dag 72: van Loddes naar Afreuilles

Woensdag 25 juni.
Van Loddes naar Arfeuilles.
Maar goed dat de wekker is gezet. Ben wel een paar keer wakker geweest maar viel ook zo weer in slaap. Mijn slaapdrankje is ook bijna op en op de camping staat mijn nieuwe voorraad. Agnes vertelt dat Olivier weinig geslapen heeft vannacht. Het is moeilijk leven op deze manier. Hij kan niet anders. Ik krijg een uitgebreid ontbijt en fruit mee voor onderweg. Dan het afscheid. Ik voel hem komen maar met de beloftes zeker terug te komen zwaait Agnes ons uit. We gaan naar de kerk van Loddes waar Agnes de bloemen verzorgd. De koepel heeft een prachtige eeuwenoude schildering die bij renovatie naar boven kwam. Ik krijg een lesje bijbellezingen van Olivier. Hij vertelt de bijzonderheden van de kerk. Zo zou de toren er later bij gebouwd zijn maar de oorsprong van de kerk ligt in de 9e eeuw. Het is een mooi klein kerkje. Ik weet niet of het nog gebruikt wordt maar het is erg mooi. Daarna gaan we op route. Olivier wijst me nog een aantal flinke huizen die aan neven en nichten van hem behoren. De familie van zijn vader was welgesteld. Zij hebben de kerktoren voorzien van nieuwe klokken. Hij loopt een stuk met me op maar om kwart voor 10 moet hij toch echt weer naar huis. Met nogmaals de belofte weer terug te komen om helpen we elkaar. En hij draait weer om. Huilend loop ik verder. Hij kijkt nog 10 om, zwaait en pakt dan ook zijn zakdoek. Op de top van de heuvel draai ik me nog even om maar hij is de hoek al om. Lieve lieve man wat gun ik jou alle goeds!
Au revoir!
Als op wolken loop ik verder. Het wordt een heerlijke dag. De route wordt niet aangegeven maar ik kan hem met mams goed volgen. Heerlijk onder de bomen, over boerderij erven en geniete van prachtige uitzichten. Het maakt me intens gelukkig. Het loopt zoveel lichter. Af en toe een flinke kuitenbijter maar daarna bijna dansend weer afdalen met nog steeds Agnes en Olivier in mijn hoofd en mijn hart.
Ik zit net even uit te puffen onder een viaduct van een snelweg (N7) als broertje belt. Het gaat inderdaad allemaal wat makkelijker. De periode van de blaren is voorbij, hoewel mijn rechterschoen bij de hak flink aan het slijten is. En juist van mijn rechtervoet heb ik het minste last. Broertje moet flink gaan trainen, de 4 daagse staat bijna voor de deur en vlak daarna de Ventoux. Fijn om hem weer even te horen, zo lief dat hij beltOlivier heeft aangegeven dat als het zou lukken, ik een bezoekje moest brengen aan Chatelus. Het is even zoeken maar dan ben ik toch in het centrum van een heel klein kneuterig dorpje met een hele mooie kerk. Bij een dag als deze hoort een kaars. Daarna de lunch op bankje bij de kerk.in het restaurant aan de overkant is een verbouwing aan de gang. Een vrouw schreeuwt wat heen en weer. Het klinkt niet lief. Net als ik wil oppakken, betrekt de lucht flink. Ik kan niet opmaken wekenlang deze opgaat en ik krijg het zelfs een beetje koud als ik hier zit zonder zon. een van de bouwvakkers eens vragen of hij denkt of er een plensbui uit zal komen. De man kan blijkbaar niet praten; hij haalt alleen maar zijn schouders op. Na een kwartier dralen besluit ik toch maar op pad te gaan en kijk bij de uitgang van het dorp staat aangegeven dat de GR3-ROUTE naar Arfeuilles maar 5 kwartier is. Is dat even een meevaller. Maar de meevaller is snel afgelopen want de ene berg op na de andere dient zich aan en binnen de kortste keren weet ik niet of het nu regent of dat ik zo hard zweet. Het blijkt getoond laatste te zijn. Maar getoond laatste stuk naar Arfeuilles kan ik ook via de gewone weg nemen en dat loopt heerlijk. De donkere wolken zijn blijkbaar opgelost en tegen half 4 ben ik al in het dorp. Er is veel te doen alhier vooral op het gebied canvas sport en er zouden volgens de borden artiesten wonen. Ik ontdek wel een mooi riviertje wat ze nog extra aantrekkelijk hebben gemaakt door er geraniums overheen te hangen. Al snel vind ik de gite en bel het telefoonnummer dat op de deur hangt. Ik wil net aan een verslag veinzen of een jong meisje komt al aangelopen. Ze brengt me naar een grappig huisje waarlangs ook nog een watertje stroomt. Het is een prachtige gite. Veel te groot voor mij alleen maar van alle gemakken voorzien. Het meisje vraagt wat ik wil eten en ze wil het zelfs brengen. Dus komt ze om 7.00 uur een heerlijke salade met warme geitenkaas brengen. Ik maak eerst een nep-moccona en daarna douchen en de was die binnen de kortste keren droog is in de zon. Daarna Agnes en Oliver bellen om te melden dat ik over ben. Het bereik is erg slecht en van verslagen online zetten is al helemaal geen sprake. Jammer. Ik zit heerlijk in het zonnetje bij het watertje te werken en voor ik het weet is het 7.00 uur. Het meisje brengt een overheerlijke salade die ik met was te brood dat ik overhad heerlijk op eet. Het is jammer dat ze in Frankrijk geen micron kennen, anders zou ik gaan emigreren. Daarna de afwas en het laatste deel van het verslag en dan ben ik weer helemaal bij. Het is intussen al kwart over 8 en ik ben eigenlijk alleen nog maar met de verslagen bezigheden. Ik moet ook zoveel kwijt. Dan is het hoofd weer leeg. Ik ga even in de hoofdstraat hier kijken en dan lekker slapen.