8 juni 2017

8 juni 2017. Rustdag in Terradillis de los Templarios. Als altijd om 5 uur wakker. De eerste lopers lopen al door de gang met hun rolkoffers achter zich aan. Je kan vanaf 6.00 uur al ontbijten en omdat het in de loop van de dag 31 graden wil worden, kan ik me voorstellen dat je vroeg op pad wil. Ik probeer nog wat door te doezelen maar dat is vergeefse moeite want ik heb vannacht goed geslapen en mijn amerikaanse buurvrouw met haar dochter zijn uitgebreid hun financiele situatie aan het bespreken. Het duurt nog tot over half 10 voordat de rust op de gang is weergekeerd. En daar lig je dan in een kamertje van 2 bij 4. De schoonmakers zijn druk op de gang. Onbegijpelijk dat ze alles binnen het uur weer spik en span hebben. Die meiden werken hard. Ik werk bij vlagen aan mijn verslagen en naar mate de dag vordert ga ik me beter voelen. Morgen gewoon weer opstap. Buiten is het bij lange na geen 31 graden. Er staat een harde koude wind. Om half 1 is de eerste wandelaar al weer binnen en komen arbeiders een paar pilsjes doen voordat ze aan hun siesta beginnen. De bergen met koffers worden ingeruild voor nieuwe bergen met koffers. Dat er uberhaupt nog mensen met een rugzak lopen zou je denken. Rond half 2 zitten mensen uitgebreid te lunchen dus doe ik maar mee. Op het terras proberen mussen elk kruimeltje dat er valt te pakken te krijgen. De boer van de overkant is druk op het land. De wind is gedraaid en de boerderijlucht waait over het terras.
Morgen is het vrijdag en tot de middag niet zo warm. Als ik morgenvroeg op tijd vertrek kan ik snel door Sagahun en naar het volgende dorp. Dan ontloop ik mooi de drukte van het dorpsfeest met misschien wel een stierenrace.
Het avondeten is een tegenvaller. De vis is niet van de graat te krijgen. De patatjes zijn daar en tegen heerlijk. Toch jammer dat er in Spanje geen echte toetjes zijn. Er is telkens keus uit een stuk fruit, een klein dingetje yoghurt (je weet wel die je per 12 in de supermarkt haalt) of een ijsje (zoals in een zwembad). Het wordt dan wel weer afzonderlijk op een schoteltje geserveerd, net als de rekening en het wisselgeld.
Ik betaal mijn verblijf en duik mijn bed in. Ik lig amperof er is me een onweersklap, het ergens dichtbij ingeslagen zijn. Het hele gebouw, mijn bed, kozijnen en de deur, alles rammelt, kreunt en steunt. Een harde regenbui volgt en het onweer waait over. In de verte rommelt het nog een beetje.