8 april 2017 Ik ben er helemaal klaar voor!
Blijf op de hoogte en volg helma
08 April 2017 | Nederland, Wijhe
Ik ben er klaar voor: ik heb geprobeerd om te trainen maar bij elke stap had ik er weer blaren bij. Raar, de schoenen heb ik al 3 maanden ingelopen en op het moment dat ik afstanden ga lopen, ontstaan er blaren. Dus eigenlijk weinig getraind. We zullen zien hoe het gaat op Franse bodem.Ik heb de pedicure bezocht, lekkere lotion meegekregen voor frisse voeten na het wandelen, echt lekker spul. De rugzak al tig keer in en uit gepakt, maar nu staat ie dan eindelijk klaar voor vertrek. Ik ga hem niet meer open doen want dan stop ik er toch weer meer in dan de bedoeling is.
Mijn koppie is zo goed als kaal, lekker makkelijk voor onderweg!
Het ticket is geregeld en zojuist heb ik mijn eerste slaapplaats geboekt. Kippevel aan de telefoon door de vriendelijkheid van de hospitaliseros. Ik ben harte welkom en slaap mijn eerste nacht onder de toren van de kathedraal van Le Puy. Voor mij bekend terrein, wel handig voor zo'n eerste nacht.
De afgelopen weken stonden bol van de rituelen, bekend van 3 jaar geleden maar voor mij zo noodzakelijk. Een mooi afscheid op het werk met allerlei goede wensen en kadootjes. Een lief engeltje voor op mijn schouder van JW, een prachtig boeket rozen, heerlijke pizza's en nog veel meer. Lieve collega's: dank je wel!
De rugzakken gepakt voor mijn neefjes Djay en Ayen, wat zie ik uit naar hun komst en de week samen wandelen.
De schelp van Pa opgehaald. De kleine zilveren schelp is zomaar van het graf verdwenen, gelukkig is de grote schelp gebleven en die gaat mee onderweg.
Alle herinneringen aan thuis, samengevat in kleine hangertjes op mijn rugzak, een rondje familie voor afscheid en een afscheidsborrel gisteravond met zijn allen. De auto wegbrengen (en dat is wel heel erg kaal).
8 april, een dag met minder mooie herinneringen maar nog veel regelzaken te doen, altijd alles op laatst, onder tijdsdruk komen de beste resultaten. Dus de dag gaat snel. Maar nu is alles gedaan (denk ik), morgen brengt broertje mij naar Schiphol en begin ik aan mijn 2e deel van de Camino. Of eigenlijk zet ik de camino gewoon voort, want het is inderdaad een virus. Vanaf het moment dat ik in 2014 terug was, is de camino niet uit mijn gedachten geweest en dan mag ik nu eindelijk weer terug naar de weg waar ik zo genoten heb, mezelf ben tegengekomen, zoveel rust heb ervaren, mensen heb gesproken, gastvrijheid heb gevoeld en ervaren. De weg gaf me wat ik nodig had en dat was genoeg. Ik hoop dat ik het deze keer ook allemaal weer mag ervaren en uiteindelijk in Santiago de Compostella mag aankomen. Buen Camino! voor de thuisblijvers.
Mijn koppie is zo goed als kaal, lekker makkelijk voor onderweg!
Het ticket is geregeld en zojuist heb ik mijn eerste slaapplaats geboekt. Kippevel aan de telefoon door de vriendelijkheid van de hospitaliseros. Ik ben harte welkom en slaap mijn eerste nacht onder de toren van de kathedraal van Le Puy. Voor mij bekend terrein, wel handig voor zo'n eerste nacht.
De afgelopen weken stonden bol van de rituelen, bekend van 3 jaar geleden maar voor mij zo noodzakelijk. Een mooi afscheid op het werk met allerlei goede wensen en kadootjes. Een lief engeltje voor op mijn schouder van JW, een prachtig boeket rozen, heerlijke pizza's en nog veel meer. Lieve collega's: dank je wel!
De rugzakken gepakt voor mijn neefjes Djay en Ayen, wat zie ik uit naar hun komst en de week samen wandelen.
De schelp van Pa opgehaald. De kleine zilveren schelp is zomaar van het graf verdwenen, gelukkig is de grote schelp gebleven en die gaat mee onderweg.
Alle herinneringen aan thuis, samengevat in kleine hangertjes op mijn rugzak, een rondje familie voor afscheid en een afscheidsborrel gisteravond met zijn allen. De auto wegbrengen (en dat is wel heel erg kaal).
8 april, een dag met minder mooie herinneringen maar nog veel regelzaken te doen, altijd alles op laatst, onder tijdsdruk komen de beste resultaten. Dus de dag gaat snel. Maar nu is alles gedaan (denk ik), morgen brengt broertje mij naar Schiphol en begin ik aan mijn 2e deel van de Camino. Of eigenlijk zet ik de camino gewoon voort, want het is inderdaad een virus. Vanaf het moment dat ik in 2014 terug was, is de camino niet uit mijn gedachten geweest en dan mag ik nu eindelijk weer terug naar de weg waar ik zo genoten heb, mezelf ben tegengekomen, zoveel rust heb ervaren, mensen heb gesproken, gastvrijheid heb gevoeld en ervaren. De weg gaf me wat ik nodig had en dat was genoeg. Ik hoop dat ik het deze keer ook allemaal weer mag ervaren en uiteindelijk in Santiago de Compostella mag aankomen. Buen Camino! voor de thuisblijvers.
-
08 April 2017 - 19:41
Margret:
Heel veel succes
-
08 April 2017 - 20:27
Henk Uut Raolte:
Helma, hopelijk verloopt de trip zoals je hebt gehoopt. Heel veel succes. -
09 April 2017 - 09:50
Gerry Bannink:
Hoi Helma,
heel veel succes, ik zie weer uit naar je mooie verhalen!
Gerry uit Heino -
09 April 2017 - 10:18
Hermien Marsman:
Helma, ik zie dat je weer gaat wandelen in Spanje heel veel plezier en succes! -
09 April 2017 - 14:17
Janneke Gerrits:
Helma heel erg veel loopplezier, geniet van de rust in de "bovenkamer"
Ik ga je volgen! Ook de hartelijke groeten van de "veurzitter" -
09 April 2017 - 16:02
Mia Visser:
Hoi Helma,
Heel veel succes en hopelijk loop je het helemaal uit.
En nog belangrijker GENIET ERVAN
Groetjes -
09 April 2017 - 19:55
Lidie:
Heel veel succes. Geniet er van! -
10 April 2017 - 09:17
Hans Hutten:
Geniet van je wandeling! Succes!
groet Hans -
11 April 2017 - 11:24
Annette Bourquin:
Heel veel succes. Fijne wandeling en geniet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
