laatste dag Lourdes

Mijn dagen in Lourdes.
Woensdag: ik moet vandaag als eerste mijn reis boeken. Het internet is zo slecht dat het mezelf niet lukt. De beveiliging is nihil dus zit er weinig anders op dan een reisburo binnen te stappen. Hoewel je anders zou verwachten spreekt de medewerkster slecht engels maar ze probeert wel de goedkoopste en comfortabelste reis voor me te vinden. En daar betaal je voor blijkt bij het afrekenen. Bij het uitprinten zegt ze dat het een retour isvgeworden omdat haar engels zo slecht is dat ze de aanwijzingen niet begreep. Zo heb ik dus ook een ticket voor 3 september om terug te gaan naar Toulouse, gratis en voor niks er bij. Maar ik heb mijn vlucht. Vrijdagavond 22 augustus om 18.55 uur land ik als het goed is, op Schiphol.
Het is een beetje onwezenlijk, teruggaan naar huis, alsof ik niet wil. Ik weet het niet. Het is niet af. Ik moet terug. Terug naar SJPdP. Het liefst zo snel mogelijk. En een manier vinden om mijn benen op kracht te houden.
Wat ik wel weet is dat tot vrijdag hier nog blijven erg lang is. Ik ben wel klaar in Lourdes. Wel klaar met dit hotel waar het op de gangen steenkoud is vanwege de airco die dag en nacht staat te blazen en de keycard die het verschillende keren op een dag begeeft. De massaliteit in het hotel waar het restaurantpersoneel de borden voor je neer kwakt; geen smakelijk eten wenst en zo hard rondrent dat ze druipend van het zweet aan je tafel staan. Waar ze vergeten dat je wijn hebt besteld en wanneer ik de kans krijg een serveerster aan mijn tafel te laten stoppen om haar er op te attenderen dat ik de hoofdmaaltijd alvast heb opgegeten want die was al niet al te warm, maar dat mijn wijn nog steeds niet is gebracht wordt deze alsnog zonder een woord op mijn tafel gekwakt. Ik wil hier weg. Dit is een fabriek gericht op Italianen waardoor ik voortdurend in het italiaans wordt aangesproken ook al stel ik mijn vraag in het frans of engels.
De souvenirwinkeltjes lijken in handen van 1 groot italiaans bedrijf dat ze allemaal heeft overgenomen. Misschien moeten ze Lourdes maar verhuizen naar Italie.
Een bus uit Polen wordt voor het hotel uitgeladen. Zij hebben heel slim een paar tolken ingehuurd. Hetzelfde geldt voor een bus uit Yoegoslavie.
En dan is de mis in de gigantisch grote ondergrondse kerk toch wel weer indrukwekkend. Al die verenigingen met hun vaandels, overal komen ze vandaan. En dan zoveel mensen tegelijk. Dat moet je eens gezien hebben!

Donderdag 21 augustus:
Morgen ga ik naar huis. Ik probeer een rondje buiten het centrum te lopen. De brug over de Gave is onlangs tijdens de overstromingen ernstig beschadigd. Stukken wegdek liggen op de oevers. De huidige brug is nog een noodbrug die na het seizoen door een definitieve vervangen zal worden. Het valt me op dat er erg veel families met een indiaas/ hindoestaans uiterlijk in Lourdes zijn. Ik kan me dat van de vorige keren niet herinneren. Ook hun kinderen moeten onder de kraan met als resultaat dat er veel gekrijs en gegil is. Terwijl er verderop badhuizen zijn voor hetzelfde doel. Ik mag toch aannemen dat het badwater enigszins is verwarmd.
Ook de bedelaars zijn in grote getale aanwezig. Wanneer ik vanuit de lobby een bedelende vrouw observeer, brengt een andere vrouw juist een slapend kind van een haar of 4 bij de bedelende vrouw. Dat zal vast de inkomsten verhogen want ondanks waarschuwingen blijven mensen
geld aan deze mensen geven. De reportage die ik ooit zag over deze groep bedelaars en de manieren waarop zij hun kinderen slapende houden is blijkbaar nog niet in alle europese landen vertoond.
Het is goed dat ik morgen naar huis ga.