroomt woest onder de weg door. Voor mijn gevoel is de weg verlegd want in mijn herinnering gingen we 3 jaar geleden meteen het bos in maar ik zal het wel fout hebben. De heuveltjes zijn nog steeds niet mijn favoriet maar de temperatuur en de prachtige vergezichten maken alles goed. Ik loop over rotspaadjes met veel losse stenen, over boerenerven (hoe hebben ze dat gedaan met de MKZ?). Het is prachtig. Overal komen kleine riviertjes uit nog kleinere watervalletjes. Prachtig om te horen. Het vest kan alvast uit want het is warm. Om 11.00 uur is het tijd voor wat rust en bungelend met mijn voeten boven een erg snel stromende rivier geniet ik van de zon. Het is echt warm, mijn armen lijken wel verbrand. In de schaduw is het zonder vest niet te doen. De wind is daarvoor te koud. Overal staat de brem in de knop. Wat moet dat prachtig zijn als het straks allemaal bloeit. En dan ineens een weiland met hele kleine narcisjes her en der verspreid. Mooi hoor! Op de midag loop ik het naturgebied van de Sauvage binnen. Ook nu laat mijn geheugen mij in de steek. Het is niet het grote mooie maar vooral vlakke bos. Het is vooral veel klimmen. Er zit nog gen blad aan de bomen dus het bos is ook veel lichter. maar wel mooi. Tijdens een korte pauze tel ik de te lopen km nog eens op en blijkt dat ik me compleet verteld heb. Het is 10 km verder dan ik dacht. Dat betekent ruim 31 km. En dat is veel te ver. Maar ja ik heb al gereserveerd. Dan maar meer korte pauzes. Ik heb voldoende tijd vandaag. Nu maar hopen dat mijn voeten het aankunnen. De Sauvage is prachtig en erg warm. De waterfles is om de haverklap leeg. Aan het eind zitten de honden nog steeds in hun aftandse onderkomen. Net als 3 jaar geleden. ook nu reageren ze overal met veel gejank. Misschien zijn het wel jachthonden. De laatste kms door het bos zijn heerlijk om te lopen. Maar de voeten protesteren hevig. In mijn buurt lopen 3 dames. Ik kan ze overal horen. Wanneer ik ze inhaal waarschuwt 1 van hen voor slangen. Ze geeft er zojuist 1 gezien. Ik hoor telkens wel allerlei geritsel in de berm maar dacht aan ander grut dan een slang. Ook prettig om te weten. Om half 5 zie ik Roquet liggen en vlak daarachter de boerderij " la croix de Plo". Halverwege het dorp wijst een pijl naar een andere spiksplinternieuw onderkomen met eenzelfde naam. Bij navraag blijkt het een dependance te zijn. De zaken op de camino gaan blijkbaar goed. Ik moet nog een kwartier naar mijn plek en daar is niets veranderd. Niet anders dan dat ik de laatst binnengekomen gast ben en onderin een stapelbed mag slapen. En dat valt er tegen, ik kan niet eens rechtop zitten. We mogen bij de koeien kijken en de boer is erg enthousiast. Gaat met iedereen op de foto en adviseert om de rechtsgedraaide biologisch dynamische melk te drinken. Hij schenkt het flesjes en doet er met een pipet wat druppeltjes bij (?). Het eten is gearriveerd en de tafel zit bommetje vol. Alles gaat weer in het frans, ik probeer zo goed en kwaad als het gaat te volgen. 1 man spreekt engels. Ik vraag hem waarom er zo weinig fransen een andere taal spreken. Rondom om mij wordt er in het frans geantwoord, ze verstaan dus wel engels. Maar ze geven zelf aan dat ze bang zijn dat ze fouten maken. De mannen doen de afwas, tenminste ik doe de afwas en de mannen drogen af. Vies gepoedel met een sponsje. Daarna lekker te bed. Helaas mijn beide kamergenoten snurken om het hardst dat zelfs mijn oordoppen totaal niet werken. Om 23.00 uur besluit ik in de huiskamer te gaan liggen maar ik ben helemaal door mijn slaap heen. Ik heb de balkondeur open gezet want het vuur in de ouderwetse kachel is nog niet uit. Om 1 uur komt iemand met een rood lampje zijn/haar bed uit om de deur dicht te doen. Stelletje kou kleumen. Om 3.00 uur weer wakker en om 5 uur lukt het slapen echt niet want mijn 2 kamergenoten snurken overal dwars doorheen.