mijn laatste dag, op weg naar huis
Door: helma
Blijf op de hoogte en volg helma
22 Augustus 2014 | Nederland, Wijhe
Vrijdag 22 augustus. Terug naar huis.
Om half 8 de wekker, geen flauw idee hoe laat de treinen gaan dus ik neem mijn tijd. De bedelende vrouw zit alweer op haar plekje, de rolstoelen en bedden worden richting de grot geduwd. De kinderpelgrim schreeuwt enkele straten verderop hun yellen als zijn ze in het amerikaanse leger. Ditmaal begeleiden ze zichzelf met een zware trommel.
Na het afrekenen en natuurlijk een stempel zoek ik mijn weg naar het station. De trein vertrekt om 10.05 uur maar als ik op het perron kom, wordt aangegeven dat de trein 30 minuten vertraging heeft. Ik zie mensen hun kaart stempelen en een jongen zegt dat ik dat ook moet doen. De trein komt inmiddels binnenrijden. Een meisje vraagt mij of dit de juiste trein is. Ik denk het wel. Ze is spaanse en heeft nu vakantie. Ze woont in de bergen tussen de schapen. Ze is fysiotherapeut in Lourdes, vertelt ze tegen de conducteur. Zij moet ook naar het vliegtuig met de bus en biedt aan om samen te gaan dan komt het wel goed volgens haar.
De trein vertrekt om 10.40 uur.
Tegen 13.00 uur zijn we in Toulouse en kunnen meteen in de bus stappen. Toulouse is een grote stad, met veel oude gebouwen maar ook erg veel futuristische glazen gevels. Als deze eens schoongemaakt zouden worden zou het de stad goed doen. Volgens het spaanse meisje is het een leuke stad om uit te gaan en te shoppen.
Het vliegveld is klein en overzichtelijk. Eerst maar eens een lunch: heerlijke panini met schapen kaas. Daar zal ik toch van af moeten kicken want schapenkaas is zo lekker. Of een goede schapenkaasboer vinden natuurlijk. Ik houd me aanbevolen!
Tijdens mijn overheerlijke schapenkaas panini steekt het spaanse meisje een giga verhaal af over de slechte werkverhouding die ze heeft met haar baas. Ik knik maar ja en nee, ik wil het helemaal niet horen. Na de lunch gaat ieders zijn weegs. Gelukkig maar want veel langer had ik het niet met haar. uitgehouden. Ik kan niet overweg met mensen die elke zin beginnen met "ik heb" of "ik zei" en daarin hun hele hebben en houden leggen en totaal geen interesse hebben in de andere. Dat is geen gesprek dat is je eigen vuilnis bij een ander neerleggen.
Het is intussen flink gaan regenen . Ik heb de bagage al ingecheckt. Omdat de rugzak veel linten heeft van de sluitingen werd die netjes in een plastic zak gedaan. kan ik hem ook nog makkelijk terug vinden op de bagageband
Een berichtje van thuis meldt dat ik later zal landen dan dat in Toulouse bekend is. En wanneer ik in wil checken blijkt er inderdaad een vertraging te zijn van anderhalf uur. Anderhalf uur hangen en proberen te volgen wat woedende passagiers te melden hebben aan het meisje achter de balie dat de ondankbare taak heeft om de gevolgen van het slechte weer boven Amsterdam te mogen aanhoren en uitleggen. Veel mensen proberen hun vlucht om te boeken omdat ze in Amsterdam hun aansluiting missen.
Het kindergehuil (want 9 kleine schreeuwers) zwelt aan en ik hoop toch echt dat ze in slaap gevallen zijn wanneer we gaan boarden.
En dan zit ik in het vliegtuig, aan het raam, met het mooiste uitzicht dat ik je me wensen kan: de zon boven de wolken. Ik wist dat dit prachtig was van vorige keren maar het verrast me compleet. Een wolkendek van sneeuw met een stralende zon. En daar vlieg ik overheen. Mooier kan ik mijn reis niet eindigen.
Ik geniet me een slag in de rondte. Vliegtuigen vliegen ons tegemoet, onderlangs, kriskras door het luchtruim. Ik denk dat we boven Parijs vliegen. Hier en daar blinkert wat door het dichte wolkendek. En daar is Zeeland. Mooi om de kustlijn te volgen. Nederland is nat, erg nat. Grote watervlaktes in de weilanden verraden de vele regen die er gevallen is, de afgelopen dagen.
De weg door Schiphol is lang, mijn voeten zitten de hele dag al in mijn schoenen en protesteren hevig. Als een van de eerste komt mijn rugzak op de band en zo vertrouwd zit hij alweer op mijn rug. Op naar de uitgang. De vertrouwde brede schouders van kleine broertje, het zachte van Ma. Weer thuis en toch niet helemaal.
Thuis een warm bad van welkom met champagne, knuffels, spandoek in de tuin, bloemen in de kamer en een volle koelkast.
Thuis, waar alles een plekje zal krijgen zodat ik mijn camino afkan maken. De hart-onder-de-riem-kaart van kleine broertje blijft gesloten. Het gaat mee als ik weer op weg ga voor mijn laatste deel van de Camino.
Om half 8 de wekker, geen flauw idee hoe laat de treinen gaan dus ik neem mijn tijd. De bedelende vrouw zit alweer op haar plekje, de rolstoelen en bedden worden richting de grot geduwd. De kinderpelgrim schreeuwt enkele straten verderop hun yellen als zijn ze in het amerikaanse leger. Ditmaal begeleiden ze zichzelf met een zware trommel.
Na het afrekenen en natuurlijk een stempel zoek ik mijn weg naar het station. De trein vertrekt om 10.05 uur maar als ik op het perron kom, wordt aangegeven dat de trein 30 minuten vertraging heeft. Ik zie mensen hun kaart stempelen en een jongen zegt dat ik dat ook moet doen. De trein komt inmiddels binnenrijden. Een meisje vraagt mij of dit de juiste trein is. Ik denk het wel. Ze is spaanse en heeft nu vakantie. Ze woont in de bergen tussen de schapen. Ze is fysiotherapeut in Lourdes, vertelt ze tegen de conducteur. Zij moet ook naar het vliegtuig met de bus en biedt aan om samen te gaan dan komt het wel goed volgens haar.
De trein vertrekt om 10.40 uur.
Tegen 13.00 uur zijn we in Toulouse en kunnen meteen in de bus stappen. Toulouse is een grote stad, met veel oude gebouwen maar ook erg veel futuristische glazen gevels. Als deze eens schoongemaakt zouden worden zou het de stad goed doen. Volgens het spaanse meisje is het een leuke stad om uit te gaan en te shoppen.
Het vliegveld is klein en overzichtelijk. Eerst maar eens een lunch: heerlijke panini met schapen kaas. Daar zal ik toch van af moeten kicken want schapenkaas is zo lekker. Of een goede schapenkaasboer vinden natuurlijk. Ik houd me aanbevolen!
Tijdens mijn overheerlijke schapenkaas panini steekt het spaanse meisje een giga verhaal af over de slechte werkverhouding die ze heeft met haar baas. Ik knik maar ja en nee, ik wil het helemaal niet horen. Na de lunch gaat ieders zijn weegs. Gelukkig maar want veel langer had ik het niet met haar. uitgehouden. Ik kan niet overweg met mensen die elke zin beginnen met "ik heb" of "ik zei" en daarin hun hele hebben en houden leggen en totaal geen interesse hebben in de andere. Dat is geen gesprek dat is je eigen vuilnis bij een ander neerleggen.
Het is intussen flink gaan regenen . Ik heb de bagage al ingecheckt. Omdat de rugzak veel linten heeft van de sluitingen werd die netjes in een plastic zak gedaan. kan ik hem ook nog makkelijk terug vinden op de bagageband
Een berichtje van thuis meldt dat ik later zal landen dan dat in Toulouse bekend is. En wanneer ik in wil checken blijkt er inderdaad een vertraging te zijn van anderhalf uur. Anderhalf uur hangen en proberen te volgen wat woedende passagiers te melden hebben aan het meisje achter de balie dat de ondankbare taak heeft om de gevolgen van het slechte weer boven Amsterdam te mogen aanhoren en uitleggen. Veel mensen proberen hun vlucht om te boeken omdat ze in Amsterdam hun aansluiting missen.
Het kindergehuil (want 9 kleine schreeuwers) zwelt aan en ik hoop toch echt dat ze in slaap gevallen zijn wanneer we gaan boarden.
En dan zit ik in het vliegtuig, aan het raam, met het mooiste uitzicht dat ik je me wensen kan: de zon boven de wolken. Ik wist dat dit prachtig was van vorige keren maar het verrast me compleet. Een wolkendek van sneeuw met een stralende zon. En daar vlieg ik overheen. Mooier kan ik mijn reis niet eindigen.
Ik geniet me een slag in de rondte. Vliegtuigen vliegen ons tegemoet, onderlangs, kriskras door het luchtruim. Ik denk dat we boven Parijs vliegen. Hier en daar blinkert wat door het dichte wolkendek. En daar is Zeeland. Mooi om de kustlijn te volgen. Nederland is nat, erg nat. Grote watervlaktes in de weilanden verraden de vele regen die er gevallen is, de afgelopen dagen.
De weg door Schiphol is lang, mijn voeten zitten de hele dag al in mijn schoenen en protesteren hevig. Als een van de eerste komt mijn rugzak op de band en zo vertrouwd zit hij alweer op mijn rug. Op naar de uitgang. De vertrouwde brede schouders van kleine broertje, het zachte van Ma. Weer thuis en toch niet helemaal.
Thuis een warm bad van welkom met champagne, knuffels, spandoek in de tuin, bloemen in de kamer en een volle koelkast.
Thuis, waar alles een plekje zal krijgen zodat ik mijn camino afkan maken. De hart-onder-de-riem-kaart van kleine broertje blijft gesloten. Het gaat mee als ik weer op weg ga voor mijn laatste deel van de Camino.
-
27 Augustus 2014 - 13:04
Gerry Bannink:
Nou Helma, heerlijk uitrusten op je eigen stekkie.
Wat een warm onthaal.
-
27 Augustus 2014 - 17:34
Wanda:
Welkom thuis Helma een ongelooflijke prestatie groetjes wanda -
27 Augustus 2014 - 22:51
Annemarie Damman:
Helma, het was leuk om je te volgen op jouw camino. Prachtige verhalen.
En nu weer thuis, op vertrouwde grond. Lekker na genieten, trots terugkijkend op en tevreden zijn over je inspannigen, doorzettingsvermogen en mooie ontmoetingen.
Graag volg ik je straks weer, op je tweede deel van de camino.
Groetjes, Annemarie Damman -
02 September 2014 - 10:51
Caroline Ligtenberg:
Enorm Helma, je hebt de camino helemaal gelopen. Wat een prestatie en wat een doorzettingsvermogen. Veel succes met het reïntegreren. Ik begrijp dat het moeilijk kan zijn na zo'n lange tijd wandelend door te brengen ;-) Misschien kom ik hier nog wel eens terug want de verhalen die ik wel gelezen heb vind ik geweldig.
Hartelijke groet,
Caroline (van de Pipowagen) -
19 September 2014 - 21:27
Mieke :
Hoi Helma
Heb je het ritme thuis weer wat op kunnen pakken.
Ik heb genoten van al je verhalen.
Langzaam begint nu mijn voor bereiding.
Ik vroeg me af hoe jij dat had met je telefoon.
Als ik dat tenminste mag vragen
Heb je een abonnement of koop je in elk land een telefoonkaart.
Of heb je iets anders gevonden.
Misschien kun je me hierover wat info geven.
Maak je de route door Spanje nog af?
Groetjes Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
