15 april 2017
Blijf op de hoogte en volg helma
15 April 2017 | Frankrijk, Saint-Chély-d'Aubrac
Gisteravrond kwamen mijn kamergenoten om 22.30 uur thuis. Ze probeerden echt heel zacht te doen maar in het donker gaat dat moeilijk. Vanmorgen im kwart voor 6 weer wakker. Het is nog pikkedonker. Ik snoezel door tot half 7 want in notime is de hele gite in rep en roer. Onvoorstelbaar hoeveel kabaal een ieder maakt in de ochtend. Ik zeul mijn sac de dos naar de keuken, maak een grote kom moccona en wacht in de tuin de drukte af. Het is fris buiten, zo'n 5 graden. Ik geloof niet dat het gevroren heeft. Ik pak mijn boeltje in en verzorg mijn voeten voordat ik naar de bakker ga. Ik doe van die buisjes om mijn kleine tenen en merk meteen dat dat veel beter is. (dank je wel Margret!!). Brood gehaald bij de bakker, de rest voor de lunch had ik gister al gehaald. Om half 9 aan de wandel. Het is inderdaad fris en de wind eigelijk ijskoud. Ben blij met mijn muts. Gelukkig dat ik die nog niet naar huis heb gestuurd. Na de eerste klim is het heerlijk lopen. Maar al snel loop ik in dikke mist. Hoe hoger ik klim, des te minder ik zie. Hooguit 20 meter vooruit, dus een paaltje is zo gemist. De wolken hangen zo laag dat het net lijkt of het regent. Het is heerlijk stil in de weilanden waar ik doorheen loop. Ik zie dan ook niets om mij heen. Af en toe hoor ik een koekoek. Maar dat is dan ook alles. Om 11.00 uur heb ik 9 km geklommen en is het de hoogste tijd voor de innerlijke mens. Grote bak koffie met een mierzoete notentaart, geserveerd door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Zij houden ook de naastgelegen botanische tuin op orde. Hoewel er nu nog niets bloeit kan ik me voorstellen dat het een pracht gezicht moet zijn als het eenmaal zover is. Aubrac is weinig veranderd. De ijzeren koe staat nog steeds midden in het dorp dat bestaat uit een hotel, 2 restaurants en misschien 3 huizen. Blikvanger is een erg oude kerk die er enigszins bombastisch bovenuit toornt. De zielige soldaat op het oorlogsmonument heeft zich in de tijd ook niet verroerd. Ben dus al snel het dorp weer uit en het dalen begint. Veel hobbel paden, smal, soms niet breder dan 1 voet en dat loopt niet makkelijk. Ik denk dat ik de weg wel 3x heb gelopen om telkens op een wat breder spoor te kunnen lopen. Net zo iets als dat je in de supermarkt altijd in de langste rij lijkt te staan ook al kies je telkens de kortste. Mijn voeten beginnen het dalen genoeg te vinden en ik voel het in heel mijn lijf. Maar er komt geen eind aan de hobbelpaden die qua natuur prachtig zijn . Hoe dieper ik in het dal kom, des te meer kan ik van me af kijken. Overal komen beekjes de bergen uit en het ruisen van het water en het getjilp van vogels is het enige wat ik hoor. Wat een heerlijkheid.
Ondertussen scoort Tije 2x tegen FC Torino. Geweldig toch?
Door het moeizame lopen krijg ik overal pijn en besluit morgen zonder rugzak te gaan lopen. Ook morgen eindigt de route met een paar uur afdalen op dit soort hobbel paadjes en dat is te veel gevraagd. Ik zie prachtige watervallen en als kers op de taart is bij de laatste waterval een picknickplaats gemaakt. Om er te komen moet je wel levensgevaarlijke capriolen uithalen maar ik heb het overleefd. Even alles strekken wat er te strekken valt maar al snel krijg ik het koud. Dus hup maar weer. Nog 2 km die wel heel erg lang lijken. Maar dan meteen aan het begin van Saint Chely d'Aubrac is er de aanwijzing voor gite Saint Andre. En wat is het daar mooi. Een bordje zegt dat de gite om 15.00 uur opengaat. Ik ben niet eens teleurgesteld. Als ik maar kan zitten. En dat kan prima op een overdekte veranda. Ik heb de rugzak nog niet af of de eigenaresse Sylvie komt naar buiten en heet me allervriendelijkst welkom. Ze leidt me rond in het huis en het is er werkelijk prachtig. Ik krijg een 3 persoons kamer maar tot nu toe ben ik de enige die er gebruik van maakt maar dat kan in de loop van de avond veranderen. Er is een ruime badkamer op de kamer. Een grote eetkamer met alle voorzieningen en een knusse zitkamer met een kachel. Aan de voorzijde is een enorme veranda waar op zomerse dagen de hele dag de zon op staat. We kijken uit op een berg waar een boer met een mestkar bezig is. Iets verder op ligt de bekende "Pelgrimsbrug". Daar ga ik morgen over. Eerst maar eens lunchen. In de eetkamer staat een kast met bovenop een glazen plaat. Onder deze plaat ligt een hele verzameling briefgeld. Het briefgeld komt van pelgrims die in de gite hebben overnacht. Onvoorstelbaar waar die allemaal vandaan komen: Iran, Dominicaanse Republiek, Nieuw Zeeland, Canada, Amerika, Polen, zuid-Afrika, de Scandinavische landen, Zuid Korea en ga zo maar door. Mooie manier van verzamelen. Ook hebben ze elk seizoen een wereldkaart waar pelgrims met een speld kunnen aangeven waar ze vandaan komen. Mijn speldje kan amper een plekje vinden, zoveel Nederlanders zijn me al voorgegaan.
De rugzak mag gewoon naast mijn bed en na mijn verlate lunch reserveer ik meteen Het Convent in Saint Come d'Olt voor morgen.
De mannelijke eigenaar bemant de administratie en wil voor mij de malle postale wel bellen. Ook hij is erg vriendelijk en behulpzaam. Ze hebben met zijn 2 de hele wereld overgetrokken en dat is terug te zien aan de assescoires overal in huis. Nu alles is geregeld voor morgen is het tijd voor douchje, wasje en verslagje. In de tussentijd komen andere wandelaars binnen. Ook zij zijn op weg naar Santiago de Compostella. We kletsen wat in de knusse huiskamer. Ze zijn al aan het bier en doen daarna een dutje. In de tussentijd verwen ik mijn voeten want dat hebben ze wel verdiend. Het diner is om 19.15 uur. Das mooi dan wordt het niet zo laat, hoop ik. Om 19.15 uur staat er wel 15 man in de deestelijk gedekte eetzaal. Sylvie vertelt dat het motorvrienden zijn die de gite voor 5 dagen als uitvalsbasis hebben voor hun toertochten. Ze stelt mij aan hen voor en vraagt om te proberen om in het engels met mij te praten en dat ik mijn best zal doen om frans te spreken. Meteen gaat de champagne en pastis rond maar ik ben zo moe dat ik denk dat ik na 1 slok al onder de tafel zal liggen. Dus ik sla vriendelijk af. We hebben heerlijk gegeten. Alleen jammer dat onze motorvrienden moesten gaan vertellen dat in de ovenschotel eend verwerkt zat en het toetje bestond uit stijfgeklopt eiwit....... maar de wijn is erg lekker. Om 21.00 uur vind ik het welletjes. Ik schrijf nog even het verslag af terwijl dwars door mijn oordoppen heen, de motorvrienden een hele gezellige avond hebben. De fans van Tije zijn veilig geland dus ik kan ook lekker gaan slapen. Welterusten.
-
17 April 2017 - 08:37
Margret:
Wat een mooi verslag
Zorg goed voor je voeten en neem optijd je rust
Geniet ook van het mooie landschap doe ik op dit moment ook (frankrijk)
Groeten margret
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley