11 juni 2017

11 juni 2017. Van Reliegos de las Matas naar Arcabueja.
Redelijk geslapen. Om 5.00 uur wakker omdat het koppel weggaat. De man naast mij gaat ook en daarna komt de jongen van gisteravond binnenzeilen vergezelt van een flinke alcoholdamp. Blijkbaar verhuren ze ook aan "stappers".
Het koppel is snel vertrokken. De man naast mij vergeet zijn slippers en die breng ik hem maar even na. Daarna sleep ik al mijn spullen naar de overloop zodat niemand last van mij heeft. Op het terras aan de voorzijde zit een frans koppel een "ontbijtje" weg te werken. Ik doe het op de nuchtere maag.
Om half 7 op pad en eigenlijk is het nog donker. Het franse echtpaar heeft in het dorp een afslag genomen, ik zie ze nergens meer lopen. Dus loop ik alleen op de veldweg. De zon is nog niet te zien maar als tie eenmaal begint te kruipen is ie er ook snel helemaal. Het is al warm. Mijn lange schaduw volgt me onophoudelijk aan mijn linkerkant, aan de andere kant van de sloot. Toch wel veel spanjaarden die hun gezit beschermen door metershoge hekken. En als er nog ergens een gluurspleetje is, wirdt dat weggewerkt met plastic grasmatten. Zo lelijk. De Virgen Pekegruna wordt hier enorm vereerd, dasrm bij een huis een mooi monumentje, helaas door vandalen bewerkt.
Mijn ontbijtje doe ik na 6 km in Mansilla de las Mulas (El Jardin del Camino). Het is zo'n pelgrim schuur. De duitse dames die gister langs kwamen wandelen met hun gids en parasolletjes hebben er net hun ontbijt gedaan. Het is een mooi tafereel hoe een man zo'n 10 dames in het gareel moet krijgen. Een dame , wrs de eigenaresse loopt als een kampwacht over het terras. Ze geeft aanwijzingen aks pelgrims niet hun ontbijtspullen opruimen naar steekt zelf geen hand uit. Snel wegeezen hier en mijn spullen mag ze zelf opruimen.
Ik zie mooie tekeningen op huizen met de camino als thema. Sommigen hebben er echt iets moois van gemaakt. We steken de Rio Esla over en midden op de brug staat de duitse reisleider met de dames in een kring te bidden. Daarna is het weer voortdurend lopen naast een redelijk drukke weg aan de ene kant en akkers aan de andere kant. Ook hier weer kilometers lange betonnen bakken voor de irrigatie. In sommigen stroomt het water enorm snel. Het is wel een mooi ingenieus systeem om te zien.
Bij Puente Villarente probeert iemand een centje bij te verdienen. Groots wordt aangekondigt dat je er kan ontbijten etc. Het blijken een aantal automaten te zijn waar je tegen een forse vergoeding wat te eten en te drinken uit kan halen. Ik maak even gebruik van het zitje dat er bij is opgesteld. Het is wel leuk bedacht maar het heeft niets. En wie komen daar aangewandeld? Jacky en Warren. Jacky heeft het zwaar, het is ook al erg warm. Warren zit haar op te jutten want hij wil om 15.00 uur in Leon zijn want er is een if andere wedstrijd op tv. We drinken samen even wat maar Warren zit zo te jutten dat het niet echt gezellig wordt. Ze stappen dan ook al snel weer op. Ik blijf nog even zitten. Een superblond meisje komt zingend het terras op en besteld een enorm glas bier. De bareigenaar is wel van haar gecharmeerd zo te zien want hij is niet bij haar weg te slaan. Het blonde meisje heeft gasr enorme pul bier sneller op dan ik mijn versgeperste sinaasappeltjes. In een aangelegd parkje haal ik haar in. Ze blijkt duits te zijn maar meer krijg ik er niet uit. Blijkbaar loopt ze ook liever alleen. Ik loop haar dan ook al snel uit het zicht. De weg naar Arcahueja is heet, veel te heet en mijn hoofd kan het niet hebben ondanks de nodige pcm. Er is geen zuchtje wind en ik ben misselijk van het water.
Vlak voor Arcahueja is een man in de brandende zon aan het werk in zijn groente tuin. In voorstelbaar. Ik moet ee heuvel op tot in het dorp. Eerst is er mog een mooi aangelegd tappunt. Lekker in de schaduw. Ik zit even bij te komen en zie dat er tekst staat op de tap. Er is een flink bad bij aangelegd. Het water is ijs en ijskoud. Een stel komt op ee guets aan en de man biedt aan om foto's van mij te maken. Ze zijn al met pensioen en komen fietsen vanuit Geneve. Ik mag toch hopen dat ik dat ook nog kan doen als ik met pensioen ben en dat ik dan niet hoef te concluderen dat ik tot die werkers in de zorg behoor die zich met lichaam en ziel in hun werk hebben gestort ten tijde dat er nog geen sprake was van tilliften en transfercursussen.
Na deze overdenking moet ik snel een ged vinden. Mijn hoofd tolt. De eerste de beste herberg wordt mijn slaapplek. Het is een onogenlijke kroeg in de schaduw van een eeuwenoude kerktoren die het niet meer doet. Er is plaats voor mij, alleen moet hij de kamer nog schoonmaken. Ik kan lekker in de schaduw wachten. Even later is mijn kamer klaar. Het is een onmogelijk klein kamertje met een stapelbed, een tv maar om iets te zien moet ik bovenin gaan liggen, een ventilator en een piepklein raam. Maar wel lekker voor mij alleen. Douche en wc is op de gang. Snel spring ik onder de douche. Het geeft weinig zin want het zweet blijft gutsen.
Na 2 uurtjes rusten ben ik weer boven Jan en moet ik wat eten. Buiten op het terras tussen de kerktoren en de kroeg hebben zich intussen meer wandelaars gemeld. Ook de superblonde duitse. Een spaans stel dat op de kamer naast mij slaapt.
Het is eigenlijk moeilijk voor te stellen dat in zo'n klein dorp, zo'n kroeg zoveel aanloop heeft. Een man of 15 kijkt er naar die o zo belangrijke wedstrijd op tv. Ik weet nog steeds niet om welke wedstrijd het gaat of om welke sport. Ouders met kleine kinderen komen even wat eten en drinken en ondertussen loopt de thermometer verder op naar 36 graden. We kunnen vanavond ook eten. Vanaf 7 uur is er een pelgrimsmenu.
Ondertussen is het een komen en gaan van mensen die hun drankje en hapje komen doen. Ik doe nog een wasje want er blijkt achter de kroeg ook nog een soort plaats te zijn waar de hitte niet te harden is. Daar droogt de was in een mum van tijd.
Om 19.00 uur meld ik me in de eetzaal. Ook hier is het bloedheet. De herbergier somt het menu op en het is niet anders dan anders. De blonde duitse is bij mij aan tafel geschoven. Ze spreekt engels maar is gewoon schofferend naar de herbergier en andere gasten toe. Ze geeft commentaar op het aantal boekjes dat ik bij me heb. De herbergier vraagt of er wijn geschonken kan worden. De duitse gedraagt zich als een krolse kat omdat ze bier bij het eten wil. Ik denk dat ze gewoon flink aangeschoten is. Ze zit voortdurend achterstevoren aan tafel in het duits te kletsen tegen andere gasten die haar niet verstaan. Ze vloekt dat de gasten geen engels spreken. Ik schaam me diep voor haar en baal dat ik het goed gevonden heb dat ze bij mij aan tafel kwam zitten. Zo gauw ik mijn bordje leegheb ga ik van tafel of ze het nu keuk vindt of niet. Misschien heeft ze het helemaal niet door.
Ik rook nog een sigaretje en ga naar bed. Op de ventilator zit een timer. Dat lijkt me handig. En dat is het ook. Ik ben al aardig weggedoezeld als de buren ook naar bed gaan. Helaas denken zij dat ze de enigen op de wereld zijn. Kabaal op de gang, in de badkamer en vervolgens nog in bed. Ben weer klaarwakker. Tot 22.00 uur duurt het gekeuvel dat ik door de flinterdunne muren kan horen. Dan ben ik er klaar mee en vraag via dezelfde flinterdunne muren of het stil kan zijn. Maar dan begint het pas. Er moet opnieuw gedouched worden terwijl dat totaal geen zin heeft want het is zo heet dat ik een afdruk van mezelf terugvind op mijn matras, van het zweten. Het is al over 23.00 uur als ze zijn uitgekletst en blijkbaar toch in slaap gevallen zijn. Nu ik nog.....