27 mei 2017

27 mei 2017. Van Los Arcos naar Viana. Omdat het zo warm wil worden serveert de herbergier vanaf 5.00 uur het ontbijt. En ja hoor vanaf kwart voor 5 begint het gerommel. Ik heb op zich wel goed geslapen. Een paar keer wakker geweest omdat de boel verschoven was en ik op het plastic lag. En een keer omdat ik dacht dat het regende. Ik wacht tot de meute naar beneden is en probeer zo zachtjes mogelijk spulletjes in te pakken. Cindy slaapt nog. De rest van de bedden zijn al leeg. Ik neem mijn bakkie mee naar buiten. Zo te zien heeft het niet geregend. Het is nog geen half 6 en nog erg donker. Toch zijn er al veel mensen op pad. Ook de amerikanen zijn vertrokken. Ik haal mijn spullen van de kamer en pak het verder op de gang in. De herbergier is al aan de schoonmaak. In de hoek van de gang verzamelt hij de spullen die achtergebleven zijn. Slaapzakken, kleding en waterflessen. Hij zou er rijk mee kunnen worden.
Het is nog donker als ik vertrek. De zon is er nog niet. Ik voel me goed en ben blij dat ik met niemand rekening hoef te houden. Sansol is de eerste plaats waar we doorlopen dus een aanvulling op het ontbijt. De zon is inmiddels boven de berg uitgekomen en hier en daar zie ik plassen van de regenbuien van gisteravond en vannacht. Het ene dorpje gaat over in het andere. In Torres del Rio staat een oude kerk die de moeite waard moet zijn. Je kan alleen in de ruimte onder de toren en voor een euro zet een oudere dame een stempel in mijn credential en doet er een folder over de kerk bij. Buiten loop ik tegen de 2 vrouwen uit Amsterdam op, die een poosje geleden mijn boekjes graag wilden hebben. Ik geloof niet dat ik ze helemaal gegrijp want het lijkt erop dat ze teruglopen. Ze hebben afgelopen nacht flinke onweersbuien gehad. Even verderop staat een stalletje waar je fruit kan kopen, het geld ervoor leg je in een schelp. De omgeving veranderd niet veel. In de verte zie ik een aantal velden die paars zijn. Geen flauw idee wat het is maar het staat wel mooi.
De hitte komt op en maakt het wandelen moeilijker. Ik voel een blaar opkomen aan mijn hak. Ik dacht dat ik dat stadium al voorbij was. Toch naar ff doorlopen want in deze hitte een blaar door gaan prikken vind ik geen optie.
Dan zomaar ineens een grote plek waar mensen briefjes onder stenen hebben gelegd. Duizenden briefjes en andere kleinere dingen. Waarom nu hier? Wie en waarom zou dit ooit gestart zijn?
Bovenop een heuvel (558 m) staat een kapelletje. Aan de achterzijde is een mooi tegeltableau gemaakt. De voorzijde en de ingang liggen aan de drukke weg die we de hele dag al volgen. Ik heb geen puf om naar beneden te klimmen. Ik ga me weer beroerd voelen. Ik wil naar huis. Ik vind Spanje niet leuk, niet mooi, te commercieel, ik voel me ziek en ben bang dat het niet zomaar overgaat. Jankend loop ik de heuvel op de stad in. De bomen die wat schaduw geven worden ingenomen door een hele grote groep. In de schaduw van een huis probeer ik het adres in te tikken maar niets lukt. Ik loop het centrum in vlakbij de kerk moet de donativo zijn van een pastoor. Maar ik kan het niet vinden. Een oude man in de tuin achter de kerk wijst wat maar ik word er geen wijs uit. Dan de kerk maar in. Achter een tafeltje zitten 2 oudere dames. Zij delen de stempels uit. Een man loopt er druk te doen maar ik begrijp niet waarom. Een van de vrouwen legt op de kalender uit dat de donativo pas op 1 juni opengaat. Wat nu?
Ik ga eerst maar eens een potje janken in een van de kerkbanken. Het lucht op. Er zijn genoeg alberques maar ik wil die drukte niet en al helemaal geen stapelbed.
Dan maar een hotel. Gereserveerd? Nee. We zijn vol. Er is nog wel een pension een straat verderop: San Pedro. Dan daar maar geprobeerd. Een vrouw reageert via de intercom. Of ik heb gereserveerd? Nee dus. Ze zal er aankomen. Ze komt een eind verderop uit een restaurantje. Ze bladert en bladert in een boek en telt alles nog eens tig keer op en kan me alleen een 2 persoonskamer aanbieden voor 40 euro. Ik vind alles best als ik maar kan liggen. Snel een douche en het bed in.
Twee uur later ben ik weer zo fris als een hoentje. Lees alle goed bedoelde adviesen in de mail en in de reacties op het blog. Ik heb er alles aan gedaan om geen last van de warmte te krijgen maar ik ben er blijkbaar niet voor gemaakt. Ik maak een rondje door het stadje en pak een terras. Het is rustig want siesta. Ik besluit vroeg naar bed te gaan en morgen heel vroeg te vertrekken. Om 19.00 uur pak ik een pelgrimsmenu in dezelfde straat als het pension en loop nog een rondje. Bij de kerk spelen enkele mannen spaanse muziek. Ze zijn in uniformen. Om 20.00 uur zapp ik nog even door de kanalen op de tv, prik een flinke blaar op mijn hak door en val lekker in slaap.